လဲေသာ္လည္း …. မဆံုးရာ

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ဘ၀မွာ ေနာက္က်သြားၿပီ၊ ျဖစ္ႏိုင္စရာမရွိေတာ့ဘူးလို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ခံစားခဲ့ဖူးမယ္ထင္ပါတယ္။ အခ်ိန္ကာလဆိုတဲ့ ႏိႈင္းရ တစ္ခုအတြင္းမွာ က်င္လည္ေနၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔ေတြအတြက္ အခ်ိန္ဟာ တကယ့္ကို အေရးႀကီးလွတဲ့အေျဖေတြ၊ ရလဒ္ေတြ၊ ေအာင္ျမင္မႈေတြ၊ ရာဇ၀င္သမိုင္းေတြကို ပံုေဖာ္ထုဆစ္ေပးခဲ့တဲ့ ပန္းပုဆရာတစ္ဆူလို႔ ေျပာရင္ လြန္မယ္မထင္ပါဘူး။ သမၼာက်မ္းစာကိုၾကည့္တဲ့အခါ အခ်ိန္းအခ်က္ျပဳႏိုင္မယ့္ ေန႔ရက္ေတြ၊ ကာလေတြ ေပၚေပါက္ လာဖို႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဘုရားသခင္က မိုးေကာင္းကင္မ်က္ႏွာက်က္မွာ အလင္းအိမ္ကို ဖန္ဆင္းခဲ့တယ္ဆိုတာကို ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻ ၁း ၁၄
ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္တို႔ေတြ နားလည္ဖို႔ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္တစ္ခ်က္ ရွိပါတယ္။ ဘုရားသခင္ဟာ အခ်ိန္ကာလရဲ႕ ေဘာင္အတြင္းမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ဘုရားမဟုတ္သလို အခ်ိန္ကာလ အပိုင္းအျခားတစ္ခုအလြန္မွာ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတဲ့ ဘုရားလည္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ ဘုရားသခင္ဟာ အခ်ိန္ကာလရဲ႕ အုပ္စုိးမႈေအာက္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့သူမဟုတ္ဘဲ အခ်ိန္ကာလကိုေတာင္ ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့သူ တစ္နည္းအားျဖင့္ အခ်ိန္ကာလကို အုပ္စိုးေစခိုင္းေသာသူ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လူသားကေတာ့ အခ်ိန္ကာလရဲ႕ အကန္႔အသတ္ေအာက္မွာ အတိုင္းအတာတစ္ခုအတြင္း အသက္ရွင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အဲဒီ အခ်ိန္ကာလအလြန္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသူေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လို ပုထုဇဥ္လူသားေတြအတြက္ အခ်ိန္ ဆိုတာ သိပ္ကိုအေရးႀကီးတဲ့အရာျဖစ္သလို အႏိုင္ကေန အ႐ံႈးျဖစ္သြားေအာင္၊ အလင္းကေန အေမွာင္ျဖစ္သြားေအာင္ကို တတ္စြမ္းႏိုင္ေပမယ့္ ဘုရားသခင္အတြက္ေတာ့ အခ်ိန္ဆုိတဲ့ ႏိႈင္းရသေဘာတရားက အေရးမႀကီးပါဘူး။ က်ေနာ္အခုလို စကားပလႅင္ခံေနရတာက ဘုရားသခင္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အခ်ိန္ေနာက္မက်ဘူး ဆုိတာကို ဒီတရားေဟာခ်က္ကို ဖတ္ေနတဲ့ မိတ္ေဆြကို နားလည္ေစခ်င္တာေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ေတြရဲ႕ ဘ၀မွာ တစ္ခါတေလက်ေတာ့ လက္ရွိအေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါကို ထည့္တြက္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အရမ္းကိုေနာက္က်ေနၿပီဆိုတဲ့ အေျဖမ်ိဳးကို အသိစိတ္က တပ္အပ္သိေနတတ္သလို၊ အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ သိထားတတ္ထားတဲ့ပညာေတြအရ ခ်င့္ခ်ိန္ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ အေျဖက ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲေအာင္ကို ေသခ်ာေနပါတယ္။ အဲလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ က်ေနာ္တို႔ေတြ ဘယ္လိုယံုၾကည္ျခင္းမ်ိဳးနဲ႔ ဘုရားသခင္ရဲ႕ တတ္စြမ္းႏိုင္ျခင္းအေပၚမွာ ရပ္တည္ၾကမွာလဲ။ ဘယ္လိုစိတ္ခ်မႈမ်ိဳးနဲ႔ ပကတိအေျခအေနကို ဆန္႔က်င္ၿပီး ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ကို ၀န္ခံၾကမွာလဲဆိုတာ သိပ္ကို အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးကို နဖူးေတြ႔၊ ဒူးေတြ႔ ႀကံဳခဲ့ဖူးတဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္တာကေန က်ေနာ္တို႔ေတြ သင္ခန္းစာယူၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။
