ဆယ္ဘို႔တဘို႔ (သို႔) ေကာင္းႀကီးေသာ့

       ဒီေန႔ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ယံုၾကည္သူမ်ားၾကားမွာ လြယ္မေယာင္နဲ႔ခက္၊ တိမ္မေယာင္နဲ႔နက္တဲ့ ဆယ္ဘို႔တဘို႔အေၾကာင္းကို အဓိကထားၿပီးေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။ ဆယ္ဘို႔တဘို႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔အသင္းေတာ္မွာလည္း အားနည္းမႈေတြရွိေနသလို တျခားအသင္းေတာ္ေတြမွာလည္း အဲဒီလိုပဲေတြ႔ႀကံဳေနရမယ္ဆိုတာ က်ေနာ္သေဘာေပါက္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ အသင္းေတာ္ေပါင္းစံုစကားရည္လုပြဲႀကီးက်င္းပတဲ့အခါမွာ “မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥ” ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ၾကတဲ့အခါမွာ တျခားၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေတြက ငရဲျပည္အေၾကာင္းတို႔၊ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံအေၾကာင္းတို႔၊ မီးမွန္မွန္လာတာတို႔၊ ျမန္မာျပည္မွာ အသင္းေတာ္ေတြအကုန္လံုးစည္းလံုးညီညြတ္ၾကတာတို႔ အစရွိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကိုေကာင္းေအာင္ေျပာထားႏိုင္ေပမယ့္ “ အသင္းသူ၊ အသင္းသားတိုင္း ဆယ္ဘို႔တဘို႔မွန္မွန္ထည့္ၾကသည္ ”ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္က ပထမဆုရသြားတဲ့အျဖစ္အျပက္ရွိခဲ့ဖူးတာကို ၾကည့္ရင္ ဒီကေန႔အသင္းေတာ္ေတြရဲ႕အခက္အခဲကို သိႏိုင္ပါတယ္။

က်မ္းစာထဲက ဆယ္ဘို႔တဘို႔နဲ႔စပ္လ်ဥ္းတဲ့အေၾကာင္းေတြကို ေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။ ကမာၻဦးက်မ္း ၂၈း ၂၀- ၂၂ ကိုေလ့လာၾကည့္ရင္ ယာကုပ္ရဲ႕ခရီးတေထာက္မွာ ျမင္မက္ခဲ့တဲ့အိပ္မက္ အေၾကာင္းကိုေတြ႔ရမွာျဖစ္သလို အဲဒီအိပ္မက္ကေနႏိုးတာနဲ႔ ဘုရားသခင္ကိုေပးတဲ့ယာကုပ္ရဲ႕ ကတိသစၥာကိုလည္း ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

ထိုအခါ ယာကုပ္က ဘုရားသခင္သည္ ငါ့ဘက္၌ရွိလ်က္ ငါယခုသြားရာလမ္းမွာ ငါ့ကိုေစာင့္မ၍ စားစရာအစား၊ ၀တ္စရာအ၀တ္ကိုေပးသနားေတာ္မူလွ်င္၎၊ ……. ကမာၻ ၂၈း ၂၀

ေပးသနားေတာ္မူသမွ်တို႔ကို ဆယ္ဘို႔တဘို႔ပူေဇာ္ပါမည္ဟူ၍ သစၥာျပဳေလ၏။ ကမာၻ ၂၈း ၂၂

ဒီက်မ္းခ်က္ကိုၾကည့္တဲ့အခါမွာ ယာကုပ္က ခရီးတေထာက္မွာ မိုးခ်ဳပ္လာၿပီျဖစ္လို႔ အိပ္တယ္။            အဲဒီလို အိပ္တဲ့အခါမွာ ဘာမွပါမလာတာေၾကာင့္ ေက်ာက္တံုးကိုေခါင္းအံုးၿပီး အိပ္ရတယ္လို႔ က်မ္းစာမွာ အတိအက်ေဖာ္ျပထားသလို ဘာအေဆာင္အေယာင္ပါလာတယ္လို႔လည္း က်မ္းစာမွာ ေဖာ္ျပမထားပါဘူး။ ယာကုပ္ဟာ တကယ့္ကိုထူးဆန္းတဲ့ အိပ္မက္ကိုျမင္မက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သစၥာျပဳတဲ့အခါမွာ ဆယ္ဘို႔တဘို႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးသစၥာျပဳတာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ဘုရားသခင္ရဲ႕ၾကားက ေလးနက္ဆန္းၾကယ္တဲ့သစၥာတရားဟာ ဆယ္ဘို႔တဘုိ႔သစၥာျဖစ္တယ္ဆိုတာ နားလည္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဆယ္ဘို႔တဘို႔ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ထင္ထားတဲ့ေငြေၾကး တစ္ခုတည္းမဟုတ္ပါဘူး။ အစားအေသာက္၊ အ၀တ္အထည္မွစ၍ ေကာင္းႀကီးမဂၤလာအားလံုး အက်ံဳး၀င္ပါတယ္။             ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ေတြကေတာ့ ေငြေၾကးေလာက္ကိုပဲ နားလည္ထားသလို အဲဒီလို မျပည့္မစံု နားလည္ထားတဲ့ ရွားရွားပါးပါးတစ္ခ်က္အေပၚမွာေတာင္ သစၥာမရွိၾကပါဘူး။

