ေကာင္းစားျခင္း

အေျချပဳက်မ္း။ ေယာဘ ၂၂း၂၁-၂၂၊ ဆာလံ ၅၅း၂၂၊ မႆဲ ၁၁း၂၈-၃ဝ။
ဘုရားသခင္ႏွင့္အကၽြမ္းဝင္ျခင္းရွိရန္လိုသည္။ က်မ္းစာထဲတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္႕အတိုင္းပင္ ''ေကာင္းစားျခင္း'' ရွိရန္အတြက္
ပထမဆံုးကၽြႏ္ုပ္တို႔အသက္တာ၌ လုပ္ေဆာင္ရမည့္အရာသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္အကၽြမ္းဝင္ရန္ျဖစ္သည္။
(၁) အကၽြမ္းဝင္ျခင္း
"အကၽြမ္းဝင္ျခင္း" ဟုဆိုရာတြင္ သာမန္ခင္မင္ရံု အေျခအေနမဟုတ္ဘဲ၊ သာမန္ထက္ရင္းႏွီးေသာ၊ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္နားလည္
သေဘာေပါက္ခံစားမွ်ေဝႏိုင္ေသာ အေနအထားကိုဆိုလိုပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အသက္တာ၌ မည္မွ်ဘုရားသခင္ႏွင့္ အကၽြမ္းဝင္မႈ
အဆင့္ရွိသနည္း။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ခံစားခ်က္မ်ားကို ဘုရားသခင္ထံရင္းႏွီးပြင့္လင္းစြာေျပာဆိုဖူးပါသလား။ အသက္တာ၏အေျခအေနတိုင္း
ကို ဘုရားသခင္ထံတြင္ ပြင့္လင္းစြာေျပာဆိုဖူးပါသလား။ ဤသို႔ေသာ အသက္တာမ်ဳိးမရွိေသးပါက အကၽြမ္းဝင္ေသာရင္းႏွီးမႈမ်ဳိးရွိသည္ဟု
ဆိုႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ ထာဝရဘုရား၏ ႏႈတ္ေတာ္ထြက္စကားမ်ားကိုလည္း ႏွလံုးသြင္းထားရန္လိုအပ္သည္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္
ႏွလံုးသားထဲတြင္ရွိမွသာလွ်င္ အသက္တာ၏လိုအပ္ေသာအခန္းက႑တိုင္းတြင္ အက်ဳိးရွိစြာအသံုးျပဳႏိုင္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ေအာင္ျမင္ေသာဘဝ
အသက္တာျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္မႈရွိမွသာလွ်င္ ႏႈတ္ေတာ္ထြက္စကားမ်ားကိုလည္း
ႏွလံုးသားထဲတြင္ လြယ္ကူစြာမွတ္သားႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္မႈမွ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေပါက္ဖြားလာ၍ ထိုခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္သာ
ယံုၾကည္ႏိုင္ေသာသတၱိမ်ားျဖစ္ေပၚလာမည္ျဖစ္သည္။
(၂) ဝန္တို႔ကိုခ်ထားျခင္း