ထာ၀ရဘုရားကလည္း အခ်င္းလူသား ဤအ႐ိုးတို႔သည္ အသက္ရွင္ႏိုင္သေလာဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ ငါက    အိုအရွင္ ထာ၀ရဘုရား ကိုယ္ေတာ္သိေတာ္မူသည္ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ေယဇေက်လ ၃၇း ၃
ဒီအျဖစ္အပ်က္ကိုၾကည့္တဲ့အခါ ဘုရားသခင္က ပေရာဖက္ေယဇေက်လကို အ႐ိုးေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းတစ္ခုဆီကို ေခၚသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ အဲဒီအ႐ိုးေတြဟာ အသက္ရွင္ႏိုင္သလားလို႔ ေမးပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းကို ပေရာဖက္ ေယဇေက်လျပန္ေျဖပံုကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ဆင္ျခင္မိတာ(၂)ခ်က္ရွိပါတယ္။
၁။ ကိုယ့္မ်က္စိေ႐ွ႕မွာေတြ႔ျမင္ေနရတဲ့ လက္ရွိအေျခအေနကိုၾကည့္ရင္ အ႐ိုးေတြက အေတာ့္ကို ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္လို႔ ေျခာက္ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ၃၇း ၂
အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါအရ အသက္ရွင္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တာ ေသခ်ာေနပါၿပီဆိုတာ ေတာ္႐ံုတန္႐ံုနလပိန္းတံုးေတာင္ နားလည္ပါတယ္။
အဲဒီေမးခြန္းမ်ိဳးကို က်ေနာ္တို႔ကို ေမးခဲ့ရင္ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ျပန္ေျဖႏိုင္တဲ့အေျဖ(၂)မ်ိဳးက (၁) မရွင္ႏိုင္ဘူး (၂) ရွင္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ကြဲျပားျခားနားတဲ့အေျဖ ထြက္လာႏိုင္ပါတယ္။ မရွင္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေျဖခဲ့ရင္ က်ေနာ္တို႔ေတြရဲ႕ အေျဖဟာ လက္ရွိအေျခအေနကို ထည့္တြက္စဥ္းစားထားတဲ့ ပါးနပ္နားလည္မႈကေန ေပၚထြက္လာတဲ့အေျဖ ျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ မိမိရဲ႕သိနားလည္ျခင္းအေပၚမွာ မူတည္တဲ့အေျဖလို႔ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ရွင္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျဖခဲ့ရင္လည္း က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းအေပၚမွာ မူတည္တဲ့အေျဖမ်ိဳးျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္။ ယံုၾကည္သူေတြမွာရွိေနတတ္တဲ့ ေရာဂါတစ္မ်ိဳးက ယံုၾကည္ျခင္းေရာဂါ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕အလိုေတာ္က ဘာမွန္းမသိဘဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စြတ္ယံုေနတတ္တာ၊ ဘုရားမပါဘဲ ကိုယ္လိုခ်င္ရာကို စိတ္စြဲၿပီး ဇြတ္ယံုေနတာကို ဆိုလိုတာပါ။
ပေရာဖက္ေယဇေက်လကေတာ့ အဲဒီလိုအေျခအေနႏွစ္မ်ိဳးလံုးနဲ႔ မပတ္သက္တဲ့အေျဖကို ေပးသြားပါတယ္။
အိုအရွင္ထာဝရဘုရား၊  ကိုယ္ေတာ္သိေတာ္မူသည္ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏၊
ပေရာဖက္ေယဇေက်လရဲ႕အေျဖက လက္ရွိအေျခအေနေပၚမွာ ရပ္တည္တာမ်ိဳးမဟုတ္သလို သူရဲ႕ သိနားလည္ျခင္း အေပၚမွာ ရပ္တည္တာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အသက္တာမွာ သဘာ၀လြန္နိမိတ္လကၡဏာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ခင္ဗ်ားသိတာ၊ မသိတာထက္ ဘုရားသခင္သိတာကို နားလည္ၿပီး ရပ္တည္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အသက္တာမွာ ဘုရားသခင္မပါဘဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္သိ၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္တတ္ေနခဲ့ၾကတာ ဘယ္ႏွႀကိမ္ေတာင္ ရွိခဲ့ဖူးၿပီလဲ။ ျပႆနာအခက္အခဲအေပၚမွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ သိျခင္း၊ ယံုၾကည္ျခင္းထက္ ဘုရားသခင္၌ပံုအပ္ထားတာက ပိုၿပီး အဆင္ေျပလြယ္ကူပါတယ္။ ပေရာဖက္ေယဇေက်လရဲ႕အေျဖက သိပ္ကို႐ိုးရွင္းၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရွိတဲ့အေျဖျဖစ္ပါတယ္။ ငါယံုၾကည္တယ္၊ ငါယံုၾကည္တယ္ … လို႔ ဖ်စ္ညွစ္ၿပီး ၀န္ခံေနတာထက္စာရင္ ဘုရားသခင္ဆီမွာ ကိုယ္ေတာ္သိပါတယ္လို႔ ပံုအပ္လိုက္တာက ပိုၿပီး ျမန္ဆန္လြယ္ကူတဲ့ ေျဖရွင္းနည္းျဖစ္ပါတယ္။
