ေကာင္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ႂကြယ္၀ျပည့္စံုေသာအသက္တာ

စာေရးသူအမွာ    

              စာေရးသူေဖာ္ျပသည့္ ေကာင္းခ်ီးမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုႂကြယ္၀ေသာတြင္ လြယ္ကူစြာလိုက္နာ လုပ္ေဆာင္ ႏုိင္သည့္ အခ်က္(၆)ခ်က္ပါရွိၿပီး အခ်က္တစ္ခုစီတို႔၏ အေျခခံအခ်က္မွာ ထာ၀ရဘုရားသခင္သည္ စာေရးသူတို႔ တစ္ဦးစီအတြက္ ဘ၀ဆိုသည့္ လက္ေဆာင္မြန္ကို ေပးအပ္ထားၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ေယာ ၁၀း၁၀တြင္ “ သူခိုးသည္ ခိုးျခင္း၊ သတ္ျခင္း၊ ဖ်က္စီးျခင္းငွာသာ လာတတ္၏။ ငါမူကား သိုးတို႔သည္ အသက္လြတ္႐ံုမွ်မက အသက္ႏွင့္ ျပည့္စံုေစျခင္းငွာ လာသတည္း။ ”

              ထာ၀ရဘုရားသခင္သည္ စာေရးသူႏွင့္ စာဖတ္သူတို႔ကို ကမာၻႀကီးမဖန္ဆင္းမီကတည္းက ေ႐ြးခ်ယ္ထားၿပီး ဘ၀တစ္သက္တာလံုးတြင္ ေကာင္းမြန္မႈမ်ားျဖင့္သာ ျပည့္စံုေနရန္ စီစဥ္ဖန္တီးထားၿပီးျဖစ္သည္။ ၿပီးျပည့္စံု၍ ေကာင္းမြန္ေသာ ဘ၀အသက္တာတြင္ ေနထိုင္လိုျခင္းမွာလည္း ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္ေသာ၊ ဂ႐ုစိုက္တတ္ ေသာ ဖခင္တစ္ဦး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

              စာေရးသူ၏ေမးခြန္းမွာ “ သင္သည္ ဘ၀ကို ေပ်ာ္႐ႊင္မႈရွိပါရဲ႕လား ” ၊ “ ေန႔စဥ္အိပ္ယာထသည္ႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ တက္ႂကြမႈရွိပါသလား ” ၊ “ ဘုရားသခင္ထံမွ အခြင့္အေရးမ်ားရရွိလိမ့္မည္ဟု စိတ္လႈပ္ရွားမႈွရွိပါရဲ႕လား ” ။ သင့္တြင္ အဆိုပါ ေမးခြန္းေျဖႏိုင္ရန္ အခက္အခဲရွိပါက မစိုးရိမ္ပါႏွင့္။

(1)  tjyKoabmaqmifyg (Be Positive)

              စာေရးသူတို႔အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္ေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္ အသက္တာတြင္ ေနထိုင္လိုပါက ဘုရားသခင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားကို လိုက္နာရန္ လိုအပ္ပါသည္။ စာေရးသူ ယေန႔ မေပ်ာရႊင္ႏုိင္ျခင္းမွာ ဘုရားသခင္၏ အားနည္းခ်က္မဟုတ္ပါ။ ဘုရားသခင္အေနျဖင့္ ျပဳျပင္ရန္မလိုအပ္ဘဲ စာေရးသူသာလွ်င္ ျပဳျပင္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။

              ေမးစရာေမးခြန္းတစ္ခုမွာ “ ဘုရားသခင္က ေပ်ာ္ရႊင္ျပည့္စံုေစတယ္ေျပာတယ္၊ ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔မွာ ျပႆနာေပါင္းစံု ႀကံဳေတြ႕ေနရတယ္၊ မမွ်တမႈမ်ားစြာ ရင္ဆိုင္ေနရတယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲ ” ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဤအေတြးအေခၚ၏အေျဖမွာ အျပဳသေဘာေဆာင္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။

              ဘ၀အခက္အခဲမ်ား ရင္ဆုိင္ေနရခ်ိန္တြင္ အျပဳသေဘာေဆာင္ပါ။ ေအာင္ျမင္ေနခ်ိန္တြင္ အျပဳသေဘာ ေဆာင္ရန္လိုအပ္သကဲ့သို႔ က်ဆံုးခ်ိန္တြင္လည္း အျပဳသေဘာေဆာင္ပါ။ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ရာ၊ လက္မခံႏိုင္ဖြယ္ရာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ အျပဳသေဘာေဆာင္ပါ။ ဘ၀၏ေပ်ာ္႐ႊင္မႈအျပည့္အ၀ခံစားရန္မွာ အျပဳသေဘာေဆာင္ရန္ လြန္စြာအေရးႀကီးလွေပသည္။

              ရွင္ေယာဟန္ ၁၆း၃၃ တြင္ “ သင္တို႔သည္ ငါ့ကိုအမွီျပဳ၍ ၿငိမ္သက္ျခင္းရွိေစျခင္းငွာ ဤစကားမ်ားကို ငါေဟာေျပာၿပီ၊ သင္တို႔သည္ ေလာက၌ဆင္းရဲဒုကၡကို ခံၾကရလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း မစိုးရိမ္ၾကႏွင့္။ ငါသည္ ေလာကကို ေအာင္ၿပီဟု ” မိန္႔ေတာ္မူ၏ဟု ေဖာ္ျပသကဲ့သို႔ လူတိုင္း ဘ၀အခက္အခဲျပႆနာမ်ား ရင္ဆုိင္ရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ေယာ ၁၀း၁၀တြင္ ၿပီးျပည့္စံုေသာ အသက္တာဟုေဖာ္ျပထားၿပီး ေယာ ၁၆း၃၃ တြင္ ျပႆနာ၊ မညီမွ်မႈ၊ အခက္အခဲမ်ား မလႊဲမေရွာင္ ရင္ဆုိင္ရမည္ဟု ေဖာ္ျပထားရာ စာေရးသူတို႔အားလံုး အခက္အခဲမ်ားအၾကားတြင္ ထြက္ေပါက္တစ္ရပ္ မလြဲမေသြရွိေနမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ေယာ ၁၆း၃၃ တြင္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပထားသည္မွာ             “ သင္တို႔သည္ ေလာက၌ ဆင္းရဲဒုကၡကို ခံၾကရလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း မစိုးရိမ္ၾကႏွင့္၊ ငါသည္ ေလာကကို ေအာင္ၿပီဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏ ” ဆိုထားရာ ဤသည္မွာ စာေရးသူတို႔အတြက္ အေျဖပင္ျဖစ္သည္။ ျပႆနာ အခက္အခဲရွိလွ်င္ အျပဳသေဘာစိတ္ထားရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသခင္ မတတ္ႏိုင္ေသာ ျပႆနာမရွိပါ။

              စာေရးသူတို႔အားလံုးမွာ ျပႆနာထဲတြင္ နစ္မြန္းေနတတ္ၾကၿပီး ျပႆနာအားလံုးကို ေျဖရွင္းႏိုင္စြမ္းရွိသူ ဘုရားသခင္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကသည္။ ဒါ၀ိဒ္၏ဆုေတာင္းခ်က္မွာ “ အို အဘဘုရားသခင္ … ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္အတူ ရွိေတာ္မူပါ ” ျဖစ္သည္။ စာေရးသူတို႔မွာ ျပႆနာကို အက်ယ္ခ်ဲ႕တတ္ၾကၿပီး ဘုရားသခင္၏ အခြင့္အာဏာကို ေလွ်ာ့တြက္ထားတတ္ၾကသည္။ ျပႆနာကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ျခင္းေၾကာင့္ ျပႆနာအေပၚ ထားရွိသည့္ သေဘာထား ေျပာင္းလဲလာသည္။ ဥပမာ - အဏုၾကည့္မွန္ေျပာင္းႏွင့္ အရာတစ္ခုကိုၾကည့္ပါက အရာ၀တၳဳ၏အ႐ြယ္ပမာဏ ႀကီးလာျခင္းမဟုတ္ဘဲ စာေရးသူတို႔၏ အျမင္တြင္သာ ေျပာင္းလဲသြားျခင္းျဖစ္သည္။