ကၽြႏ္ုပ္တို႔အသက္တာတြင္ ထမ္းရြက္ေနရေသာဘဝ၏ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးအခက္အခဲမ်ားကို ထာဝရဘုရားထံေတာ္၌ ခ်ထားရန္လိုအပ္သည္။
အခက္အခဲမ်ားကို ထာဝရဘုရားထံခ်ထားရန္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဦးေႏွာက္ကသိေသာ္လည္း၊ လံုးဝအပ္ႏွံျခင္းမ်ဳိးကိုမူ မလုပ္တတ္ၾကေပ။
မိမိ၏ဝန္ထုပ္မ်ားကို ထာဝရဘုရားထံေတာ္တြင္ခ်ထားသည္ဟု ဆိုၾကေသာ္လည္း ဆုေတာင္းခ်က္မ်ားခ်က္ခ်င္းအေျဖမရပါက မိမိတို႔၏
စိုးရိမ္စိတ္မ်ားေၾကာင့္ ထိုဝန္ထုပ္မ်ားကို မိမိဖာသာျပန္လည္ထမ္းပိုးမိတတ္ၾကသည္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ဆိုသည့္အတုိင္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏
စိုးရိမ္စရာဝန္ထုပ္မ်ားကို ထာဝရဘုရားထံေတာ္တြင္ လံုးဝအပ္ႏွံလိုက္ရန္ျဖစ္သည္။
(၃) လက္ဝါးကပ္တိုင္ေတာ္
ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္က်မ္းထဲတြင္ ေယရႈက "ငါ့ထမ္းပိုးကိုတင္၍ထမ္းၾကေလာ့" ဟုဆိုထားရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အသက္တာတြင္ ခရစ္ေတာ္၏ထမ္းပိုး
တည္းဟူေသာ ကားတိုင္ေတာ္ကိုသာ ထမ္းရန္ျဖစ္သည္။ "ငါ့ထမ္းပိုးသည္ ထမ္းလြယ္၏၊ ငါ့ဝန္လည္းေပ့ါ၏။" ဟုဆိုထားရာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ထမ္း
ေနရေသာ ကိုယ္ပိုင္ဝန္ထုပ္မ်ားေလးေနလွ်င္၊ ထိုဝန္ထုပ္သည္ခရစ္ေတာ္၏ဝန္မဟုတ္ဘဲ၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏စိုးရိမ္စရာဝန္ထုပ္မ်ားျဖစ္ေနေသာ
ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္၏ဝန္ကိုသာ ထမ္းရြက္ျခင္းအားျဖင့္ ေန႔ရက္စဥ္တိုင္းကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ထမ္းရေသာ ဝန္ကိုေပါ့ေစမည္ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေကာင္းစားေသာအသက္တာရရွိရန္အတြက္
(၁) ဘုရားသခင္ႏွင့္အကၽြမ္းဝင္ေသာမိႆဟယဖြဲ႔မႈရွိရန္၊
(၂) မိမိ၏ဝန္ထုပ္မ်ားကို ထာဝရဘုရားထံေတာ္၌ခ်ထားရန္ႏွင့္
(၃) ခရစ္ေတာ္၏ထမ္းပိုး (ကားတိုင္ေတာ္)ကိုသာ ထမ္းရန္ျဖစ္သည္။
ဘုရားသခင္၏ တတ္စြမ္းႏိုင္ျခင္းအစြမ္းသတၱိကို မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးမ်ားအားျဖင့္ မကန္႔သတ္မိရန္ လိုအပ္ပါသည္။