မွာထားေတာ္မူသည္အတိုင္း ငါသည္ ပေရာဖက္ျပဳ၏။ ပေရာဖက္ျပဳစဥ္တြင္ အသံျမည္၏။ လႈပ္ရွားျခင္းလည္းရွိ၏။ အ႐ိုးတို႔သည္ တခုအနီးသို႔တခု ခ်ဥ္းကပ္ၾက၏။ ၃၇း ၇
အခုလို အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္မလာခင္မွာ အ႐ိုးေတြဟာ ဟိုတစ္ေခ်ာင္း ဒီတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ တစစီျပန္႔က်ဲေနတာျဖစ္ပါတယ္။ လက္ဖ်ံ႐ိုးကတစ္ေနရာ၊ ေျခသလံုးကတစ္ေနရာ၊ နံ႐ိုးကတစ္ေနရာ၊ ေမး႐ိုးကတစ္ေနရာ … အဲဒီလိုျမင္ကြင္းကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ရတာ အေတာ့္ကို ပရမ္းပတာဆန္လြန္းလွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားသခင္မိန္႔မွာထားတဲ့အတိုင္း ျပဳတ့ဲအခါ အ႐ိုးေတြဟာ တစ္ေခ်ာင္းရွိရာကို တစ္ေခ်ာင္း ခ်ဥ္းကပ္လာၾကတယ္လို႔ က်မ္းစာကဆိုထားပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ယံုၾကည္သူေတြဟာလည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တစ္ဦးေကာင္း၊ တစ္ေယာက္ေကာင္းရပ္တည္မယ္ဆိုရင္ ဘာမွ သံုးစားလို႔မရတဲ့ အ႐ိုးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြအားလံုး တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးခ်ိတ္ဆက္ပူးေပါင္းတဲ့အခါမွ ရပ္တည္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ယံုၾကည္သူအသက္တာမွာ မိတ္သဟာယဖြဲ႔ျခင္းဆိုတာ သိပ္ကိုအေရးႀကီးပါတယ္။ ဘုရားသခင္နဲ႔မိတ္သဟာယ၊ ယံုၾကည္သူအခ်င္းခ်င္းမိတ္သဟာယဆိုတဲ့ အပိုင္းႏွစ္ပိုင္းလံုးက အသက္တာအတြက္ မရွိမျဖစ္ အစိတ္အပိုင္းျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြ ဘုရားသခင္အားျဖင့္ မိတ္သဟာယဖြဲ႔ၾကတဲ့အခါ သူ႔ဟာသူတကြဲတျပားရပ္တည္ရင္ ဘာမွသံုးစားလို႔မရတဲ့ အ႐ိုးေတြဟာ တစ္ေခ်ာင္းကိုတစ္ေခ်ာင္းခ်ဥ္းကပ္ၿပီး အျပန္အလွန္ အမွီသဟဲျပဳျခင္း၊ ကူညီမစအားေပးျခင္းတို႔ ျဖစ္ေပၚလာ ၾကပါတယ္။
ငါၾကည့္႐ႈစဥ္တြင္ အေၾကာတို႔သည္ေပၚလာ၍ အသားလည္းတက္၏။ အေရလည္းဖံုးလႊမ္း၏။ သို႔ရာတြင္ အသက္မရွိေသး။ ၃၇း ၈
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္မွာ ၾကည့္တဲ့အခါ အ႐ိုးေတြဟာ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔တစ္ေခ်ာင္း ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ဆက္စပ္လိုက္တဲ့အခါ အေၾကာေတြ၊ အသားေတြ တက္လာၿပီး ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳး ျဖစ္လာတာကိုေတြ႔ရေပမယ့္ အသက္မရွင္ေသးဘူးလို႔ ဆိုထားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြရဲ႕ မိတ္သဟာယဖြဲ႔ျခင္း၊ အတူတကြလက္တြဲလုပ္ေဆာင္ျခင္းေတြဟာလည္း တခါတရံမွာ အဲဒီလိုပဲ အသက္မပါတဲ့စုစည္းျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စုေ၀းျခင္းေတြမွာ အသက္ပါဖို႔ ဘာလိုအပ္ပါသလဲ။ ဆက္ေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။
မွာထားေတာ္မူသည့္အတိုင္း ငါသည္ ပေရာဖက္ျပဳ၍ ေလသည္ သူတို႔အထဲသို႔၀င္သျဖင့္ သူတို႔သည္ အသက္ရွင္၍ အလြန္မ်ားေသာ ဗိုလ္ေျချဖစ္လ်က္ မတ္တပ္ေနၾက၏။ ၃၇း ၁၀
က်မ္းစာမွာ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္ကို ေအာက္ပါပံုေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔လည္း ေဖာ္ျပတတ္တာကို သိထားဖို႔လိုပါတယ္။

သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္၏ပံုေဆာင္ခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိး

၁။ ခ်ဳိးငွက္ (Dove)

မာကု ၁း၁၀ ၊ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ျခင္း၊ သန္႔ရွင္းျခင္း၊ ၿငိမ္သက္ျခင္းကို ပံုေဆာင္သည္။ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာေၾကာင့္ လူတို႔၏ဆႏၵမပါဘဲ အဘယ္အမႈကိုမွ်မျပဳ။

၂။ ဆီ (Oil)

ထြက္ေျမာက္ ၂၉း၇၊ ၂၈း၄၁၊ လုကာ ၄း၁၈ ၊ ဆီႏွင့္လိမ္းသျဖင့္၊ ဆီကိုယူ၍ သူ၏ေခါင္းေပၚမွာေလာင္းသျဖင့္ ေဟာေျပာျခင္းငွါ ဘိသိက္ျခင္း

၃။ မီး (Fire)

တမန္ ၂း၁-၄၊ ဝတ္ျပဳ ၂း၂၄၊ ၁၀း၂၊ ၃ရာ ၁၈း၃၈-၃၉၊ ထြက္ ၃း၂။

၄။ ဝတ္ရံု (Clothes)

၄ရာ ၂း၈-၁၃၊ တမန္ ၁-၈

၅။ အာမခံပစၥည္း (Pledge, Ransom)

၂ေကာ ၁း၂၂

၆။ တံဆိပ္ (Seal)

၂ေကာ ၁း၂၂၊ မႆဲ ၂၇း၆၆၊ ဧဖက္ ၁း၁-၄

၇။ ေရ (Water)

ေယာ ၇း၃၇-၃၉၊ ၄း၁၉၊ ေယဇ ၃၆း၂၅-၂၇၊ ေဟရွာ ၁၂း၃၊ ေယာလ ၂း၂၈

၈။ ေလ (Wind)