              သင္သည္သာ သင့္ကိုယ္ကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္ေပသည္။ ဘုရားသခင္၏ စြမ္းအားႏွင့္ အခြင့္အာဏာကို ယံုၾကည္လ်က္ “ ဘုရားသခင္၊ က်ေနာ့္ဘ၀အတြက္ အစီအစဥ္ရွိတယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်တာ၊ စိတ္အားငယ္တာေတြကို ဖယ္ရွားေပးပါ။ ပတ္၀န္းက်င္အေျခအေနေၾကာင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ ေပ်ာက္ဆံုးတာ အျဖစ္မခံပါ ” ဟု ဆုေတာင္းရန္ျဖစ္ပါသည္။ အမိႈက္ဆိုရင္ ရွင္းပစ္ပါ (Gabbage In Gabbage Out) ဆိုသည့္အတိုင္း အႏႈတ္လကၡဏာ အေတြးအေခၚမ်ားကို ဖယ္ရွားပစ္ရန္ျဖစ္ပါသည္။

              ယေန႔ျပႆနာရင္ဆိုင္ေနရသူမ်ားအဖုိ႔ စိတ္ဓာတ္က်၊ စိတ္အားမငယ္ဘဲ အျပဳသေဘာေဆာင္လ်က္ စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြစြာျဖင့္ ရင္ဆုိင္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသခင္ထံမွ ကတိစကားေတာ္မ်ားကို စိတ္ႏွလံုးသြင္းလ်က္ အျပဳသေဘာေဆာင္ပါ။ အျပဳသေဘာ ေတြးေခၚပါ။ အျပဳသေဘာ ေျပာဆိုပါ။ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ ယံုၾကည္ျခင္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီး အသက္ရွင္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။

(2)  pdwfylyefjcif; rjyK&ef (Refuse to Worry)

              ဘ၀တြင္ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာေနထိုင္ႏိုင္ေရးနည္းလမ္းေကာင္းတစ္ရပ္မွာ စိတ္ပူပန္ျခင္းမျပဳရန္ျဖစ္ပါသည္။ စိတ္ပူပန္ျခင္းသည္ စာေရးသူတို႔ အပါအ၀င္ ခရစ္ယာန္တိုင္းအတြက္ ဘုရားသခင္ေပးအပ္ထားေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားျပည့္စံုရန္ အဓိက အဟန္႔အတားတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထို “ စိတ္ပူပန္ျခင္း ” ဆိုသည့္ စံုစမ္းေႏွာင့္ယွက္ျခင္းကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ရန္ အေရးႀကီးလွေပသည္။

              ေဟရွာယ ၂၆း၃ တြင္ ဘုရားသခင္ကို အႂကြင္းမဲ့ယံုၾကည္ေသာသူသည္ ျပည့္၀ေသာ ၿငိမ္သက္ျခင္းေပးမည္ဆိုသည္ကိုသာ အာ႐ံုစူးစိုက္ျခင္းထားရာ၊ စိတ္ပူပန္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို အႂကြင္းမဲ့ အာ႐ံုျပဳရမည့္အစား ျပႆနာႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို အားကိုး ေျဖရွင္းလိုျခင္းသည္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနေလသည္။

              စာတန္သည္ စာေရးသူတို႔၏ ျပႆနာ၊ အားနည္းခ်က္၊ မျပည့္စံုမႈမ်ားကို အၿမဲတမ္း ေထာက္ျပ၊ ၫႊန္ျပ၊ သတိရေနေစျခင္းျဖင့္ ပူပန္မႈကို ႀကီးထြားေစသည္။ စာတန္သည္ “သင့္ရဲ႕ကိုယ္တြင္းအနာက ကင္ဆာနဲ႔တူတယ္ ” ၊   “ အကယ္၍ အလုပ္ျပဳတ္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ” ၊ “ မင္းကေလးေတြကို ပညာသင္ေပးႏိုင္ပါ့မလား ” စသည့္ ျပႆနာတို႔ျဖင့္ ပူပန္မႈကိုျဖစ္ေပၚေစသည္။ “ အကယ္၍ ” သည္ စာေရးသူတို႔ အားလံုးကို   စိတ္လႈပ္ရွားေစကာ စိတ္ပူပန္မႈကို ျဖစ္ေပၚေစသည္။                                                                                              

ဤနည္းျဖင့္ စာတန္သည္ သခင္ေယ႐ႈမွ ကမ္းလွမ္းထားေသာ ေပ်ာ္႐ႊင္ၿပီးျပည့္စံုေသာ ဘ၀ဆိုသည့္ ရည္မွန္းခ်က္ကို အႏႈတ္လကၡဏာ အေတြးအေခၚအယူအဆ ျဖစ္ေပၚေစသည္။

              ၁ေပ ၅း၆-၇ ကို ေလ့လာၾကည့္ပါက “ ႐ိုက်ိဳးေသာစိတ္ျဖင့္ ” ဘုရားသခင္ကိုခ်ဥ္းကပ္ပါက ဘုရားသခင္ အေနျဖင့္ စာေရးသူတို႔အား ဂ႐ုစိုက္မည္ျဖစ္သည္။ မိမိခြန္အား၊ မိမိဥာဏ္ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္မည့္အစား                         “ ဘုရားသခင္ … က်ေနာ္ေတာ့ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး၊ ကူညီေပးပါဦး ” ဟု ႐ိုက်ိဳးစြာ ၀န္ခံလ်က္ ဘုရားသခင္ထံမွ ခြန္အားႏွင့္ ဥာဏ္ရရွိလ်က္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုရင္းမွာ မိမိခြန္အား၊ ဥာဏ္အားကို အားကိုးပါက ဘုရားသခင္မွ ေဘးသို႔ထြက္လ်က္ လက္ေရွာင္ေနမည္သာ ျဖစ္သည္။

              တစ္နည္းအားျဖင့္ မိမိ၏ အတၱႏွင့္မာနကို ဖယ္ရွားႏိုင္မွသာလွ်င္ ဘုရားသခင္ထံမွ ထူးျခားအံ့ၾသဖြ္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ျမင္ေတြ႔ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ စာေရးသူတို႔၏ ဘ၀ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ျပည့္စံုရန္ႏွင့္ အိပ္မက္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏို္င္ေရး၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ၿပီးျပည့္စံုေသာ ဘ၀အသက္တာ ပိုင္ဆိုင္ရန္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ေပးလိုေပသည္။ သတိျပဳရန္မွာ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ရာ၌ မိမိတို႔အစီအစဥ္ စီမံခ်က္မ်ိဳးႏွင့္ မဟုတ္ဘဲ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔အစီအစဥ္ စီမံခ်က္ႏွင့္သာ လုပ္ေဆာင္ေပလိမ့္မည္။

              ဘုရားသခင္ထံသို႔ ျပႆနာ၊ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ားလံုး၀ အပ္ႏွံလိုက္ၿပီဆိုလွ်င္ စာေရးသူတို႔အေနျဖင့္ ျပႆနာကို အာ႐ံုစူးစိုက္ရန္မဟုတ္ဘဲ ဘုရားသခင္ကိုသာ အာ႐ံုစူးစိုက္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူတို႔၏ ဘုရားသခင္သည္ ေယာ႐ႈအတြက္ ေနကိုရပ္တန္႔ေစႏိုင္သူ၊ ဒံေယလအတြက္ ဆာေလာင္ေနေသာ ျခေသၤ့တို႔၏ ပါးစပ္ကို ပိတ္ေစသူ၊  ဣသေရလလူမ်ိဳးတို႔အတြက္ ပင္လယ္နီကို ပိုင္းျခားေပးႏိုင္သူျဖစ္သျဖင့္ စာေရးသူတို႔ မသိရွိ၊ မေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားျဖင့္ ထူးျခားစြာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာတစ္ဆူတည္းေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္ပါသည္။

             