          ယာကုပ္ရဲ႕အသက္တာကို ဆက္ၿပီးေလ့လာၾကည့္ရင္ သူလုပ္ေဆာင္သမွ်မွာ ဘုရားသခင္ ေကာင္းႀကီးေပးတယ္ဆိုတာကို ဦးရီးျဖစ္တဲ့ လာဗန္ကေတာင္ ၀န္ခံရတဲ့အထိ သက္ေသထင္ရွားခဲ့ ပါတယ္။ ကမာၻ ၃၀း ၂၇                                                                                                    ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္တို႔ေတြ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ဖို႔လိုတဲ့တခ်က္က - ယာကုပ္ဟာ ဘုရားသခင္ကို ဆယ္ဘို႔တဘို႔သစၥာျပဳတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာမွအေကာင္အထည္မရွိတဲ့ ဥစၥာလက္မဲ့ဘ၀နဲ႔ ျပဳခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္က က်ေနာ္တို႔ကို ဆယ္ဘို႔တဘို႔နဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ခင္ဗ်ားဘယ္ေလာက္ ထည့္၀င္ႏိုင္တယ္ဆိုတာထက္ ခင္ဗ်ားမွာမရွိတဲ့ ဘယ္အတိုင္းအတာထိေအာင္ ထည့္၀င္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေစတနာစိတ္ကို အေရးတယူထားတဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဆယ္ဘို႔တဘို႔နည္းနည္းပဲထည့္ႏိုင္လို႔ အားငယ္တဲ့သူရွိရင္ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ယာကုပ္ေတာင္ ဘာမွမထည့္ႏိုင္ခ်ိန္မွာ ယံုၾကည္ျခင္းကတိအားျဖင့္ သစၥာပဲေပးႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူရဲ႕ႏွလံုးသားကို ဘုရားသခင္က ေကာင္းႀကီးေပးခဲ့တာကို ဆင္ျခင္ပါ။ ခြန္အားယူပါ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ႏွလံုးသားကို ဘုရားသခင္အသိအမွတ္ျပဳေကာင္းႀကီးေပးပါလိမ့္မယ္။ ကမာၻ ၃၀း ၄၃

          ဆယ္ဘို႔တဘို႔နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေနာက္ထပ္က်မ္းခ်က္တစ္ခ်က္ထပ္ၾကည့္ၾကရေအာင္။            “ အမႈေတာ္ေစာင့္၊ ေလ၀ိသား၊ သီခ်င္းသည္တို႔သည္ အသီးအသီး မိမိတို႔လယ္ယာသို႔ ေျပးသြားၾကသည္ကို ငါေထာက္၍ သူတို႔ခံအပ္ေသာ စားစရာရိကၡာကို မခံရေၾကာင္းကို ငါရိပ္မိလွ်က္ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္ကို အဘယ့္ေၾကာင့္စြန္႔ပစ္ၾကသနည္းဟု မင္းတို႔ကိုအျပစ္တင္၍ ေလ၀ိသားတို႕ကို စုေ၀းေစၿပီးမွ သူတို႔ေနရာ၌ ခန္႔ထားျပန္၏။ ထိုအခါ ယုဒလူအေပါင္းတို႔သည္   ဆန္စပါး၊ စပ်စ္ရည္၊ ဆီဆယ္ဘို႔တဘို႔ကို ဘ႑ာေတာ္တိုက္သို႔ ေဆာင္ခဲ့ျပန္ၾက၏။ ’’             ေနဟမိ ၁၃း ၁၀- ၁၂                                                                                                          က်ေနာ္တို႔ယံုၾကည္သူေတြ ဆယ္ဘို႔တဘို႔မွန္မွန္မေပးၾကတဲ့အခါမွာ ဘုရားသခင္ရဲ႕အမႈေတာ္ျမတ္မွာ ပါ၀င္ၾကတဲ့သူေတြခမ်ာ ေနရာမွန္၊ လူမွန္မျဖစ္ဘဲ သင္းအုပ္ေတြလယ္ထြန္ၿပီး ဧ၀ံေဂလိဆရာေတြ ေစ်းေရာင္းေနရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးေတြျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ဒီလိုေျပာလို႔ အဲဒီလိုအလုပ္ေတြမလုပ္ရဘူးလို႔ က်ေနာ္ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ အမႈေတာ္ျမတ္မွာ အာ႐ံုစိုက္မႈမေလ်ာ့ရင္ေတာ့ လုပ္လို႔ရပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အဲဒီလိုအလုပ္ေတြနဲ႔၀မ္းေရးေျဖရွင္းရမယ္ဆိုရင္ အမႈေတာ္မွာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အာ႐ံုစိုက္ႏိုင္ေတာ့မလဲဗ်ာ။ ဒီထက္ပိုၿပီးစိတ္မေကာင္းစရာတစ္ခုက က်ေနာ္တို႔ယံုၾကည္သူေတြ ဆယ္ဘို႔တဘို႔မမွန္ၾကတာေၾကာင့္ အသင္းေတာ္ေတြခမ်ာ အေဆာက္အဦခ၊ မီးခ၊ ေရခအျပင္ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းမႈေတြမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အိုမင္းမႈဒဏ္ၾကားမွာ ေခတ္ကာလနဲ႔အဆက္ျပတ္လာသလို  ရပ္တည္ဖို႔ခက္ခဲလာၾကတာမ်ိဳးေတြျဖစ္လာပါတယ္။ တခ်ိဳ႕အသင္းေတာ္ေတြဆိုရင္ ေၾကြးၿမီေတြၾကား လံုးပါးပါးကုန္ၾကပါတယ္။ ဆယ္ဘို႔႔တဘို႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြဲျပားတဲ့ခံယူခ်က္ေတြ ဘယ္လိုပဲရွိေနပါေစ။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕အိမ္ေတာ္ကိုပို႔ဖို႔ပဲ ေဖာ္ျပထားတာကိုဆင္ျခင္ေစလိုပါတယ္။ ဆယ္ဘို႔တဘို႔မွန္ကန္စြာမေပးျခင္းက ဘုရားသခင္ရဲ႕အိမ္ေတာ္ကိုစြန္႔ပစ္ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ ေနဟမိက သူ႔လူမ်ိဳးကို ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်ခဲ့တာကိုၾကည့္ရင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕အိမ္ေတာ္မွသည္ သာသနာေတာ္အဆံုး ခင္ဗ်ားရဲ႕ဆယ္ဘို႔တဘို႔အေရးပါတာကို ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕သာသနာအတြက္ စိတ္အားထက္သန္ၿပီး အမႈေတာ္မွာပါ၀င္ဖို႔စိုင္းျပင္းေနၾကတဲ့သူတခ်ိဳ႕အတြက္ က်ေနာ္အႀကံတစ္ခု ေပးပါရေစ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕သာသနာေတာ္က်ယ္ျပန္႔ဖို႔ထက္ ဘုရားသခင္ရဲ႕အိမ္ေတာ္ကိုအရင္ဆံုး အာ႐ံုစိုက္ၿပီး သစၥာေစာင့္သိပါဦး။ ဘုရားသခင္ရဲ႕အိမ္ေတာ္အေပၚသစၥာေစာင့္သိျခင္းက ဘုရားသခင္ရဲ႕သာသနာေတာ္က်ယ္ျပန္႔ဖို႔ ပထမေျခလွမ္းျဖစ္သလို အမႈေတာ္ေဆာင္ျခင္းတမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ပါတယ္လို႔ က်ေနာ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အထက္က က်မ္းခ်က္မွာေလ့လာၾကည့္ရင္လည္း ဆယ္ဘို႔တဘို႔ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ေတြပ်က္တလွည့္၊ ေမ့တလွည့္လုပ္ေနၾကတဲ့ေငြေၾကးတစ္ခုတည္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