ခရစ္ေတာ္၌..
ေလေျပ (EXIT News)

Read More

ေယာဘလို.........မျဖစ္ရေလေအာင္

အခန္း (၁) ေယာဘ၀တၳဳ …… ဘာ့ေၾကာင့္ပါ

သမၼာက်မ္းစာရဲ႕ က်မ္းေစာင္ (၆၆)ေစာင္အနက္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားတဲ့
၀တၳဳ (၄)ပုဒ္ထဲမွာ ေယာဘ၀တၳဳဟာ အခန္း(၄၂)ခန္းနဲ႔ အရွည္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေလာက္ရွည္လ်ားၿပီး ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔စရာေကာင္းတဲ့ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ကို ဘုရားသခင္ရဲ႕
ျမင့္ျမတ္သန္႔ရွင္းလွတဲ့က်မ္းစာေတာ္ျမတ္မွာ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားတာဟာ က်ေနာ္တို႔ေတြ နားလည္လက္ခံထားၾကတဲ့ ေယာဘရဲ႕သစၥာရွိျခင္းနဲ႔ သည္းခံျခင္းကိုပဲ
မွတ္တမ္းတင္ဂုဏ္ျပဳရံုေလာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ယံုၾကည္သူေတြက
ေယာဘ၀တၳဳကေန လူသားတစ္ေယာက္ဘက္က သင္ခန္းစာတခ်ိဳ႕ကို ကိုယ့္ဉာဏ္ ပညာနဲ႔ ရွာေဖြယူငင္လာခဲ့ၾက၊ ေ၀ငွေဟာေျပာခဲ့ၾက၊ ခြန္အားယူခဲ့ၾကတာ အေတာ့္ကို ၾကာခဲ့ၾကပါၿပီ။
က်ေနာ္တို႔ေတြရဲ႕ဉာဏ္ပညာနဲ႔လိုက္မမီတဲ့ အပိုင္းတစ္ခုကို ဘုရားသခင္က
ဒီ၀တၳဳအားျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ကိုေပးခ်င္တာေၾကာင့္ သမၼာက်မ္းစာမွာ ထည့္သြင္းဖို႔ႀကံစည္
ျပ႒ာန္းေတာ္မူထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအပိုင္းက ဘာအပိုင္းလဲဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ေတြ
မ်က္စိဖြင့္၊ နားစြင့္ၿပီး ေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။

သုတၱံ ၁၄း ၁၂- ၁၃ မွာ “ လူထင္သည္အတိုင္းမွန္ေသာလကၡဏာရွိေသာ္လည္း
အဆံုး၌ ေသျခင္းသို႔ပို႔ေသာလမ္းတမ်ိဳးရွိ၏။ - လူသည္ရယ္ေသာအခါပင္ ၀မ္းနည္းေသာ
စိတ္သေဘာရွိ၏။ ထိုရယ္ေမာရႊင္လန္းျခင္းအဆံုး၌လည္း !ႈိးငယ္ျခင္းရွိတတ္၏ ”….. လို႔
ေဖာ္ျပထားတာကို ေလးေလးနက္နက္ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းၾကည့္ရင္ တစ္ခါတရံမွာ
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ နားလည္လက္ခံမႈေတြမွာ ခၽြတ္ေခ်ာ္လိုအပ္မႈေတြရွိတတ္တယ္ဆိုတာ နားလည္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ေယာဘ၀တၳဳ အခန္းႀကီး(၁)ကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ေယာဘရဲ႕ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈ၊ စံုလင္ေျဖာင့္မတ္မႈ၊ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ရိုေသမႈနဲ႔ မေကာင္းေသာအမႈကိုေရွာင္ၾကဥ္မႈေတြကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေယာဘရဲ႕သား(၇)ေယာက္နဲ႔ သမီး(၃)ေယာက္အေၾကာင္းကို

ဆက္ၿပီးေဖာ္ျပထားၿပီးေတာ့ အဲဒီသား(၇)ေယာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ေမြးေန႔ကိုေရာက္တဲ့အခါ

သူတို႔ရဲ႕ႏွမ(၃)ေယာက္ကုိေခၚၿပီး ပြဲလုပ္စားေသာက္ေလ့ရွိတာကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ သူတို႔ေတြအဲဒီပြဲကိုလုပ္ၿပီးတဲ့အခါ ဖခင္ျဖစ္တဲ့ေယာဘက ေနာက္ေန႔နံနက္ေရာက္တာနဲ႔

သား(၇)ေယာက္၊ သမီး(၃)ေယာက္လံုးကိုေခၚၿပီး သားသမီးအေရအတြက္အတိုင္း

မီးရႈိ႕ရာယဇ္ကို ပူေဇာ္ေလ့ရွိပါတယ္။
အဲဒီမီးရႈိ႕ရာယဇ္ကို ေယာဘပူေဇာ္ရတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္က သူ႔ရဲ႕သားသမီးေတြ ဘုရားသခင္ကို စြန္႔ပယ္ၾကမွာစိုးရိမ္တာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ အခန္ႀကီး(၁)၊ အငယ္(၅)မွာေတြ႔ရမွာပါ။