              ဆုေတာင္းျခင္းသည္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈကို အႏိုင္ယူေၾကာင္း သတိျပဳရန္ လိုအပ္ေပသည္။ နံနက္တိုင္း ဘုရားသခင္သည္ သင္၏ရဲတိုက္၊ အားကိုးခိုလႈံရာျဖစ္သည္ဟု လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳပါ။ မိမိတစ္ဦးတည္းႏွင့္ မည္သည့္ ကိစၥမွ် မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ေၾကာင္း ၀န္ခံပါ။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အခက္အခဲျပႆနာအားလံုးကို ေက်ာ္လႊားေစႏိုင္သည္ဟု ယံုၾကည္လွ်င္ မိမိ၏ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးမ်ားကို ဘုရားသခင္သို႔ အပ္ႏွံပါ။ ဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္ျခင္းျဖင့္ သင္၏ ျပႆနာကိုေက်ာ္လႊားႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္က ေပးအပ္ထားေသာ ၿပီးျပည့္စံုေသာ ဘ၀အသက္တာကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါသည္။

         

(3)  ay;vSLrQa0jcif;jzihf touf&Sifyg (Live to Give)

              စာေရးသူတို႔သည္ မိမိအက်ိဳးကိုသာၾကည့္သည့္ ေလာဘ၊ ေမာဟႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ကမာၻႀကီး၌ ေနထိုင္ေနၾကသည္။ ေန႔စဥ္ “ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ ” ၊ “ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္လုပ္ပါ ” ၊ “ ကိုယ့္ကိစၥ ကိုယ္လုပ္ပါ ” စသည့္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သည့္ သတင္းမ်ား၊ ေဆာင္ပုဒ္မ်ား၊ အေျခအေနမ်ားကို ရင္ဆိုင္ေနရသည္။

              စာေရးသူတို႔အေနျဖင့္ နိစၥဓူ၀ မိမိ၏ကိစၥ၊ မိမိ လက္ငင္းျပႆနာ၊ မိမိ လိုအင္ဆႏၵတို႔ကိုသာ အာ႐ံု စူးစိုက္ေနပါက မည္သည့္အခါမွ် “ စိတ္ေၾကနပ္ျခင္း ” ႏွင့္ ႀကံဳရမည္မဟုတ္ေပ။ မိမိ လိုအင္ဆႏၵအားလံုး ျပည့္စံုပါက ေက်နပ္ေပ်ာ္႐ႊင္လိမ့္မည္ဟု ယူဆေသာ္လည္း လက္ေတြ႔တြင္မူ လားလားႀကီး ဆန္႔က်င္ဘက္ပံုသ႑ာန္ ျဖစ္ေနေပသည္။

              သခင္ေယ႐ႈက မည္သည့္အခါမွ် တပည့္မ်ားကို မိမိကိစၥကိုသာ ေဆာင္႐ြက္ပါဟု သြန္သင္တိုက္တြန္းျခင္း မျပဳလုပ္ဘဲ “ ကၽြႏ္ုပ္ေနာက္သို႔ လိုက္လိုပါက မိမိကိုယ္မိမိျငင္းဆိုလ်က္ လက္၀ါးကပ္တိုင္ကို ကိုယ္တိုင္ထမ္း၍ မိမိေနာက္သို႔ လိုက္ရမည္ ” ဟု ဆိုထားရာ စာေရးသူတို႔အေနျဖင့္ သခင္ေယ႐ႈ၏ ေနာက္လိုက္မ်ား ျဖစ္လိုပါက ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ရန္ အဓိကျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုရင္းျဖစ္ပါသည္။

              စစ္မွန္ေသာေပ်ာ္႐ႊင္မႈသည္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္း မဟုတ္။ အမ်ားအက်ိဳး ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္မႈအေပၚ မူတည္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ စာေရးသူတို႔ တစ္ဦးစီအတြက္ သီးသန္႔အစီအစဥ္မ်ားရွိရာ ၎အနက္ တစ္ခုမွာ တစ္ပါးသူတို႔ကို အေစခံရန္ အခ်က္ပါေပသည္။ စာဖတ္သူအေနျဖင့္ “ ဆရာ့ရဲ႕ အႀကံဳျပဳခ်က္က ေကာင္းတယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္မွာ ေပးစရာမရွိဘူး၊ ျပႆနာမ်ားစြာလည္း ႀကံဳေနရေသးတယ္၊ အိမ္ေထာင္ေရး လည္း အဆင္မေျပဘူး ” ဟု ဆိုဖြယ္ရာ ရွိေသာ္လည္း သင့္တြင္ အၿပံဳး၊ သို႔မဟုတ္ အားေပးစကား၊ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္သိမ့္ျခင္းစသည္တို႔ကို ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ပါေသးသည္။ မိမိအျပဳအမူသည္ အေရးပါသည္၊ မပါသည္ ဆိုသည္ထက္ ျပင္းျပေသာ ဆႏၵရွိရန္သာ လိုအပ္ပါသည္။

              ေဟၿဗဲၾသ၀ါဒစာ ၃း၁၃ တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေန႔စဥ္ခြန္အားေပးပါဟု ပါရွိရာ ယေန႔ လက္ရွိကမာၻႀကီးတြင္ မိမိ၏ ႏႈတ္ထြက္စကားေၾကာင့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္အား ခြန္အားေပးႏိုင္သကဲ့သို႔ ပ်က္စီးေစႏိုင္သည္။ စာေရးသူ တိုက္တြန္းလိုသည္မွာ တည္ေဆာက္သူမ်ား (Builders) ျဖစ္ျခင္းအားျဖင့္ အျခားသူမ်ားကို ခြန္အားေပးရန္ ျဖစ္ပါသည္။ စကားလံုးမ်ားအားျဖင့္သာ အားေပးျခင္းျပဳ႐ံုမွ်မက ဂၽြန္ဘန္ယန္ ( John Bunyan ) ၏အဆိုမွာ “ သင့္အား ေက်းဇူးျပန္မတံု႔ျပန္ႏိုင္ေသာ ကိစၥတစ္ရပ္ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္အား ယေန႔တြင္ မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ေသးပါက အသက္ရွင္ရျခင္း အဓိပၸါယ္မျပည့္စံု ” ဟုဆိုထားရာ စကားလံုးျဖင့္သာမက အျပဳအမူျဖင့္ပါ ေပးဆပ္သူမ်ား (Givers) အျဖစ္ အသက္ရွင္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။

             ဖိ ၂း၆ က်မ္းပိုဒ္ကို ေလ့လာၾကည့္ပါက သခင္ေယ႐ႈသည္ အျပစ္သား လူသားမ်ားအတြက္ မိမိအသက္ကို စြန္႔လႊတ္၍ ကားတိုင္ေပၚတြင္ အေသခံရန္ အသင့္ရွိခဲ့ပါသည္။

             လူဆုိသည္ မိမိျပႆနာ အခက္အခဲေျဖရွင္းၿပီးမွ မိမိအေနျဖင့္ ျပည့္စံုမွသာ၊ မိမိအဆင္ေျပမွသာ ေပးဆပ္သူအေနျဖင့္ ရပ္တည္လိုေပသည္။ မည္သည့္အခါမွ် ျပႆနာ ကင္းရွင္းျခင္း၊ လံုး၀ဥႆံုျပည့္စံုျခင္း ရွိမည္ မဟုတ္ရာ ဘုရားသခင္ကို မိမိျပႆနာ အပ္ႏွံေျဖ႐ွင္းေစၿပီး မိမိမွာ အျခားသူ၏ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေပးေစ လိုပါသည္။ ထိုအခါ သင့္တြင္ ထူးျခားေသာ ၿငိမ္သက္ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း ခံစားရမည္ျဖစ္သည္။

             သခင္ေယ႐ႈက ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုသည္မွာ ရယူျခင္းထက္ ေပးဆပ္ျခင္း ကို ဆိုလိုေၾကာင္း၊ ဂ်ံဳေစ့သည္ ေျမႀကီးေပၚက်လ်က္ ေသဆံုးေသာအခါတြင္ ပိုမိုေသာ အသီးအပြင့္မ်ား ပြင့္သည္နည္းတူ စာေရးသူတို႔၏ ဘ၀ကို ဂ်ံဳေစ့ဟု ပမာတင္စားလ်က္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈတို႔သည္ ဂ်ံဳေစ့၏အခြံဟု သေဘာထားပါက အခြံရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး အေစ့သည္ မေပါက္ပြားႏိုင္ေပ။ ထိုနည္းတူစြာ အခြံတည္းဟူေသာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈတို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွသာ အေစ့သည္ ေျမႀကီးမွာအျမစ္တြယ္လ်က္ ဖြံ႔ၿဖိဳးပြင့္လန္းလာမည္ ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူတို႔သည္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈ ကင္းမဲ့မွသာ ဘုရားသခင္ အလိုရွိေသာ ဘ၀အသက္တာ တည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

             သင့္အေနျဖင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာ ဘ၀အသက္တာအလိုရွိပါက ေပးလွဴမွ်ေ၀ျခင္းျဖင့္ အသက္ရွင္ပါ။ ေန႔စဥ္ ဘုရားသခင္ထံမွ မည္သို႔ေသာ ေကာင္းခ်ီးမ်ားရရွိမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မည့္အစား အျခားသူမ်ားကို ေကာင္းခ်ီးျပဳႏိုင္ပါမည္ အေၾကာင္း ဆုေတာင္းသင့္ပါသည္။ ထိုသို႔ျပဳလွ်င္ သင္သည္ စစ္မွန္ေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ စစ္မွန္ေသာ ေအာင္ျမင္မႈကို လက္ေတြ႔ ခံစားရလ်က္ ၿပီးျပည့္စံုေသာ အသက္တာကို  ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

(4)  aysmf&TifpGm aexdkifyg (Lighten Up)

             စာေရးသူ အပတ္စဥ္ တရားေဟာပါက ဟာသပံုျပင္တစ္ပုဒ္ႏွင့္ အစျပဳတတ္ပါသည္။ စာေရးသူ၏ ယံုၾကည္ခ်က္မွာ ရယ္ေမာျခင္းသည္ မိမိတို႔၏ ႏွလံုးသားကို ဖြင့္ဟလ်က္ နားေထာင္ရန္ႏွင့္ သင္ယူရန္ အသင့္ ျဖစ္ေစသည္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာအသက္တာ ပိုင္ဆိုင္ရန္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာေနထိုင္ရန္ႏွင့္ ရယ္ေမာတတ္ရန္ သင္ယူရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ပံုျပင္တစ္ခုျဖင့္ အစျပဳလိုပါသည္။

             တရားေဟာဆရာတစ္ဦးသည္ တနဂၤေႏြေန႔ တစ္ေန႔တြင္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းတြင္ ဦးေဆာင္ရမည့္ အစား ၀က္၀ံအမဲလိုက္ရန္ ေတာထဲသို႔ သြားေလသည္။ ေသနတ္ကိုထမ္းလ်က္ ေတာတြင္ ေလွ်ာက္သြားရေသာ္လည္း ၀က္၀ံတစ္ေကာင္တစ္ေလမွ် မေတြ႔ဘဲ ျဖစ္ေနေလသည္။ အတန္ၾကာၿပီးေနာက္ ေမာပန္းလာသျဖင့္ ေခ်ာင္းေဘး နားတြင္ စိတ္ဓာတ္က်လ်က္ ေသနတ္ကိုခ်ၿပီး ေခ်ာင္းေရငံု႔ေသာက္ေနမိပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ၀က္၀ံႀကီးတစ္ေကာင္ ေက်ာဘက္မွ ေပၚလာၿပီး တရားေဟာဆရာအား ခုန္အုပ္ရန္ ေျပးလာသည္ကို သတိျပဳမိေလသည္။ ထိုအခါ သူ႔အေနျဖင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕လ်က္ ဒူးေထာက္ကာ ဘုရားသခင္ကို “ အဘ … ဘုရားသခင္ က်ေနာ့္ကိုကယ္ပါ။ ဤ၀က္၀ံ ခရစ္ယာန္မျဖစ္ေသးပါ။ ခရစ္ယာန္ျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးေတာ္မူပါ ” ဟု ဆုေတာင္းေလသည္။ ဤတြင္ ထူးဆန္းစြာျဖစ္ရပ္မွာ ၀က္၀ံႀကီးသည္ ေျပးလာျခင္းမွ ရပ္တန္႔လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ၀က္၀ံႀကီးသည္ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေကာင္းကင္သို႔ေျမွာက္လ်က္ ေအာက္ပါအတိုင္း ဆုေတာင္းေလေတာ့သည္။ “ ဘုရားသခင္ ဤသို႔ ေပးသနားမူေသာ အစားအေသာက္အတြက္ ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းးပါ၏ ” ဟူသတည္း။

             သု ၁၇း၂၂ တြင္ “ စိတ္႐ႊင္လန္းျခင္းသည္ က်န္းမာေစတတ္၏။ စိတ္ပ်က္ျခင္းမူကား အ႐ိုးတို႔ကို ေျခာက္ေသြ႔ေစတတ္၏။ ” ေဖာ္ျပထားသည့္အတုိင္း ေပ်ာ္႐ႊင္မႈသည္ ေဆးေကာင္းတစ္လက္ ျဖစ္သည့္နည္းတူ ေလ့လာေတြ႔ရွိခ်က္မ်ားအရ ခႏၶာကိုယ္၏ ကိုယ္ခံစြမ္းအားမ်ားကို ျမင့္တက္ေစၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းမႈ ျဖစ္ေစသည့္ ေဟာ္မုန္းရိွမႈကို ေလ်ာ့က်ေစသည္။ စတန္းဖို႔ တကၠသိုလ္ (Stanford University)၏ ေတြ႔ရွိခ်က္တြင္ ရယ္ေမာျခင္း ေၾကာင့္ နာမက်န္းမႈႏွင့္ အျခားေရာဂါမ်ားကို တိုက္ဖ်က္သည့္ တီဆဲလ္ (T.Cell) ထြက္ရွိမႈသည္ ရယ္ေမာျခင္း မျပဳသူမ်ားထက္ တီဆဲလ္မ်ားျပားေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။ ေမရီလန္တကၠသိုလ္(Mary Land University)၏ ေတြ႔ရွိခ်က္မွာ ရယ္ေမာျခင္းနည္းပါးသူတို႔သည္ ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္ႏိုင္ေျခ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ပိုမ်ားသည္။ အျခားေတြ႔ရွိခ်က္မ်ားအရ ေန႔စဥ္ရယ္ေမာျခင္းသည္ ကိုယ္စိတ္ႏွလံုး က်န္းမာေရးကို အထူးအေရးပါေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ က်မ္းစာအေနျဖင့္ သိပၸံပညာရွင္မ်ား မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ကတည္းက ရယ္ေမာျခင္းႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိျခင္း၏ အေရးပါမႈကို အသိေပးထားၿပီးျဖစ္ရာ စာေရးသူတို႔ မလြဲမေသြ လိုက္နာသင့္ေပသည္။

(5)  yifudkp&dkufjzihfh aexdkifyg/ (Be Yourself)

bk&m;ocif zefqif;xm;aom oif jzpfygap/

              ေရာ ၁၂း၆ တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္အတိုင္း ဘုရားသခင္သည္ စာေရးသူတို႔ တစ္ဦးစီအား မတူညီေသာ လက္ေဆာင္မြန္မ်ားႏွင့္ အရည္အခ်င္းမ်ား ျဖည့္ဆည္းထားသည္ျဖစ္ရာ ယံုၾကည္သူတစ္ဦးစီအတြက္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အႀကံအစည္ေတာ္မ်ား ရွိၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာေရးသူတို႔ တစ္ဦးခ်င္းအေနျဖင့္ မိမိၿပိဳင္ပြဲမိမိၿပိဳင္ရန္ျဖစ္ၿပီး၊ အျခားသူ၏ ၿပိဳင္ပြဲကို ၀င္ၿပိဳင္ရန္မဟုတ္ေပ။ စာေရးသူ သေဘာေပါက္လက္ခံထားသည္မွာ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန္႔ခြဲမႈကို လံုး၀ဥႆံုလက္ခံထားၿပီး ဘုရားသခင္၏ အစီအစဥ္အတိုင္း အသက္ရွင္ရန္ ျဖစ္သည္ဟု လက္ခံထားသည္ ဆိုပါက အျခားသူ၏ ပံုသြင္းမႈႏွင့္အလိုဆႏၵကိုလက္ခံလ်က္ (တစ္နည္းအားျဖင့္) အမ်ားႏွစ္သက္ရန္ ရည္ရြယ္လ်က္၊ အျခားသူ၏ပံုစံျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္း လံုး၀ လက္မခံသင့္ေပ။ အျခားသူတို႔၏ အႀကိဳက္ႏွင့္ ပံုစံအတိုင္း ေနထိုင္ျခင္းသည္ မွားယြင္းေသာ ေနထိုင္မႈပံုစံပင္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္မွ စာေရးသူတို႔ တစ္ဦးခ်င္းစီအတြက္ သတ္မွတ္ထားေသာ “ မိမိ ” အေနျဖင့္ ရပ္တည္အသက္ရွင္ရန္ျဖစ္သည္။