          ကဲ… … ဆယ္ဘို႔တဘို႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဖာရိရွဲေတြ၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ငယ္ထိပ္မိုးႀကိဳးပစ္သလို ခံစားခဲ့ရေစတဲ့ သခင္ေယ႐ႈရဲ႕စကားတစ္ခြန္းကို ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္။ ဤပံု ဤလိပ္စာကား အဘယ္သူ၏ပံု၊ အဘယ္သူ၏လိပ္စာျဖစ္သနည္းဟုေမးေတာ္မူလွ်င္ ကဲသာဘုရင္၏ပံု၊ လိပ္စာျဖစ္ပါသည္ဟုေလွ်ာက္ၾကေသာ္ ေယ႐ႈကလည္း ကဲသာဘုရင္၏ဥစၥာကို ကဲသာဘုရင္အားဆက္ေပးၾကေလာ့။ ဘုရားသခင္၏ဥစၥာကို ဘုရားသခင္အားဆက္ေပးၾကေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ မႆဲ ၂၂း ၂၀- ၂၁                                                                               ဒီေနရာမွာ သခင္ေယ႐ႈေျပာဆိုေနတဲ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ဥစၥာဆိုတာ ဆယ္ဘို႔တဘို႔ကိုဆိုလိုေနတာ      ျဖစ္ပါတယ္။ ဖာရိ႐ွဲေတြ၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဆယ္ဘို႔တဘို႔နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္သြန္သင္တတ္ၾကပံုကို မႆဲ ၂၃း ၂၃မွာ အခုလိုေဖာ္ျပထားပါတယ္။                    လွ်ိဳ႕၀ွက္ေသာက်မ္းျပဳဆရာ၊ ဖာရိ႐ွဲတို႔ သင္တို႔သည္ အမဂၤလာရွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား ပင္စိမ္း၊ စမႊတ္၊ ဇီယာ၊ အသီးအ႐ြက္တို႔ကို ဆယ္ဘို႔တဘို႔လွဴၾကသည္တြင္ …. …..

သခင္ေယ႐ႈရဲ႕ေခတ္ကာလမွာ ဖာရိ႐ွဲေတြ၊ က်မ္းျပဳဆရာေတြဟာ ဆယ္ဘို႔တဘို႔နဲ႔ပတ္သက္လာရင္ တကယ့္ကို တိက်ျပင္းထန္လြန္းစြာ သြန္သင္ၾကသလို၊ အဲဒီအတိုင္းလည္း ခံယူူက်င့္ႀကံၾကပါတယ္။     အဲဒီလိုလူေတြရဲ႕ပညာစမ္းျခင္းကို သခင္ေယ႐ႈေျဖၾကားခဲ့ပံုက တကယ့္ကိုပညာသားပါသလို ေသသပ္ပိရိလြန္းလွပါတယ္။ ႐ွင္း႐ွင္းေျပာရရင္ေတာ့ သူတို႔အျပင္းအထန္ခံယူထားတဲ့အခ်က္နဲ႔ သူတို႔ကို ျပန္ခ်ည္လိုက္တာပါ။ ငါးၾကင္းဆီနဲ႔ ငါၾကင္းျပန္ေၾကာ္တယ္ပဲဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ဒီေနရာမွာက်ေနာ္အဓိကေျပာခ်င္တာက အဲဒီအေၾကာင္းအရာထက္ သခင္ေယ႐ႈသံုးစြဲလိုက္တဲ့ စကားလံုးျဖစ္တဲ့ ဘုရားသခင္၏ဥစၥာကို ဘုရားသခင္အားဆက္ေပးၾကေလာ့ ဆုိတဲ့စကားပဲျဖစ္ပါတယ္။ က်မ္းစာကို ေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္ေလ့လာၾကည့္ရင္ ဘုရားသခင္က ငါ့ဥစၥာလို႔ သံုးစြဲၿပီးေျပာခဲလွပါတယ္။ ပိုၿပီးသိသာထင္႐ွားေအာင္ မာလခိ ၃း ၈ ကိုဖတ္ၾကည့္ၾကရေအာင္။