အဲဒီအခ်က္ကေတာ့ ေယာဘအေနနဲ႔ သားသမီးေတြအတြက္
ရတက္မေအးဘဲ ေသာကေပြရပံုကိုေဖာ္ျပတဲ့အျပင္ သားေရးသမီးေရးအတြက္ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ခ်လက္ခ်ပံုအပ္ၿပီးမယံုၾကည္ႏိုင္တာကို လွစ္ဟျပလိုက္သလိုပါပဲ။

“ ထာ၀ရဘုရား၏ျပ႒ာန္းေတာ္မူျခင္းသည္ ကာလအနႏၱႏွင့္ဆိုင္၍ စိတ္ႏွလံုးေတာ္၏
အႀကံအစည္တို႔သည္ သားစဥ္ေျမးဆက္အဆံုးတုိင္ေအာင္ တည္ၾကလိမ့္မည္။ ”
ဆာလံ ၃၃း၁၁

တကယ္ဆိုရင္ မိမိဟာဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္ကိုးစားသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔
ဘုရားကိုစိတ္ခ်လက္ခ်ပံုအပ္ကိုးစားႏုိင္ပါလ်က္နဲ႔ ေယာဘဘက္က စိုးရိမ္သံသယ
ျဖစ္ေနတာဟာ တကယ့္ကိုမျဖစ္သင့္တဲ့ကိစၥပါ။ သမၼာက်မ္းစာမွာေတာ့….

“ ယံုၾကည္ျခင္းမရွိလွ်င္ ဘုရားသခင္၏စိတ္ေတာ္ႏွင့္မေတြ႔ႏိုင္။ အေၾကာင္းမူကား ဘုရားသခင့္အထံေတာ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေသာသူသည္ ဘုရားသခင္ရွိေတာ္မူသည္ကို၎၊ ကိုယ္ေတာ္ကိုရွာေသာသူအားအက်ိဳးေပးေတာ္မူသည္ကို၎ ယံုၾကည္ရမည္။ ” လို႔
ေဟၿဗဲ ၁၁း ၆ မွာေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ဘုရားသခင္နဲ႔မိတ္ႆဟာယဖြဲ႔ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ အဓိကရွိရမည့္အရာက စံုလင္ေျဖာင့္မတ္မႈ၊ ေၾကာက္ရြံ႕ရိုေသမႈ၊ မေကာင္းေသာအမႈကို
ေရွာင္ၾကဥ္မႈေတြထက္ပိုၿပီး အေရးႀကီးတဲ့အရာက “ ယံုၾကည္ျခင္း ” ျဖစ္ပါတယ္။
ေယာဘမွာက အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အရာေတြရွိေနေပမယ့္ ဘုရားသခင္ကိုယံုၾကည္ျခင္း
မရွိတာကေတာ့ တကယ့္ကိုစိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အသက္တာမွာ ဘုရားကို
ေၾကာက္ရြံ႕ရိုေသတာ၊ စံုလင္ေျဖာင့္မတ္တာ၊ မေကာင္းမႈကိုေရွာင္ၾကဥ္တာ အဲဒီအရာေတြ
အကုန္လံုးေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအရာေတြထက္ပိုအေရးႀကီးတာက ေနရာတိုင္းမွာ ဘုရားကိုပံုအပ္ၿပီး ယံုၾကည္ႏိုင္တဲ့ ယံုၾကည္ျခင္းမ်ိဳးရွိဖို႔ပါ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အသက္တာမွာရွိေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး၊ လူမႈေရး၊ သားသမီးေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရးအရာရာတိုင္းမွာ ဘုရားသခင္ကို ပံုအပ္ၿပီးယံုၾကည္ႏုိင္ဖို႔က ပိုၿပီးလိုအပ္သလို အကၡရာလည္းက်ပါတယ္။