ေယာ ၃း၈၊ ၁ေကာ ၁၂း၁၁

ဒီအခ်က္ေတြကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္ကို ပံုေဆာင္ေဖာ္ျပတဲ့အခါမွာ ေလ ကိုလည္း အသံုးျပဳၿပီး က်မ္းစာကေဖာ္ျပတယ္ဆိုတာ သိရမွာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စုဖြဲ႔ျခင္း၊ စုေ၀းျခင္းအလယ္မွာ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္မပါေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ အသက္မရွိေသးဘူးလို႔ နားလည္သေဘာေပါက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ျခင္းေတြ၊ ေလဟာျပင္တရားပြဲေတြ၊ ရက္တို/ရက္ရွည္က်မ္းစာသင္တန္းေတြအားလံုးမွာ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္မပါဘူးဆိုရင္ေတာ့ ၀ိညာဥ္မပါတဲ့ အေသေကာင္ေတြ စုေ၀းေနျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္လို႔ ေျပာရင္ အခန္႔မသင့္ရင္ အ႐ိုက္ေတာင္ခံရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ သမၼာတရားရဲ႕ဆိုလိုခ်က္အတိုင္း ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ ေလက ၀င္ေရာက္ေနရာယူလိုက္တဲ့အခါ ခုနက ပေရာဖက္ေယဇေက်လျမင္ေနရတဲ့ အေသေကာင္ေတြဟာ အသက္ရွင္တဲ့ မ်ားစြာေသာဗိုလ္ေျခေတြျဖစ္လာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔အသက္တာမွာလည္း ကိုယ့္မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ အေသေကာင္ေတြ( က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ပါပါတယ္)ဟာလည္း သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္နဲ႔ ျပည့္၀လာတဲ့အခါ မ်ားစြာေသာဗိုလ္ေျခအျဖစ္ ထာ၀ရဘုရားအတြက္ တိုက္ႏိုင္ခိုက္ႏိုင္၊ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ယံုၾကည္သူေတြျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေျပာရရင္ေတာ့ နံပါတ္(၁)အခ်က္အေနနဲ႔
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အသက္တာမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မက်ေသးပါဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈရဖို႔အတြက္ အသက္နဲ႔ခႏၶာ ၿမဲေနေသးသေ႐ြ႕ လက္မေလွ်ာ့ပါနဲ႔။ က်ေနာ္တို႔ကိုးကြယ္တဲ့ဘုရားက ေျခာက္ေသြ႔ေနတ့ဲ အ႐ိုးေတြကိုေတာင္ အသက္ရွင္ေစႏိုင္တဲ့ ဘုရားျဖစ္ပါတယ္။
ယံုၾကည္သူအခ်င္းခ်င္း မိတ္သဟာယဖြဲ႔တဲ့ေနရာမွာလည္း သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္ကို ေနရာေပးပါ၊ ထံုးလမ္းစဥ္လာအရ စုေ၀းတာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ အသက္မရွိတဲ့စုေ၀းျခင္းသာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ယံုၾကည္သူတိုင္းရဲ႕အသက္တာမွာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အနက္႐ႈိင္းဆံုးခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ မ်ားစြာေသာေကာင္းႀကီးမဂၤလာနဲ႔ အျမင့္မားဆံုးမ်က္ႏွာသာေပးျခင္းကို ခံစားရရွိႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵမြန္ျပဳရင္း ……

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
သမၼာအလင္း

Read More

အလိုေတာ္ႏွင့္ညီေသာ ယံုၾကည္ျခင္း

သမၼာအလင္းရဲ႕ ပရိသတ္ေတြအားလံုးပဲ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ။ ဒီေန႔မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ပရိသတ္ေတြ ဆင္ျခင္ခြန္အား ယူစရာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပုဒ္ကို တင္ျပေပးလိုက္ရပါတယ္။ ပထမဆံုး ေဟၿဗဲ ၁၁း ၁ ကိုၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။

ယံုၾကည္ျခင္းသည္ ေျမာ္လင့္ေသာအရာတို႔ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းျဖစ္၏။ မျမင္ေသးေသာအရာတို႔ကို သိမွတ္စြဲလမ္းျခင္း အေၾကာင္းျဖစ္၏။

ဒီက်မ္းခ်က္ကိုၾကည့္တဲ့အခါ ယံုၾကည္ျခင္းဆိုတဲ့အရာက မိမိေမွ်ာ္လင့္တဲ့အရာကို အခုလက္ငင္းကို မိမိေရွ႕ေမွာက္မွာ ထင္ထင္ရွားရွား ရွိေနသလိုမ်ိဳး ခံယူျခင္းျဖစ္သလို မျမင္ရေသးတဲ့အရာကို စားလည္းဒီစိတ္၊ သြားလည္းဒီစိတ္နဲ႔ အသိတရားထဲမွာ မွတ္မွတ္သားသားနဲ႔ စြဲလန္းေနျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ဟုတ္ၿပီ။ အဲဒီေတာ့ကာ ဒီကေန႔ က်ေနာ္တို႔ေတြရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းကို ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဆိုတဲ့ ေပတံနဲ႔တိုင္းတာၾကည့္ရေအာင္။ က်ေနာ္တို႔ေတြ ဆုေတာင္းတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းကို ပံုေသနည္း (Formula) တစ္ခု ထုတ္ၾကည့္ရင္ ဘယ္လို ပံုေသနည္းမ်ိဳးျဖစ္မယ္လို႔ မိတ္ေဆြထင္ပါသလဲ။ အဲဒီပံုေသနည္းနဲ႔ ဘုရားသခင္အလိုေတာ္နဲ႔ညီတဲ့ ယံုၾကည္ျခင္းရဲ႕ ပံုေသနည္း(Formula) ဘာေတြကြာျခားမယ္ဆိုတာ အေျဖရွာၾကည့္ရေအာင္ဗ်ာ။

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္း

ဆုေတာင္း                          အေျဖရ                              ယံုၾကည္ျခင္းျဖစ္ေပၚလာ