လူသည္ ဘုရားသခင္၏ဥစၥာေတာ္ကို လုယူရမည္ေလာ။ သို႔ေသာ္လည္း သင္တို႔သည္          ငါ့ဥစၥာကို လုယူၾကၿပီ။ အကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အဘယ္သို႔လုယူပါသနည္းဟုသင္တို႔ေမးလွ်င္        ဆယ္ဘို႔တဘို႔ကို၎၊ ပူေဇာ္သကၠာတို႔ကို၎ လုယူၾကၿပီ။    က်ေနာ္တို႔သာတကယ္တမ္းစဥ္းစားတတ္မယ္ဆိုရင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ေပးဆပ္အနစ္နာခံမႈက ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားတယ္ဆိုတာကို ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမင္ေတြ႔သံုးစြဲေနၾကတဲ့အရာေတြနဲ႔တင္ နားလည္ၾကမွာပါ။ စၾက၀႒ာတစ္ခုလံုးအျပင္ မ်က္ျမင္ရတဲ့အရာေတြျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔သံုးစြဲေနၾကတဲ့ အရာေတြကစလို႔ မ်က္ျမင္မရတဲ့အရာေတြအဆံုး ဘုရားသခင္ကသူ႔အမိန္႔ေတာ္နဲ႔ဖန္ဆင္းခဲ့ေပမယ့္ ငါ့ဥစၥာ လို႔တစ္ခါမွ မ႑ပ္တိုင္တက္မျပဘဲ က်ေနာ္သံုးခ်င္သလိုသံုး၊ ျဖဳန္းခ်င္သလိုျဖဳန္းေနတာကို သေဘာႀကီးစြာ ခြင့္ျပဳထားတဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားစဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ … ခင္ဗ်ားေန႔စဥ္ေသာက္ေန၊ ခ်ိဳးေနတဲ့ေရေတြ၊ ေန႔စဥ္႐ွဴ႐ႈိက္ေနတဲ့ေလေတြအျပင္ ခင္ဗ်ားသံုးစြဲေတြနဲ႔ဟန္းဖုန္းေတြ၊ ဆိုင္ကယ္ေတြ၊ အိုဗ်ာ … ေနာက္ဆံုးခင္ဗ်ားေကာင္းကင္ႏိုင္ငံကိုမေရာက္ခင္စပ္ၾကား ခဏတာတည္းခိုေနထိုင္ေနတဲ့ ယာယီတဲအိမ္ႀကီးအဆံုး ဘုရားသခင္ရဲ႕လက္ေတာ္နဲ႔ကင္းလြတ္တာရွိရဲ႕လားဗ်ာ။ အဲဒီလိုက်ေနာ္တို႔ လုပ္ေဆာင္ထားတာဆိုလို႔ လားလားမွ်မရွိတဲ့အရာေတြအားလံုးကို ဘုရားသခင္ဆီကေနက်ေနာ္တို႔ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းအသံုးျပဳေနၾကတယ္။ အရာတိုင္းကို ဖန္ဆင္းထားတဲ့ဘုရားသခင္ကေတာ့ ဆယ္ဘို႔တဘို႔ကလြဲၿပီး ဘာကိုမွ ငါ့ဥစၥာလို႔ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ဒါေလးတစ္ခုတည္းကိုပဲ ငါ့ဥစၥာလို႔ေျပာတာကို က်ေနာ္တို႔ေတြက အပိုင္စီးခ်င္ၾကေသးတယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္စိတ္ပုပ္ၾကသလဲေတြးၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ။ ဆယ္ဘို႔တဘို႔နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ထပ္သိခ်င္ရင္ အာျဗဟံရဲ႕အေၾကာင္းကိုပါ တလက္စာတည္းေလ့လာၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ကမာၻဦးက်မ္း အခန္းႀကီး(၁၄)ကိုဖတ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႐ွင္ဘုရင္(၅)ပါးစုဖြဲ႔ထားတဲ့တပ္နဲ႔ ႐ွင္ဘုရင္(၄)ပါးစုဖြဲ႔ထားတဲ့ တပ္တို႔စစ္ခင္းၾကတဲ့အခါမွာ ႐ွင္ဘုရင္(၄)ပါးတပ္က အႏိုင္ရၿပီး ဥစၥာရွိသမွ်ကိုသိမ္းယူသြားၾကတာကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအထဲမွာ အာျဗဟံရဲ႕အစ္ကိုျဖစ္သူရဲ႕သားျဖစ္တဲ့ ေလာတေရာ သူပိုင္တဲ့ဥစၥာေတြပါ ပါသြားတဲ့အခါ အာျဗဟံဟာ သူ႔ရဲ႕ငယ္ေမြးၿခံေပါက္တပည့္(၃၁၈)ေယာက္နဲ႔ လိုက္တိုက္ၿပီးအႏိုင္ယူႏိုင္ခဲ့တဲ့အျပင္ ဘုရင္(၄)ပါးသိမ္းယူသြားတဲ့ဥစၥာရွိသမွ်ကိုပါ ျပန္သိမ္းယူႏိုင္ ခဲ့ပါတယ္။ တုိက္ပြဲကျပန္လာတဲ့အာျဗဟံကို ေသာဒံုမင္းႀကီးကေတာင္ ထြက္ႀကိဳရတဲ့အေျခအေနအထိ အာျဗဟံဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕မ်က္ႏွာသာေပးျခင္းကို ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ တိုက္ပြဲကျပန္လာတဲ့အာျဗဟံက လမ္းမွာ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မင္း ေမလခိေဇဒက္နဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါမွာ ေမလခိေဇဒက္က အာျဗဟံကို ေကာင္းႀကီးေပးပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ အာျဗဟံက ေမလခိေဇဒက္ကို ဆယ္ဘို႔တဘို႔ျပန္လွဴပါတယ္။  အဲဒီလို ဆယ္ဘို႔တဘို႔ေပးလွဴၿပီးတဲ့ေနာက္ ေသာဒံုမင္းႀကီးနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါ ေသာဒံုမင္းႀကီးက သူ႔လူေတြကလြဲၿပီး က်န္တဲ့ဥစၥာပစၥည္းမွန္သမွ်ကို အာျဗဟံကိုေပးပါတယ္။ အာျဗဟံက လံုး၀လက္ခံမယူဘဲ ျငင္းပယ္ပါတယ္။ တကယ့္ကို ခြန္အားရစရာအခ်က္ျဖစ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ေျပာပါရေစ။ ဆယ္ဘို႔တဘို႔ကို သစၥာရွိရွိေပးလွဴေသာသူအတြက္ ေကာင္းႀကီးမဂၤလာဟာ ျငင္းယူရေအာင္ကို မ်ားလွတဲ့အျပင္ လူရဲ႕ေကာင္းႀကီးအတြက္ ေနရာမေပးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ဘုရားသခင္ရဲ႕ေကာင္းႀကီးနဲ႔ျပည့္လွ်ံေနပါမယ္ဆိုတာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲပါပဲ …. မိတ္ေဆြ။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာတစ္ခုက မိတ္ေဆြအေနနဲ႔ ဆယ္ဘို႔တဘို႔ထည့္ခါနီးတိုင္း ဆင္ျခင္သတိရဖို႔က ….ဆယ္ဘို႔တဘို႔ဆိုတာ ဘုရားသခင္က ခင္ဗ်ားဆီက ဆက္ေၾကးေကာက္ေနတာ  မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းႀကီးတံခါးေတြကိုဖြင့္ႏိုင္မယ့္ ေရႊေသာ့ကိုေပးထားတာျဖစ္ပါတယ္။         သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ေတြက အဲဒီေရႊေသာ့နဲ႔ ေကာင္းႀကီးတံခါးေတြကိုဖြင့္ဖို႔မႀကိဳးစားၾကဘဲ ဘိန္းစားက်င့္၊ ဘိန္းစားႀကံနဲ႔ ေရႊေသာ့ကိုေပါင္စားပစ္၊ ေရာင္းစားပစ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ သိပ္ကို ဆင္ျခင္တံုတရားမဲ့လြန္းတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ခင္ဗ်ားအတြက္ ဘုရားသခင္ေပးထားတဲ့ က်န္တဲ့ ဆယ္ပံုကိုးပံုကေရာ ဘုရားမပါဘဲ ခင္ဗ်ားအစြမ္းအစနဲ႔ခင္ဗ်ားရွာထားတာလားလို႔သာ ေတြးၾကည့္ပါေတာ့ဗ်ာ …. ….