ေဟၿဗဲ ၁၀း ၃၈ မွာေတာ့ “ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူသည္ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ အသက္ရွင္လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေရြ႕ေလ်ာ့လွ်င္ ငါ့စိတ္၀ိညာဥ္သည္ ထိုသူကို အားရႏွစ္သက္ျခင္းမရွိဟုဘုရားသခင္အမိန္႔ေတာ္ရွိ၏။ ” လို႔ဆိုထားပါတယ္။

ဘုရားသခင္ကိုအားရႏွစ္သက္ေစတဲ့အရာက သူ႕ကိုေၾကာက္ရြံတာ၊ စံုလင္ေျဖာင့္မတ္တာ၊
မေကာင္းမႈကိုၾကဥ္ေရွာင္တာေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ယံုုၾကည္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕အသက္တာမွာ ဘုရားသခင္ရဲ႕စိတ္ေတာ္နဲ႔ေတြ႔ေစမယ့္အရာက ယံုၾကည္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အသက္တာတစ္ခုလံုးမွာရွိတဲ့က႑တိုင္းမွာ ဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္ကိုးစားဖို႔

ဘုရားသခင္က အလိုေတာ္ရွိပါတယ္။
ဒီ၀တၳဳကို သမၼာက်မ္းစာမွာ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားတဲ့ဘုရားသခင္ရဲ႕အႀကံအစည္
ေတာ္က က်ေနာ္တို႔လူ႔ဘက္က ေတြးေတာဆင္ျခင္မိတဲ့ သင္ခန္းစာေတြေလာက္ပဲ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ယံုၾကည္သူူေတြက ေယာဘဆီကပဲ သင္ခန္းစာယူၾက၊ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဘုရားသခင္ဆီကေန သင္ခန္းစာ မယူၾကတာပါလဲ။ ေယာဘ၀တၳဳကိုထည့္သြင္းေဖာ္ျပရတဲ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕
အႀကံအစည္ေတာ္က သူ႕ရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ သက္ေသ(အာမခံ)ရဲ႕အေရးပါမႈကိုသြန္သင္
ခ်င္လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေယာဘ၀တၳဳ ၉း ၁၉မွာ ေယာဘက … “ အဘယ္သူသည္ ငါ့ဘက္၌
သက္ေသခံမည္နည္း ”လို႔ ညီးတြားထားတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။
အမႈတစ္ခုျဖစ္လာတဲ့အခါ မိမိဘက္က သက္ေသခံထြက္ဆိုေပးမည့္သူရွိဖို႔
အရမ္းကိုအေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီကေန႔ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ခရစ္ေတာ္က ခမည္းေတာ္
ဘုရားသခင္ရဲ႕လက္ယာဘက္မွာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ သက္ေသအျဖစ္ ထြက္ဆိုေပးေန သလို ပ႗ိညာဥ္တရားသစ္ရဲ႕အာမခံအျဖစ္လည္း ရပ္တည္ေပးေနပါတယ္။ (ေဟၿဗဲ ၉း ၁၅)
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အမႈေရာက္စဥ္ကာလမွာ ခရစ္ေတာ္က ေစာင့္ေရွာက္တယ္၊ ကယ္တင္တယ္ဆိုတာကို