              စာေရးသူဆိုလိုရင္းမွာ သင္သည္ ခင္ပြန္းျဖစ္ပါက ဇနီး၏အလိုႏွင့္ ပံုစံကိုလိုက္ေလ်ာျခင္း၊ သားသမီး ဆိုပါက မိဘစိတ္ခ်မ္းသာရန္ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ၀န္ထမ္းဆိုပါက မန္ေနဂ်ာႏွစ္သက္ရန္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းတို႔သည္ မွားယြင္းသည္ဟု မဆိုလိုေပ။ အမ်ားအႀကိဳက္ေနထိုင္ရာတြင္ တစ္ခါတစ္ရံ ၎တို႔ ေနထိုင္ေစလိုသည့္ (သို႔) ျဖစ္ေစလိုသည့္ အစြန္းေရာက္ပံုစံမ်ိဳးတြင္ စာဖတ္သူအေနျဖင့္ မိမိဘ၀၊ မိမိဆံုးျဖတ္ လုပ္ကိုင္ျခင္းမျပဳဘဲ အမ်ားႀကိဳက္ လုပ္ကိုင္ျခင္းမ်ိဳးကို ဆိုလိုပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အမ်ားႀကိဳက္ မလုပ္ေဆာင္ျခင္းကိုပင္ အျပစ္ဟု ေနာင္တရ တတ္ပါ သည္။ ထိုအေျခအေနမ်ိဳးမွ ျမန္ျမန္ လြတ္ေျမာက္ေလ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာဘ၀ ျမန္ျမန္ ရရွိေလ ျဖစ္ပါသည္။

              စာတန္အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္ရွိေသာ ဘ၀အသက္တာတြင္ မေနထိုင္ေစဘဲ ပတ္၀န္းက်င္၏ အလိုလိုက္ျပဳမူေနထိုင္ေစျခင္းျဖင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာ ဘ၀ကို ဆံုး႐ႈံးေစသည္။

              ဂလာတိ ၁း၁၀ တြင္ ယခုတြင္ ငါသည္ လူတို႔ အလိုသို႔ လိုက္သေလာ၊ ဘုရားသခင္၏ အလိုသို႔ လိုက္သေလာ။ လူတို႔စိတ္ကို ႏူးၫြတ္ေစျခင္းငွာ ရွာႀကံေသးလွ်င္ ခရစ္ေတာ္၏အေစခံကၽြန္ မဟုတ္ၿပီ။ ရွင္ေပါလုမွ လူအႀကိဳက္ လုပ္ေဆာင္ရန္မဟုတ္ဘဲ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ေဆာင္ေကာင္းျဖစ္ရန္ အေရးပါသည္ဟူေသာ စိတ္သေဘာထားကို စာေရးသူ ႏွစ္သက္လွပါသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သင္သာ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို သိသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သင္သာ မည္သို႔ေသာ စ႐ိုက္လကၡဏာရွိသည္ကို သိပါသည္။ ဘုရားသခင္ အပ္ႏွင္းထားေသာ စြမ္းရည္မ်ားျဖင့္ ဘုရားသခင္ အလိုရွိေသာ သင္လုပ္ရမည့္ ကိစၥရပ္မ်ားကို သင္သာလွ်င္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ပါသည္။ ေသခ်ာသည္မွာ ဘုရားသခင္က သင့္အား အပ္ႏွံထားေသာ စြမ္းရည္မ်ားျဖင့္ အျခားသူ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ ကိစၥမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေစလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိၿပိဳင္ပြဲ မိမိေျပးပါေလ။ စာေရးသူ ဖတ္ဖူးေသာ ကဗ်ာေလးကို မွ်ေ၀ေပးလိုပါသည္။

-       တစ္ေန႔တာလံုး လႈပ္ရွားၿပီးသကာလ သင္လိုခ်င္တာေတြ လုပ္ၿပီးသကာလ မွန္ကိုၾကည့္ပါ။ သင့္ကိုယ္သင္ ဘုရင္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း မွန္ထဲက သင္ ဘာေျပာမလဲ နားေထာင္ၾကည့္ပါ။

-       သင္၏ ဖခင္၊ မိခင္၊ သို႔မဟုတ္ ဇနီး …. မည္သူမွ် မွန္ကန္စြာ ဆံုးျဖတ္ေပးႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ မွန္ထဲက သင္ သာလွ်င္ သင့္ဘ၀အတြက္ မွန္ကန္စြာ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

-       ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂ႐ုမစိုက္ပါႏွင့္။ မွန္ထဲက သင္ သာလွ်င္ သင့္ကို ႏွစ္သိမ့္လိမ့္မည္။ ၿပိဳင္ပြဲအဆံုးထ သင္ႏွင့္အတူ ရွိေနလိမ့္မည္။ ဘ၀အခက္ခဲဆံုး၊ အႏၱရာယ္အရွိဆံုး အေျခအေနမွာ သင့္အနားမွာ ရွိေသာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းသည္ မွန္ထဲက သင္ ပါပင္။

-       ဘ၀ဆိုေသာ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ကမာၻႀကီးကို သင္လိမ္ႏိုင္လိမ့္မည္။ အတိတ္ဟူသည္မ်ားကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈႏိုင္လိမ့့္မည္။ သို႔ေသာ မွန္ထဲက သင္ ကို လိမ္လွ်င္ေတာ့ အဆံုးမွာ နာက်င္မႈမ်ားႏွင့္ မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္သာ အဆံုးသတ္လိမ့္မည္။

                                                          (အမည္မသိ စာေရးဆရာ)

              စာေရးသူအေနျဖင့္ အားေပးလိုသည္မွာ ဘုရားသခင္အလိုရွိေသာ သင့္ ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္ ျဖင့္ ေနထုိင္ပါ။ မွန္ထဲက သင္ ကို လိမ္ရန္ မႀကိဳးစားပါႏွင့္။ ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္အတိုင္း အသက္ရွင္ ေလွ်ာက္လွမ္းပါ။

(1)  jznf;jznf;ESifhrSefrSef avQmufvSrf;yg/ (Slow Down)

(bmomjyefoltrSm/  / မူရင္းေဆာင္းပါးတြင္ ဤအခ်က္မွာ ပထမဆံုးအခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေဘးထုိင္ဘုေျပာ အယူအဆမ်ားၿပီး အလုပ္လုပ္လွ်င္ ေငြေနာက္သို႔လိုက္သည္ဟု ထင္ၾကသူ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာခရစ္ယာန္အမ်ားစုအတြက္ ေနာက္ဆံုးအခ်က္တြင္ ထားလိုက္ရပါသည္။)

              ေလွ်ာက္လွမ္းေသာ ဘ၀အသက္တာ၏ေသာ့ခ်က္တစ္ခုမွာ ဘ၀ကို ျဖည္းျဖည္းႏွင့္မွန္မွန္ ေလွ်ာက္လွမ္း ျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္တိုင္းကို တန္ဖိုးရွိရွိ အသံုးခ်ျခင္းဟုဆိုပါက စာဖတ္သူ အံ့အားသင့္ေစလိမ့္မည္။ စာတန္၏ ေရွးက်လွေသာ လွည့္ကြက္တစ္ခုမွာ စာေရးသူတို႔အား အနာဂတ္ကို အာ႐ံုစိုက္ကာ ပူပန္ေစျခင္းျဖင့္ လက္ရွိပစၥဳပၸန္ကို ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ကုန္ဆံုးရန္ ေမ့ေလ်ာ့ေစျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