          က်ေနာ္တို႔ကို ဘုရားသခင္ခံစားခြင့္၊ သံုးစြဲခြင့္ေပးထားတဲ့အရာတိုင္းကို ဆယ္ဘို႔တဘို႔ေပးဖို႔ ခက္ခဲလွတာေၾကာင့္ အလြယ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ေကာင္းႀကီးမဂၤလာေတြအေပၚမွာပဲ သစၥာရွိ႐ွိနဲ႔ ထည့္၀င္သြားၾကရေအာင္လားဗ်ာ … …                                                                     ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ….. သမၼာအလင္း

Read More

ကြဲကြဲျပားျပားသိေစလို [ အပိုင္း (၃) ]

ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး က်မ္းစာသင္တန္းတစ္ခုမွာ လူတစ္ေယာက္က က်ေနာ့္ကို သုတၱံ ၃၀း ၇- ၉မွာေရွာလမုန္မင္းႀကီးေတာင္ အသက္ေမြးေလာက္ေသာအစာကိုသာ ေပးဖို႔ေတာင္းခဲ့ ေသးတာပဲ လို႔ ျပန္ၿပီးေထာက္ျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူေျပာတာလည္း ဟုတ္ပါတယ္။                               ဒါေပမယ့္ ေရွာလမုန္မင္းႀကီးရဲ႕ဆုေတာင္းမွာကို သူ႔ရဲ႕စိတ္ရင္းအမွန္က ေပၚေနတယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ သတိထားၾကည့္ဖို႔လိုပါတယ္။