အလိုေတာ္ႏွင့္ညီေသာ ယံုၾကည္ျခင္း

          ယံုၾကည္ျခင္း                           အေျဖရ                            ဆုေတာင္း

လူ႔သဘာ၀ရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းက ကိုယ္ဆုေတာင္းတဲ့အခါ အေျဖရလာမွ ယံုၾကည္ျခင္းျဖစ္ေပၚလာတာပါ။      ဘုရားသဘာ၀ရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းကေတာ့ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ မိမိလိုအပ္တဲ့အရာကို အေျဖရၿပီးသားဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ အားမေလွ်ာ့ဘဲ ဆုေတာင္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

          ဒီအေၾကာင္းအရာကို ဓမၼရာဇ၀င္တတိယေစာင္ ၁၈း ၄၁- ၄၆ မွာ ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီက်မ္းခ်က္ကို ၾကည့္တဲ့ အခါပုေရာဖက္ ဧလိယက အာဟပ္မင္းကို မ်ားစြာေသာမိုး ရြာမည့္အသံရွိပါတယ္ လို႔ ေျပာၿပီး အစာကိုသံုးေဆာင္ဖို႔ အျမန္တက္သြားခိုင္းပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေနာ္။ ေခတ္မီနည္းစနစ္ေတြနဲ႔ တိုင္းတာတြက္ခ်က္တဲ့ မိုးေလ၀သ ခန္႔မွန္းခ်က္ေတြမွာေတာင္မွ ဒီေလာက္ တိက်ျပတ္သားတဲ့ ခန္႔မွန္းခ်က္မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ႐ြာရန္ရာႏႈန္း ဘယ္ေလာက္ရွိပါတယ္ လို႔ပဲ က်ေနာ္တို႔ ႀကံဳဖူးပါတယ္။ ယံုၾကည္ျခင္းဆိုတာ အေႏွာင့္လြတ္၊ အသြားလြတ္ အေျခအေနမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ အာဟပ္မင္းႀကီးခင္ဗ်ာ … က်ေနာ္မ်ိဳးေတာ့ မိုး႐ြာႏိုင္ေျခရွိတဲ့ အသံကို ၾကားမိသလိုလိုပဲ …. ဆိုတဲ့ မတင္မက် စကားမ်ိဳးကို ပုေရာဖက္ဧလိယရဲ႕ ႏႈတ္က လံုး၀မေျပာခဲ့ပါဘူး။ မ်ားစြာေသာမိုး ႐ြာမည့္အသံရွိသည္လို႔ ပစၥဳပၸန္ကို တည့္တည့္ရည္ရြယ္ၿပီး ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။

သင္ခန္းစာ(၁) ယံုၾကည္ျခင္းဆိုတာ ေတာင္စဥ္ေရမရ စကားေတြေျပာေနျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ထိထိမိမိနဲ႔ လက္႐ွိအေျခအေနကို ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳၿပီး ေျပာဆုိခံယူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔နားလည္ရမယ့္အခ်က္တစ္ခ်က္က ယံုၾကည္ျခင္းကို ထုတ္ေဖာ္၀န္ခံတဲ့ေနရာမွာ မိမိအနားမွာရွိေနတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ အရွိန္အ၀ါေၾကာင့္ တြန္႔ဆုတ္သြားျခင္းမ်ိဳးမရွိဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ပုေရာဖက္ဧလိယအခုလိုစကားမ်ိဳးကို ေျပာလိုက္တာပါခ်ည္ပါခ်ဲ႕တစ္ေယာက္ကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။
ေစတလံုးပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ ဘုရင္ကိုေျပာတာေနာ္။ အာဟပ္မင္းကို ဒီစကားေျပာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဧလိယဟာ မ်ားစြာေသာမိုးရဲ႕အသံကို သူ႔နားနဲ႔ဆတ္ဆတ္ၾကားေနရလို႔ ၾကားရတဲ့အတိုင္း ေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

သင္ခန္းစာ(၂) ကိုယ့္ေဘးမွာရွိေနတဲ့ ဆင္ ေလာက္ႀကီးတဲ့သူေတြေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းကို ၀န္ခံရာမွာ ျခင္  ေလာက္ျဖစ္မသြားပါေစနဲ႔။ 