ေဟၿဗဲ ၇း ၂၅ မွာလည္း ေဖာ္ျပထားတာကိုေတြ႔ရလို႔ တကယ့္ကိုေက်းဇူးေတာ္ပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ေတြသည္ ေယာဘကဲ့သို႔ အမႈေရာက္စဥ္ကာလမွာ သက္ေသထြက္ေပးမယ့္သူမရွိေသာသူေတြမဟုတ္ပါဘူး။
ဟာေလလုယ။
ဒီအေၾကာင္းအရာကို နားလည္ေစခ်င္လို႔ ေယာဘ၀တၳဳကို ဘုရားသခင္က
သမၼာက်မ္းစာမွာ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပဖို႔ ႀကံစည္ေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေယာဘရဲ႕
သစၥာတရားနဲ႔ တည္ၾကည္ျခင္းကိုေဖာ္ျပဖို႔ေလာက္နဲ႔ေတာ့ ဘုရားသခင္က အခုလိုႀကံစည္
ေတာ္မူျခင္းမဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။
ေနာက္ထပ္တစ္ခ်က္က… သမၼာက်မ္းစာထဲမွာ ဆာလံ၊ သုတၱံ၊ ေဒသနာ၊ ေရွာလမုန္နဲ႔ ေယာဘ၀တၳဳတို႔ဟာ ပညာက်မ္း(၅)ေစာင္အျဖစ္သတ္မွတ္ခံထားရတဲ့က်မ္းစာ ေတြျဖစ္ပါတယ္။

ဒီပညာက်မ္းေတြထဲမွာ ေယာဘ၀တၳဳကိုထည့္သြင္းထားျခင္းဟာ

လူ႔ဉာဏ္ပညာနဲ႔လိုက္လို႔မမီႏိုင္တဲ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ဉာဏ္ပညာေတာ္နဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတာ္
အေၾကာင္းကို က်ေနာ္တို႔ကို ပညာေပးခ်င္လို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ေယာဘ ၄၂း ၃ မွာ ေယာဘက “ ပညာမရွိဘဲ အႀကံအစည္ေတာ္ကို မိုက္ေစေသာသူကား အဘယ္သူနည္း။ သို႔ရာတြင္ အကၽြႏု္ပ္သည္ နားမလည္ေသာအရာတို႔ကို၎၊ ကိုယ္တိုင္မသိ၊ အံ့ဩ၍မကုန္ႏိုင္ေသာအရာတို႔ကို၎ ေျပာမိပါၿပီ။ ”လို႔ ဘုရားသခင္ကို
၀န္ခံထားတာကိုေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ေယာဘ၀တၳဳမွာ အခန္းႀကီး(၄၂)ခန္းပါရွိသည့္အနက္ အခန္းႀကီး(၃)ကစၿပီး (၃၁)အထိ
ေယာဘနဲ႔ သူ႕ရဲ႕မိတ္ေဆြ(၃)ဦးျဖစ္တဲ့ ဧလိဖတ္၊ ဗိလဒဒ္ နဲ႔ ေဇာဖာတို႔ဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕
အေၾကာင္းကို ထုိင္ၿပီးေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကသလို ျပႆနာရဲ႕အေျခအျမစ္ကိုအခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး
ခန္႔မွန္းတာေတြလုပ္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔(၄)ဦးလံုးက အခ်ိန္ကုန္ၿပီး အက်ိဳးမရွိတာေတြကို

လုပ္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔(၄)ဦးစလံုးက အခန္းႀကီး(၃၁)ကိုေရာက္လာတဲ့အထိ အလဟႆအခ်ိန္ကုန္ၿပီး

လိုရင္းကိုမေရာက္ဘဲ ကိုယ့္ဉာဏ္နဲ႔မမီႏိုင္တာကို ေဆြးေႏြးေနၾကတာေၾကာင့္

ဧလိဟု ဆိုတဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္ေပၚလာၿပီး သူတို႔(၄)ဦးကို ေကာင္းေကာင္းေထာက္ျပေ၀ဖန္ခဲ့တာကို

ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္က က်ေနာ္တို႔ဉာဏ္နဲ႔လိုက္မမီတဲ့ သူရဲ႕ေမတၱာနဲ႔သေဘာသဘာ၀ကို

အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး လိုက္စစ္ေ၀ဖန္ေနဖို႔ အလိုေတာ္မရွိပါဘူး။

၀န္ခံဖို႔ကိုပဲ အလိုေတာ္ရွိပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကိုသိေစခ်င္တာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က

ဒီ၀တၳဳကိုျပင္ဆင္ထည့္သြင္းေတာ္မူထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

Read More