          သို႔မဟုတ္ အကၽြႏ္ုပ္သည္ၾကြယ္၀၍ ထာ၀ရဘုရားကား အဘယ္သူနည္းဟုဆိုလ်က္ ကိုယ္ေတာ္ကိုျငင္းပယ္မည္ဟု စိုးရိမ္စရာ႐ွိပါ၏။ သို႔မဟုတ္ ဆင္းရဲ၍ သူ႔ဥစၥာကိုခိုးသျဖင့္ အကၽြႏု္ပ္၏ဘုရားသခင္နာမေတာ္ကို မုသာႏွင့္ဆိုင္၍ ႁမြက္ဆိုမည္ဟု စိုးရိမ္စရာ႐ွိပါ၏။ သုတၱံ ၃၀း ၉

          ဒီဆုေတာင္းခ်က္ကိုု ေတာင္းခဲ့တဲ့ ေရွာလမုန္မင္းႀကီးဟာ ေကာင္းႀကီးေတြမ်ားလာတာနဲ႔အမွ် ဘုရားသခင္နဲ႔ေ၀းခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြအေနနဲ႔ ေကာင္းႀကီးခံစားရမွ ဘုရားသခင္နဲ႔ ေ၀းတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဟဂၢဲ ၂း ၈ မွာေတာ့ ေ႐ႊနဲ႔ေငြကို ဘုရားသခင္ပိုင္တယ္လို႔ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ သုတၱံ ၁၀း ၂၂မွာလည္း ထာ၀ရဘုရား၏ေကာင္းႀကီးမဂၤလာသည္ စည္းစိမ္ကိုျဖစ္ေစတတ္၏။ ထိုစည္းစိမ္ႏွင့္လည္း ၀မ္းနည္းျခင္းအေၾကာင္းကို ေရာေႏွာေတာ္မမူ ….. လို႔ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ မိတ္ေဆြဟာ ေကာင္းႀကီးကိုေၾကာက္တဲ့သူ၊ ေကာင္းႀကီးခံစားရတာနဲ႔ ဘုရားသခင္ကို စြန္႔သြားမယ့္လူမ်ိဳးျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ဒီဆုေတာင္းခ်က္က အနာနဲ႔ေဆး တည့္တယ္လို႔ေျပာရမွာပါပဲ။ ဘုရားသခင့္ရဲ႕အႀကံအစည္ေတာ္က က်ေနာ္တို႔အတြက္ ဘယ္လိုရည္႐ြယ္ထားတယ္ဆိုတာကို            ဖိ ၄း ၁၉ မွာေလ့လာၾကည့္ရင္သိႏိုင္သလို သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ရဲ႕ေကာင္းကင္ဘုန္းစည္းစိမ္ကို စြန္႔ၿပီး ေလာကမွာဆင္းရဲျခင္းကိုခံေတာ္မူခဲ့တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုလည္း ၂ေကာ ၈း ၉မွာအခုလို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။                                                                                 အေၾကာင္းမူကား ငါတို႔သခင္ေယ႐ႈခရစ္သည္ စည္းစိမ္႐ွိေသာ္လည္း ဆင္းရဲျခင္းကို ခံေတာ္မူျခင္းအားျဖင့္ သင္တို႔သည္ စည္းစိမ္ရွိေစျခင္းငွာ သင္တို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဆင္းရဲျခင္းကိုခံေတာ္မူေသာေက်းဇူးေတာ္ကို သင္တို႔သိၾက၏။   က်ေနာ္တို႔ေတြသတိျပဳရမယ့္အခ်က္တစ္ခုက သမၼာက်မ္းစာဟာ က်ေနာ္တို႔အသိပညာနဲ႔ လိုက္မမီႏိုင္တဲ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အသစ္အသစ္ေသာ နည္းလမ္းေတြအားျဖင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့တဲ့ နိမိတ္လကၡဏာေတြနဲ႔ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ဇာတ္ၫႊန္း ေရးသားၿပီး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ကယ္တင္ျခင္းဇာတ္လမ္းအေၾကာင္းကိုပါ ၀ိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ မႈတ္သြင္းၿပီး ေရးသားထားတာျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ လက္၀ါးကားတိုင္မွာ သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ အေသမခံေသးခင္အခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔၊ က်ေနာ္တို႔လို တပါးအမ်ိဳးသားေတြအတြက္ ဘာမွအာမခံခ်က္ ရွိေသးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအခ်က္ကို ေနာက္အေၾကာင္းအရာမွာ ပိုၿပီးေတာ့ နားလည္လာပါလိမ့္မယ္။ သခင္ေယ႐ႈခံယူေတာ္မူခဲ့တဲ့ ထိုးႏွက္႐ိုက္ပုတ္ျခင္း၊ နာက်င္ျခင္းေ၀ဒနာ၊ ရွက္ဖြယ္လိလိကားတိုင္၊ အေသခံျခင္း၊ ဆင္းရဲခံျခင္းအစရွိတာေတြ အားလံုးဟာ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္စားျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုအမႈကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္မလုပ္ရေသးခင္မွာ သူသင္ေပးခဲ့တဲ့ဆုေတာင္းခ်က္က ကိုယ္ေရးကိုယ္တာသိပ္ဆန္ လြန္းေပမယ့္ လက္၀ါးကားတိုင္မွာအေသခံၿပီးတဲ့ေနာက္ ပဋိညာဥ္တရားသစ္ရဲ႕ဆုေတာင္းခ်က္ေတြျဖစ္ တဲ့  ဧဖက္ ၁း ၁၇- ၁၉  ဆုေတာင္းေသာအခ်က္ ဟူမူကား၊ ငါတို႔သခင္ေယရႈခရစ္၏ ဘုရားသခင္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဘုန္းႀကီးေသာအဘ ခမည္းေတာ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ကို သိျခင္းအလိုငွါ ပညာကို၄င္း၊ ထိုးထြင္း ေသာဥာဏ္ကို၄င္း၊ သင္တို႔အားေပးပါမည္အေၾကာင္း၊ ေခၚေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေျမာ္လင့္ရေသာအရာကား အဘယ္အရာျဖစ္သည္ကို၄င္း၊ သန္႔ရွင္းသူတို႔သည္ ခံရေသာ အေမြေတာ္၏ ဘုန္းစည္းစိမ္ကား အဘယ္မွ်ေလာက္ ႀကီးသည္ကို၄င္း၊ ယံုၾကည္ေသာငါတို႔၌ ျပေတာ္မူေသာ အလြန္ႀကီး လွစြာေသာ တန္ခိုးေတာ္ကား အဘယ္မွ်ေလာက္ ႀကီးသည္ကို၄င္း၊ သင္တို႔သည္ သိေစျခင္းငွါ၊ သင္တို႔၏ဥာဏ္ မ်က္စိကို လင္းေစပါမည္အေၾကာင္း ဆုေတာင္းပဌနာျပဳ၏။   နဲ႔ႏိႈင္းယွဥ္ ၿပီးေလ့လာၾကည့္ရင္ ဘာေတြကြာတယ္ဆိုတာ သိရပါလိမ့္မယ္။ ပဋိညာဥ္တရားသစ္ရဲ႕ေကာင္းႀကီး မဂၤလာလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္၊ ဘုန္းစည္းစိမ္ကိုဖြင့္တဲ့ေသာ့က သခင္ေယ႐ႈျဖစ္ပါတယ္။ သခင္ေယ႐ႈဘာေတြ လုပ္ေဆာင္ၿပီးခဲ့ၿပီလဲဆိုတာကို နားလည္ထားျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ေကာင္းကင္ဘ႑ာတိုက္ကို ခင္ဗ်ားအခ်ိန္မေ႐ြးဖြင့္ႏိုင္ၿပီျဖစ္ပါတယ္။