အဲဒီလို အာဟပ္မင္းကိုေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္မွ ဧလိယဟာကရေမလေတာင္ေပၚတက္ၿပီး ေျမမွာ ျပားျပား၀ပ္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ဒူးၾကားမွာ ထားၿပီး ဆုေတာင္းပါေတာ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္တို႔ေတြ သတိျပဳရမယ့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဧလိယဟာ အခုလိုဆုေတာင္းခင္ကတည္းက သူ႔ရဲ႕ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ စိတ္ႏွလံုးထဲမွာ မိုး႐ြာမည့္အေျဖကို ရၿပီးသားျဖစ္သလို မိုး႐ြာမည့္အသံကိုလည္း နားနဲ႔ဆတ္ဆတ္ၾကားၿပီးသား ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အလိုေတာ္ႏွင့္ညီေသာ ယံုၾကည္ျခင္းဟာ မေတာင္းေလွ်ာက္မီကတည္းက ရၿပီးၿပီ ဆိုတဲ့ စိတ္ခ်မႈမ်ိဳးနဲ႔ ျပည့္စံုေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ယံုၾကည္ျခင္းကို ႏႈတ္ကေနဖြင့္ေျပာလိုက္ျခင္းဟာ လူေတြေရွ႕မွာ ၀န္ခံျခင္းျဖစ္ၿပီး ယံုၾကည္ျခင္းပါလ်က္ ဆုေတာင္းျခင္းဟာ ဘုရားသခင္ကို ၀န္ခံျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာ ယံုၾကည္သူေတြက ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ေယ႐ႈနာမ၌သိမ္းပိုက္တယ္ဆိုၿပီး ေတြ႔ေလရာကို လက္ၫႈိးထိုးၿပီး အ႐ူးခ်ီးပန္း ေလွ်ာက္ေျပာေနၾက တာကို က်ေနာ္ေတြ႔ဖူးျမင္ဖူးပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ဒူးအမာ႐ြတ္တက္ေအာင္ ဆုေတာင္းၿပီး ေတာင္းတာက ကိုယ့္အပိုင္း ေပးတာမေပးတာ ဘုရားအပိုင္းလို႔ ခံယူထားတဲ့သူေတြလည္း ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ အဲဒီလိုလူေတြဟာ တကယ္ေတာ့ မ်က္ႏွာစာတစ္ဘက္ပဲပါတဲ ဒဂၤါးျပားေတြလိုပါပဲ။ ဟုတ္မလိုလိုနဲ႔ အလုပ္မျဖစ္တဲ့ ယံုၾကည္ျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။

သင္ခန္းစာ(၃) ယံုၾကည္ျခင္းရွိေသာသူသည္ မိမိ၏ယံုၾကည္ျခင္းကို ဆုေတာင္းျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ေ႐ွ႕၌ ၀န္ခံသမႈျပဳသည္။ 

ပေရာဖက္ဧလိယဟာ အဲဒီလိုဆုေတာင္းေနရင္းက သူ႔ရဲ႕ကၽြန္ကို ပင္လယ္ဘက္ကို ၾကည့္ခိုင္းတဲ့အခါမွာ ဘာမွမရွိဘူးဆိုတဲ့ အေျဖေၾကာင့္ ခုႏွစ္ႀကိမ္တိုင္ေအာင္ ျပန္ၾကည့္ခိုင္းပါတယ္။ ယံုၾကည္ျခင္းရွိတယ္ဆိုတာ အႏႈတ္လကၡဏာ၊ အဖ်က္သေဘာ ေတြနဲ႔ ကင္းေ၀းစြာ အသက္ရွင္ရတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလို အႏႈတ္လကၡဏာေတြ၊ အဖ်က္သေဘာစကားေတြ ၾကားမွာ မိမိယံုၾကည္ထားတဲ့အတိုင္း မဆုတ္မနစ္ ၿမဲၿမံျခင္းစြာ အသက္ရွင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဧလိယဟာ ဘာမွမေတြ႔ဘူး ဆိုတဲ့ သူ႔ကၽြန္ရဲ႕(၆)ႀကိမ္တိုင္တိုင္ စကားေၾကာင့္ စိတ္မေလွ်ာ့၊ အားမပ်က္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ယံုၾကည္ျခင္းဆိုတာ သိမွတ္စြဲလမ္းျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔ က်မ္းစာကေျပာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြေရာ ဘယ္ႏွႀကိမ္တိုင္ေအာင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းကို အထိပါးခံႏိုင္မွာလဲ။ အႏႈတ္လကၡဏာစကားေတြၾကားမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ခိုင္ခံ့ႏိုင္မွာလဲ။ က်ေနာ္တို႔ ယံုၾကည္ရာအေပၚမွာ မေလွ်ာ့ေသာဇြဲလံု႔လနဲ႔ အသက္ရွင္ၾကဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ယံုၾကည္ျခင္းဆိုတာ ေနရာတိုင္းမွာ ဥံဳဖြ ဆိုၿပီး ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။