              စာေရးသူတို႔ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးတြင္ မိဘမ်ားမွ ကေလးငယ္မ်ားကို ပုခက္တြင္း၊ ထိုမွတစ္ဆင့္ မူႀကိဳ၊ ေနာက္ဆံုး ဘြဲ႔ရအလုပ္ရသည္အထိ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ေရာက္ရွိတက္လွမ္းႏိုင္ရန္ စိုးရိမ္ပူပန္ေနသည္ကို ေတြ႔ႏုိင္ပါ သည္။ ၂ေကာ ၃း၁၈ တြင္ စာေရးသူတို႔သည္ ဘ၀ခရီးတြင္ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းရာတြင္ ဘုရားသခင္က လက္ရွိအေျခအန၊ အေနအထား၊ အဆင့္၏အေရးပါမႈကို ေဖာ္ျပထားရာ စာေရးသူတို႔အေနျဖင့္ ဘ၀ ရည္မွန္းခ်က္ ျပည့္စံုမွသာ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းသို႔ ေရာက္ရွိျခင္းမဟုတ္ဘဲ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေစလိုပါသည္။

              ဘုရားသခင္သည္ စာေရးသူတို႔ ဘ၀တစ္ခုလံုး ေျခလွမ္းတိုင္း၊ ေန႔ရက္တိုင္းကို စီစဥ္တက် ဖန္တီးျပင္ဆင္ ထားၿပီးျဖစ္ရာ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိတို႔ သတ္မွတ္ေသာအခ်ိန္၊ အေျခအေနတြင္ ေႏွးေကြးျခင္းကို အားမလို၊ အားမရ၊ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ျခင္းသည္ မွားယြင္းလွေပသည္။ စာေရးသူတို႔အားလံုးသည္ ဘုရားသခင္၏အခ်ိန္ဇယားတြင္ အပိုအလိုမရွိ၊ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာျခင္းမရွိ ကြက္တိျဖစ္ေနပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ စာဖတ္သူသည္ လူပ်ိဳ၊ အပ်ိဳတစ္ဦး ဆိုၾကပါစို႔။ မိမိဘ၀တြင္ လက္တြဲႏိုင္မည့္ ဘ၀ၾကင္ေဖာ္ေကာင္းအတြက္ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းေနသည္ဟု ဆိုပါစို႔။ စာေရးသူတိုက္တြန္းလိုသည္မွာ ယံုၾကည္ခ်က္အျပည့္ျဖင့္ ဘုရားသခင္ထံ ဆက္လက္ဆုေတာင္းရင္း တစ္ဘက္ကလည္း လက္ရွိမိမိဘ၀ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းရန္စိန္ေခၚလိုပါသည္။ သတိျပဳရန္မွာ မည္သည့္အခါမွ် ယခုအခ်ိန္ကို ျပန္ရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုနည္းတူစြာ ကေလးရရန္ ျပင္ဆင္ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ လင္မယား အေန ျဖင့္လည္း အနာဂတ္ေရွ႕ေရးကိုသာ ျပင္ဆင္စဥ္းစားရင္း လက္ရွိအခ်ိန္ကို တန္ဖိုးမဲ့စြာ မကုန္ဆံုးရန္ အေရးႀကီး လွေပသည္။

              က်မ္းစာတြင္ ဒံေယလ၊ ဒါ၀ိဒ္မင္းႀကီး၊ ေနာဧႏွင့္ အျခားေက်ာ္ၾကားသူမ်ား၏ ဘ၀ကို စာေရးသူေလ့လာ ၾကည့္ရာတြင္ လက္ရွိအခ်ိန္ႏွင့္ အေျခအေနကို စနစ္တက်အသံုးျပဳခဲ့ၾကပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ျခေသၤ့ခံတြင္းထဲ ေရာက္စဥ္၊ ေလွႀကီးကိုတည္ေဆာက္စဥ္၊ လူ႔ဘီလူးႀကီးႏွင့္ ရင္ဆုိင္စဥ္ ထိုအေျခအေနမ်ားတြင္ ဘ၀တစ္ခုလံုး၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုမွ်သာျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔အားလံုးသည္ အသက္တာကို သစၥာရွိရွိ သာမန္ကိစၥမ်ား ေဆာင္ရြက္ရင္း ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၾကသူမ်ားခ်ည္း ျဖစ္သည္။

              ဆာလံ ၁၁၈း၂၄ တြင္ ပါ၀င္သည့္အတိုင္း စာေရးသူတို႔သည္ ေန႔စဥ္ ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းလ်က္ ျဖတ္သန္းသြားရန္ လိုအပ္လွေပသည္။ မနက္ျဖန္၏ မေသခ်ာမေရရာေသာ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္ ေစာင့္စားေနမည့္အစား ယေန႔ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကုန္ဆံုးေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။

              အိပ္မက္မ်ားမက္ရန္ မစိုးရိမ္ပါႏွင့္။ အိပ္မက္တစ္ခုၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္မွ အိပ္မက္အသစ္ ေပးအပ္ မည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ မည္သို႔ေသာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ၊ စိတ္ဓာတ္က်မႈ၊ ၀မ္းနည္းမႈႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ေစကာမူ တစ္ေန႔တာဆိုတာ တာ၀န္ရွိစြာ ကုန္ဆံုးေစမွသာ တန္ဖိုးရွိေသာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ဘ၀အသက္တာကို ပိုင္ဆိုင္ရမည္ျဖစ္သည္။ လက္ရွိ မိမိ မိသားစုႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနရျခင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးတစ္ပါးပင္ျဖစ္ရာ မိမိအခ်ိန္ကို ျဖည္းျဖည္းႏွင့္မွန္မွန္ ေလွ်ာက္လွမ္းရန္ အေရးပါလွေပသည္။ 

       ေဒါက္တာ သာထြန္းဦး

      (Joel Osteen ၏ Living the Joy Filled Life )

Read More

အေမ့ရဲ႕ (၈)ႀကိမ္ေျမာက္လိမ္ညာမႈ

ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္ဘ၀ေလးကတည္းက ေမေမဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ညာေျပာခဲ႕ပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္တို႕မိသားစုက ဆင္းရဲပါတယ္.. တစ္ခါတစ္ေလဆို စားစရာေတာင္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ မရွိပါဘူး… ဒါေပမဲ႕ စားစရာေလးမ်ား ရလာျပီဆိုရင္ ေမေမက သူ႕ေ၀စုထဲကေန ကၽြန္ေတာ့္ကို ခြဲေပးပါတယ္.. သူ႕ပန္ကန္ ေလးထဲကေန ကၽြန္ေတာ႕ ပန္းကန္ထဲကို ေျပာင္းထည္ေပးရင္းနဲ႕ "သားေလးစားလိုက္ေနာ္..ေမေမ သိပ္မဆာလို႕ပါ" ….
 ဒါကကၽြန္ေတာ႕ေမေမရဲ႕ ပထမဆံုး လိမ္ညာျခင္းပါ…

ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္း အရြယ္ရလာေတာ႕ ရတဲ႕ အခ်ိန္ေလးေတြမွာ ေမေမဟာ အိမ္နားက ျမစ္ထဲကို သြားျပီး ငါးမွ်ားေလ႕ရွိပါတယ္… ေမေမက ငါးရလာရင္ ကၽြန္ေတာ္ အဟာရျဖစ္ေအာင္ ေကၽြးမယ္ဆိုတဲ႕ စိတ္နဲ႕ ငါးမွ်ား ျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္… တစ္ေန႕ ေမေမက ငါး၂ေကာင္ ဖမ္းမိလာတယ္..ရလာတဲ႕ ငါး၂ေကာင္ကို ဆြပ္ျပဳတ္ လုပ္ပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ ငါးဆြပ္ျပဳတ္ကို မိန္ရည္ရွက္ရည္ေသာက္ရင္း အသားေတြကို စားေနတုန္း ေမေမ က ေဘးကေန ထိုင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ စားလို႕ က်န္တဲ႕ ပန္းကန္ထဲက အရိုးမွာ ကပ္ေနတဲ႕ အသားစေလးေတြကို စားေနပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ေမေမ႕ကို ၾကည္႕ျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားမိတယ္.. ဒါေၾကာင္႕ က်န္ေနေသးတဲ႕ ငါး တစ္ေကာင္ကို ေမေမ႕ကို ေပးလိုက္ေတာ႕ ေမေမက ခ်က္ျခင္းဘဲ ျငင္းတယ္.. “သားဘဲ စားပါကြယ္ ေမေမက ငါးမွမၾကိဳက္တာ “..
ဒါက ေမေမ႕ရဲ႕ ၂ၾကိမ္ေျမာက္ လိမ္ညာျခင္း