၅။ သူတပါးသည္ အကၽြႏု္ပ္တို႔ကို ျပစ္မွားေသာအျပစ္မ်ားကို အကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ လႊတ္သကဲ့သို႔ အကၽြႏ္ုပ္တို႔၏အျပစ္မ်ားကို လႊတ္ေတာ္မူပါ။

ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ ခြင့္လႊတ္ျခင္းစံႏႈန္းေတြကို တဆက္တည္းေလ့လာၾကည့္ၾကဖို႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သခင္ေယ႐ႈဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ပညတ္တရားအလံုးစံုကို လိုက္ေလွ်ာက္ႏိုင္တယ္လို႔ ေသြးနားထင္ေရာက္ေနတဲ့ ဖာရိ႐ွဲေတြ၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ပညတ္တရားရဲ႕စံႏႈန္းဟာ သူတို႔ထင္ထားသေလာက္ မလြယ္ကူလွတာကို လူသိထင္ရွားေထာက္ျပခဲ့တဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။                             ပညတ္တရားက လူ႔အသတ္ကိုမသတ္ရလို႔ သြန္သင္ထားေပမယ့္ သခင္ေယ႐ႈကေတာ့ ေဒါသအမ်က္ ထြက္တယ္၊ ကဲ့ရဲ႕တယ္၊ က်ိန္ဆဲတယ္ဆိုရင္ကို လူ႔အသက္ကိုသတ္တာထက္ပိုၿပီး အျပစ္ခံရမယ္လို႔ မႆဲ ၅း ၂၁- ၂၂မွာေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။                                                           ပညတ္တရားက သူ႔မယားကိုမျပစ္မွားရလို႔ သြန္သင္ထားေပမယ့္ သခင္ေယ႐ႈကေတာ့ ကိေလသာစိတ္နဲ႔ ၾကည့္မိရင္ကို ျပစ္မွားရာေရာက္တယ္၊ လူတစ္ကိုယ္လံုးငရဲက်ခံရတာထက္ မွားယြင္းေစတဲ့မ်က္စိကို ေဖာက္ထုတ္ပစ္ရမယ္လို႔ မႆဲ ၅း ၂၇- ၃၀မွာဆိုခဲ့ပါတယ္။      တကယ္ေတာ့ သခင္ေယ႐ႈက အဲဒီလိုေျပာဆိုေနျခင္းဟာ ပညတ္တရားကို လူ႔အေနနဲ႔လိုက္ေလွ်ာက္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္တာကို အျမင္မွန္ရေစခ်င္လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ပညတ္တရားရဲ႕သေဘာကေတာ့ လူ႔ဘက္က ေကာင္းရင္ ဘုရားဘက္ကေကာင္းမယ္၊ လူ႔ဘက္က မေကာင္းရင္ ပညတ္တရားကမေကာင္းဘူး။ လုပ္ႏိုင္ရင္ ရမယ္၊ မလုပ္ႏိုင္ရင္ မရဘူးဆိုတဲ့နည္းပါပဲ။                          ဘုရားသခင္ရဲ႕ခြင့္လႊတ္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္လည္း ပညတ္တရားက အဲဒီလိုပဲဆိုတာကို              မႆဲ ၅း ၁၄- ၁၅မွာ ပိုၿပီးထင္ထင္ရွားရွားေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဧဖက္ ၂း ၁၅မွာဆိုရင္လည္း ပညတ္တရားဟာ ရန္ႁငၽိဳးဖြဲ႔ျခင္းအေၾကာင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလိုပညတ္တရားရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈက ဘယ္ေလာက္အထိေတာင္ႀကီးမားတယ္ဆိုတာကို သခင္ေယ႐ႈက မႆဲ ၁၈- ၂၁- ၂၂မွာ ေပတ႐ုကိုေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ ေပတ႐ုက (၇)ႀကိမ္တိတိ ခြင့္လႊတ္ရမွာလားလို႔ေမးတာကို သခင္ေယ႐ႈက အႀကိမ္(၇၀)၊ (၇)လီ စုစုေပါင္း (၄၉၀)တိုင္ေအာင္ ခြင့္လႊတ္ရမယ္လို႔ အေျဖေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ မႆဲ ၁၈း ၃၅မွာလည္း စိတ္ႏွလံုးပါလ်က္အျပစ္ မလႊတ္ရင္ ဘုရားသခင္ကလည္း မလႊတ္ဘူးလို႔ဆိုထားပါေသးတယ္။ ကဲ ..... ဘယ္လိုလဲ?             မိတ္ေဆြအေနနဲ႔ေရာ အဲဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ သခင္ေယ႐ႈရဲ႕ လက္၀ါးကားတိုင္မွာ အေသခံၿပီးတဲ့ေနာက္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လိုကြာျခားသြားတယ္ဆိုတာကို နားလည္ဖို႔ အတြက္ ဧဖက္ ၄း ၃၂ ကိုေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္။                                                          အခ်င္းခ်င္းေက်းဇူးျပဳျခင္း၊ သနားစံုမက္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္သည္ ခရစ္ေတာ္ေၾကာင့္ သင္တုိ႔၏အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မူသကဲ့သို႔ အခ်င္းခ်င္းအျပစ္လႊတ္ျခင္း ရွိၾကေလာ့။ ဒီအခ်က္ကိုေသခ်ာစိတ္ျဖာၾကည့္ရင္ (၁) ခရစ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကအျပစ္လႊတ္တာကို က်ေနာ္တို႔ေတြ ဦးစြာခံစားရတာေၾကာင့္     (၂) က်ေနာ္တို႔အခ်င္းခ်င္း အျပစ္လႊတ္ရမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ပဋိညာဥ္တရားအေဟာင္းရဲ႕ေအာက္မွာ သြန္သင္ခဲ့တာနဲ႔ လံုး၀ကိုကြဲျပားသြားပါတယ္။ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕အေသခံျခင္းက ဘုရားသခင္ရဲ႕ပညတ္ တရားနဲ႔ လူရဲ႕ၾကားမွာရွိေနတဲ့ ရန္ေၾကြးမွန္သမွ်ကို နိဂံုးခ်ဳပ္ေစလိုက္ၿပီျဖစ္ပါတယ္။     

အထက္က ဘုရားသခင္ႏွင့္ကြာရွင္း၍၊ ဆိုးညစ္ေသာအက်င့္ကိုက်င့္သျဖင့္ စိတ္ႏွလံုး၌ ရန္သူျဖစ္ေသာ သင္တို႔ကို၊ ကိုယ္ခႏၡာေတာ္၌  အေသခံေတာ္မူေသာအားျဖင့္၊ ယခုမိႆဟာယ ဖြဲ႔ေစေတာ္မူ၏။  ေကာေလာသဲ ၁း ၂၁

တေယာက္၌တေယာက္အျပစ္တင္စရာအခြင့္ရွိလွ်င္၊ အခ်င္းခ်င္းသည္းခံ၍ အျပစ္ကိုလႊတ္ၾကေလာ့။ ခရစ္ေတာ္သည္သင္တို႔၏ အျပစ္ကိုလႊတ္ေတာ္မူသကဲ့သို႔၊ ထုိနည္းတူ ျပဳၾကေလာ့။ စံုလင္ျခင္းအဖဲြ႔အစည္းတည္းဟူေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုထပ္၍ ယူတင္ဝတ္ေဆာင္ၾကေလာ့။ ေကာေလာသဲ ၃း ၁၃- ၁၄                                                                                        ပဋိညာဥ္တရားသစ္ရဲ႕အျပစ္ေျဖလႊတ္မႈရဲ႕အဓိကသူက တရားေဟာင္းတုန္းကလို ခင္ဗ်ားတို႔၊ က်ေနာ္တို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားက တပါးသူကိုခြင့္လႊတ္လို႔ ဘုရားသခင္က ခင္ဗ်ားကိုခြင့္လႊတ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ပညတ္တရားရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈအတိုင္း စံမီေအာင္ ခြင့္မလြတ္ႏိုင္လုိ႔ သခင္ေယ႐ႈက ပညတ္တရားရဲ႕အဖိုးအခကို က်ေနာ္တို႔ကိုယ္စားလက္၀ါးကားတိုင္မွာ ေပးေခ်ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

Read More