သင္ခန္းစာ(၄) ယံုၾကည္ျခင္းဆိုတာ အားသာရာဘက္ကို ေရလိုက္ငါးလိုက္လုပ္ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ဇြဲနဘဲနဲ႔ အတြန္းအတိုက္ ခံၿပီး ကိုယ္ယံုၾကည္ရာအေပၚမွာ အေျဖမရမခ်င္း ၿမဲၿမံစြာရပ္တည္တဲ့ သတၱိျဖစ္ပါတယ္။ 

ဧလိယရဲ႕ကၽြန္ဟာ ပင္လယ္ကို ခုႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ၾကည့္တဲ့အခါမွေတာ့ လူလက္နဲ႔တူတဲ့ မိုးတိမ္ငယ္တစ္ခုဟာ ပင္လယ္ထဲက တက္လာတာကို ေတြ႔တယ္လို႔ သတင္းပို႔လာပါေတာ့တယ္။ မိုးတိမ္တိုက္ႀကီး၊ တိမ္စိုင္ႀကီးမဟုတ္ဘူးေနာ္။ လူလက္နဲ႔တူတဲ့ မိုတိမ္ငယ္တဲ့ …. ။ အဲဒီစကားကိုၾကားတဲ့အခါ ပေရာဖက္ဧလိယဟာ အာဟပ္မင္းဆီသြားၿပီး မိုးရြာတဲ့အခါ ခရီးလမ္းမွာ ခက္ခဲမွာမို႔ အျမန္ဆံုးျပန္ပါေတာ့လို႔ ေလွ်ာက္ပါတယ္။ မိုးတိမ္ငယ္လို႔ သိထားတဲ့ ဧလိယဟာ အာဟပ္မင္းကို မိုးဖြဲဖြဲရြာမယ္၊ မိုးရြာေတာ့မယ္လို႔ တထစ္ေလွ်ာ့ၿပီး စကားကို ေဖာ့မေျပာပါဘူး။ ခရီးလမ္းမွာ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ကို မိုးရြာမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

သင္ခန္းစာ(၅) ယံုၾကည္ျခင္းဆိုတာ အခုတစ္မ်ိဳး၊ ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ မိမိယံုၾကည္ရာကို အစကေန အဆံုး စြဲကိုင္အသက္ရွင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ 

ခရီးအသြားအလာပ်က္ေလာက္ေအာင္ ႐ြာမည့္မိုးက လူလက္နဲ႔တူတဲ့ မိုးတိမ္ငယ္ဆီကေန ျဖစ္လာမယ္လို႔ ဧလိယက ယံုၾကည္ထားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အသက္တာမွာေရာ ခင္ဗ်ားရဲ႕မိုးတိမ္ငယ္က ဘာလဲ။ စီးပြားေရးလား၊ က်န္းမာေရးလား၊ အရင္းအႏွီးလား၊ ပညာေရးလား။ အဲဒီမိုးတိမ္ငယ္ေလးကေနပဲ ဘုရားသခင္ရဲ႕ နိမိတ္လကၡဏာမိုးက ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ရြာသြန္းပါလိမ့္မယ္။

သင္ခန္းစာ(၆) ယံုၾကည္ျခင္းဆိုတာ အေျခအေနနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ၿပီး အေလွ်ာ့အတင္းမရွိပါဘူး။ အေသးငယ္ဆံုးေသာ အေျခအေနကေန အႀကီးမားဆံုးေသာအေျဖကို ထုတ္ယူဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ 

အာဟပ္မင္းလည္း ရထားကိုစီးၿပီးထြက္သြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ မိုးသက္မုန္တိုင္းက်ၿပီး မိုးကသည္းသည္းမည္းမည္းကို ရြာပါေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ မိုးက အခုမွရြာတာဆိုေပမယ့္ ပေရာဖက္ဧလိယရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းက အေစာႀကီးကတည္းက သူ႔နားထဲမွာ အခုလို မိုးႀကီးေလႀကီးသံကို ၾကားၿပီးသားျဖစ္သလို သူ႔ႏွလံုးသားကလည္း ခံယူၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။

          က်ေနာ္တို႔ေတြရဲ႕အသက္တာမွာလည္း ဘယ္အရာေတြအတြက္ အေျဖရခ်င္ေနၾကပါသလဲ။ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ အခုအေျဖရၿပီဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ ဘုရားေရွ႕၊ လူ႔ေရွ႕မွာ ၀န္ခံလိုက္စမ္းပါ။ မိတ္ေဆြဘ၀မွာ လိုခ်င္ေတာင့္တသမွ်အရာတိုင္း အေကာင္အထည္ေပၚလာပါလိမ့္မယ္လို႔ အားေပးရင္း ဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္ေကာင္းႀကီးေပးပါေစ။

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

သမၼာအလင္း

         

Read More