တစ္ေျဖးေျဖးနဲ ကၽြန္ေတာ္႔ေက်ာင္းစရိတ္က ၾကီးလာတယ္.. ေမေမက အပို၀င္ေငြ ရေအာင္ဆိုျပီး မီးျခစ္စက္ရံုကေန မီးျခစ္ဘူးခြံအေဟာင္းေတြ ေတာင္းယူလာတယ္.. အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႕ မီးျခစ္ဆံ အသစ္ေလးေတြ ျပန္ျဖည္႕ျပီး ေစ်းထဲမွာျပန္ေရာင္းပါတယ္.. အဲဒီက ရတဲ႕ ေငြကေလးနဲ႕ အိမ္အတြက္ လိုအပ္တာေလးေတြ ျဖည္႕ဆည္းရတယ္.. ကၽြန္ေတာ္႕ ေက်ာင္းစရိတ္ ထဲ ထည္႕ရပါတယ္…. ခ်မ္းေအးလြန္းတဲ႕ ေဆာင္းည တစ္ညမွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေရးႏိုး လာေတာ႕ ေမေမဟာ ဖေယာင္းတိုင္ မီးကေလးနဲ႕ မီးျခစ္ဆံေတြ ျဖည္႕ေနတုန္းဘဲ ရွိေသးတယ္.. ကၽြန္ေတာ္က “ေမေမ အိပ္ေတာ႕ေလ.. ညနက္ေနျပီ.. မနက္က်မွ ဆက္လုပ္လို႕ ရသားနဲ႕..” ေမေမက ျပံဳးျပီး ျပန္ေျပာပါတယ္.. “သားေလးသာ သြားအိပ္ပါကြယ္ .. ေမေမက မအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး..”
ဒါက ေမေမရဲ႕ ၃ၾကိမ္ေျမာက္ လိမ္ညာျခင္းပါ..

ကၽြန္ေတာ္ အတန္းတင္စာေမးပြဲေျဖမဲ႕ေန႕…. ေမေမကလဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕အတူ ေက်ာင္းကို လိုက္လာတယ္.. ေက်ာင္းအျပင္ဘက္ ေနပူက်ဲက်ဲၾကီးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ စာေမးပြဲေျဖတာကို ေမေမက ထိုင္ေစာင္႕ေနတယ္.. စာေမးပြဲ ျပီး ေခါင္းေလာင္းထိုးေတာ့ ေမေမ႕ဆီ ကၽြန္ေတာ္ေျပးသြားတယ္..ေမေမက ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဆီးဖက္လိုက္ျပီး ဓာတ္ဗူးထဲမွာ ထည္႕လာတဲ႕ လၻက္ရည္ကို ခြက္ထဲ ငွဲ႕ျပီး ကၽြန္ေတာ္ေသာက္ဖို႕ ေပးတယ္.. ေမေမရဲ႕ လၻက္ရည္က ေမေမရဲ႕ ေမတၱာေလာက္ မခ်ိဳဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာရဲပါတယ္ဗ်ာ.. ေနပူထဲရပ္ေနလို႕ ေခၽြးေတြထြက္ေနတဲ႕ ေမေမ႕ကိုၾကည္႕ျပီး ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ လၻက္ရည္ခြက္ကို ေမေမ႕ကို ကမ္းေပးလိုက္ျပီး အတူတူ ေသာက္ဖို႕ ေျပာေတာ႕ ေမေမက “သားဘဲ ေသာက္စမ္းပါသားရယ္.. ေမေမက ေရမငတ္ပါဘူး”
 ဒါက ေမေမရဲ႕ ၄ၾကိမ္ေျမာက္လိမ္ညာမႈ

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အေဖဆံုးသြားေတာ႕ ေမေမတစ္ေယာက္တည္း ဖခင္ေနရာကေရာ အေမေနရာကေနပါ အိမ္တာ၀န္ ထမ္းရပါေတာ႕တယ္.. . ေမေမ႕အရင္ အလုပ္ေဟာင္းကိုဘဲ ဆက္လုပ္တယ္… ေမေမတစ္ေယာက္တည္း ရုန္းကန္ ေနရေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တိုု႕ စား၀တ္ေနေရးက ပိုျပီး က်ပ္တည္းလာတယ္.. ငတ္လုနီးပါး ျဖစ္လာတယ္.. အေျခ အေနက ပိုပိုျပီး ဆိုးဆိုးလာတယ္.. အဲဒီေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္နားမွာေနတဲ႕ သေဘာေကာင္းတဲ႕ ဦးေလးၾကီး တစ္ေယာက္က မၾကာခန ေရာက္ေရာက္လာျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕အိမ္ရဲ႕ ျပႆနာ ၾကီးၾကီးေသးေသး မွန္သမွ် အကုန္ သူဘဲ ေျဖရွင္းေပးပါတယ္.. ဒါေတြကို ျမင္တဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းေတြက ေမေမ႕ကို အိမ္ေထာင္ ထပ္ျပဳဖို႕ အၾကံေပးၾက တယ္.. တိုက္တြန္းၾကတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ေမေမက တြင္တြင္ျငင္းတယ္..                                        “ကၽြန္မ အိမ္ေထာင္ေရးကို စိတ္မ၀င္စားေတာ႕ပါဘူး..                                                                  အခ်စ္ဆိုတာလဲ ကၽြန္မအတြက္ မလိုအပ္ေတာ႕ပါဘူး”
 ဒါက ေမေမရဲ႕ ၅ၾကိမ္ေျမာက္ လိမ္ညာျခင္းပါ..

ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းေတြျပီးလို႕ တစ္ျမိဳ႕တစ္ရြာမွာ အလုပ္ရေတာ႕ ေမေမ႕ကို အနားေပးဖို႕အခ်ိန္ေရာက္ျပီ…. ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လုပ္ေကၽြးဖို႕ အခ်ိန္ဘဲဆိုျပီး ေမေမ႕ကို အလုပ္မလုပ္ေတာ႕ဖို႕ေျပာေပမဲ႕ ေမေမက မနက္တိုင္း ေစ်းထဲမွာ ဟင္းသီး ဟင္းရြက္ေလးေတြ ေရာင္းတုန္းဘဲ… ကၽြန္ေတာ္က အေမသံုးဖို႕ဆိုျပီး ေငြေတြ ပို႔ေပးရင္ ဘယ္ေတာ႕မဆို ေမေမက ကၽြန္ေတာ္႕ကို ျပန္ပို႕ေပးတယ္..                                                          “ေမေမ႕မွာ ေငြေတြ သံုးဖို႕ ရွိပါေသးတယ္ သားရယ္အေမ ေငြမလိုပါဘူး”
ဒါက ေမေမ႕ရဲ႕ ၆ၾကိမ္ေျမာက္ လိမ္ညာျခင္းပါ..

ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႕ အေမရိကား ေကာ္ပိုေရးရွင္းရဲ႕ အေထာက္အပံ့နဲ႕ မာစတာဒီဂရီ ရဖို႕အခ်ိန္ပိုင္း ေက်ာင္းတက္ပါတယ္.. မာစတာဘြဲ႕ ရျပီးသြားေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ လစာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တိုးလာေတာ့ ေမေမ႕ ကို ေခၚဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္.. လူေနမႈ အဆင္႕အတန္း ျမင့္ျမင့္နဲ႕ ေမေမ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ထားခ်င္ ပါေသးတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ေမေမက ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္႐ႈပ္မွာ ကရိကထ မ်ားမွာကို မလိုလားတဲ႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေခၚတာကို ျငင္းပါတယ္..                      “ေမေမ မလာေတာ႕ ပါဘူးသားရယ္ . ေမေမက သား အခု ေရာက္ေနတဲ႕ အဆင္႕ အတန္းျမင္႕တဲ႕ အသိုင္းအ၀ိုင္း မ်ိဳးမွာ ေနသားမက်ပါဘူး..ေမေမေပ်ာ္မွာ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္..”
မေမရဲ႕၇ၾကိမ္ေျမာက္ လိမ္ညာျခင္းပါ..

 ေမေမ အသက္အရြယ္ ေတာ္ေတာ္ရလာေတာ႕ ကင္ဆာေၾကာင္႕ ေဆးရုံမွာ ေရာက္ေနျပီ…                  ကၽြန္ေတာ္ၾကားၾကားခ်င္းဘဲပင္လယ္ကို ျဖတ္ျပီး  ေမေမ႕ကို ေတြ႔ဖို႕အိမ္ကို ျပန္လာခဲ႕တယ္…       ေမေမက ေရာဂါရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈေၾကာင္႕ ခြဲစိတ္ကုသမႈ ခံထားရတယ္.. အိပ္ရာေပၚကေန မထႏိုင္ ေတာ႕ဘူး… ကၽြန္ေတာ္႕ကိုေတြ႕ေတာ႕ ေမေမက ျပံဳး ျပဖို႕ ၾကိဳးစားတယ္… ပိန္လီွျပီး အားနည္းေဖ်ာ႕ေတာ႕ ေနတဲ႕ ေမေမရဲ႕ ရုပ္က ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ေမေမ႕ရဲ႕ ရုပ္နဲ႕ ဘယ္လိုမွကို မတူေတာ႕ဘူး … ေမေမ႕ကို ၾကည္႕ျပီး ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထိခိုက္မိတယ္.. မ်က္ရည္ေတြ အလိုလို က်လာတယ္… ေမေမက ေလသံယဲ႕ယဲ႕ေလးနဲ႕ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေျပာတယ္..                                                   “မငိုပါနဲ႕ သားရယ္ ေမေမ ... မနာပါဘူး.. ေမေမ ေနေကာင္းပါတယ္”..
ဒါကေတာ႕ ေမေမရဲ႕ ၈ၾကိမ္ေျမာက္ လိမ္ညာျခင္းပါ…

 ၈ၾကိမ္ေျမာက္ လိမ္ညာျပီးတဲ႕ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္႕ေမေမ ဆံုးသြားခဲ႕ပါတယ္.. ေမေမရဲ႕ လိမ္ညာျခင္းကိုဘယ္ေလာက္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လိုခ်င္ ျပန္ၾကားခ်င္ေပမဲ႕ ျပန္မရႏိုင္ေတာ႕ပါဘူးဗ်ာ… Posted by pyiesone( ျမန္မာခ်စ္သူမိသားစုမွ မွ်ေ၀ခံစားသည္။ )

Read More

ေယရႈခရစ္၏ (၁၈)ႏွစ္ ျပႆနာ

သက္ေတာ္ (၁၂) ႏွစ္ မွ အႏွစ္ (၃၀) အတြင္း ၾကားကာလ (၁၈) ႏွစ္တြင္ ေယရႈခရစ္ေတာ္သည္ ဘယ္မွာရွိေနသနည္း။ ထိုကာလ ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ ဘ၀တစိတ္တပိုင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍

ခရစ္ေတာ္ေၾကာင့္ ...
ခရစ္ယာန္ဘာသာဆိုတာ ဓမၼေဟာင္းကို အေျချပဳထားတာမို႔ အလြန္ေရွးက်တဲ့ ဘာသာလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း တကယ့္ တကယ္ေတာ့ ခရစ္ေတာ္သာလွ်င္ ခရစ္ယာန္ဘာသာတရားကို စတင္တည္ေထာင္သူျဖစ္ပါတယ္။ ဓမၼေဟာင္း က်မ္းကာလဟာ ဂ်ဴးဘာသာ ကာလလို႔ ေျပာရင္ မမွားေလာက္ပါဘူး၊ ေလာကၾကီးစတင္ဖန္ဆင္းျခင္း ခံရျပီး ပထမလူသား အာဒံမွ ခရစ္ေတာ္မေပၚေပါက္မွီကာလတိုင္ေအာင္ျဖစ္တဲ့ ဓမၼေဟာင္းက်မ္း အယူအဆကို ဂ်ဴးဘာသာ၊ အစၥလန္ဘာသာ နဲ႔ ခရစ္ယာန္ဘာသာတို႔က လက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။

ေအဒီ ၃၀ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေယရႈခရစ္ေတာ္က မိမိဟာ ထာ၀ရဘုရားသခင္က ေစလႊတ္လိုက္တဲ့ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေဟာေျပာ ေၾကျငာခဲ့ေပမဲ့ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး အမ်ားစုက မယံုၾကည္ခဲ့ပါဘူး။ ခရစ္ေတာ္ကို ျငင္းပယ္ျပီး မိမိတို႔ ပေရာဖက္ေဟာခဲ့တဲ့ ကယ္တင္ရွင္ကို ဆက္လက္ေမွ်ာ္လင့္ေနတာမို႔ ဂ်ဴးဘာသာဟာ သီးသန္႔က်န္ရစ္ျပီး ခရစ္ယာန္ဘာသာဟာ သီးျခားေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ေတာ္ေၾကာင့္လို႔ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ေတြရဲ့ က်မ္းစာကေတာ့ ဂ်ဴးေတြရဲ့ က်မ္းစာျဖစ္တဲ့ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကို မိမိတို႔ရဲ့ က်မ္းရင္းတစ္ခုအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳျပီး ခရစ္ေတာ္ေပၚေပါက္လာျပီးတဲ့ေနာက္ ခရစ္ေတာ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေရးထားတဲ့က်မ္းမ်ားကိုေတာ့ ဓမၼသစ္က်မ္းလို႔ သတ္မွတ္အသံုျပဳခဲ့ပါတယ္။

ခရစ္ေတာ္ဘယ္သူလဲ..
ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားတို႔တြင္ အေျခခံပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ရွိစျမဲပါ။ ကမာၻမွာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာၾကီးမ်ားစြာအနက္ ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အေျခခံပုဂၢိဳလ္ ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ သိဒၶိတၱမင္းသားကို BC567 မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာရဲ့ အေျခခံပုဂၢိဳလ္ ခရစ္ေတာ္ကို AD 2 မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ အစၥလာမ္ဘာသာကို ေဖၚထုတ္သူ မုဟမၼာဒ္ကိုေတာ့ AD 571 မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ေဖၚထုတ္သူ ေယရႈခရစ္ေတာ္ရဲ့ ဇာတိဇစ္ျမစ္ကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ ေရာမမ်ားအုပ္စိုးရာ ပါလက္စတိုင္းေဒသကို ျပန္သြားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဘီစီ ၆၃ မွာ ေဂ်ရုဆလင္ၿမိဳ႕ဟာ ေရာမတို႔ လက္ေအာက္ကို က်ဆင္းခဲ့ရတယ္။ Augustus Caesar ဟာ ဘီစီ ၂၇ မွာ ေရာမအင္ပါယာရဲ့ ဧကရာဇ္ဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ယာကုပ္ရဲ့ သားအၾကီးဆံုးျဖစ္သူ ဧေသာအႏြယ္မွ ဆင္းသက္လာတဲ့ ေဟရုဒ္ Herod ေဂ်ရုဆလင္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ဘုရင္ခံျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေဟရုဒ္ဟာ အာျဗဟံက ဆင္းသက္လာတဲ့အမ်ိဳးအႏြယ္ျဖစ္ေပမယ့္ ဒါ၀ိဒ္အႏြယ္ကေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူး၊ တစ္ခါ ဒါ၀ိဒ္ရဲ့ သားႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေရွာလမုန္ ႏွင့္ နာသန္တို႔ကေန ဆင္းသက္လာတဲ့ အႏြယ္ထဲက ေယာသပ္ နဲ႔ မာရိကုိ ထိမ္းျမားဖို႔ ေစ့စပ္ေနၾကတယ္။ နာသန္ကေနျပီး ဆင္းသက္လာတဲ့ လူမ်ိဳးဆက္ (၄၀)မွာ မာရိကို ဖြားျမင္ခဲ့တာပါ။

ေယာသပ္နဲ႔ မာရိ နွစ္ဦးစလံုးကို ဗက္သလီဟင္ျမိဳ႔မွာ ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ေစ့စပ္ခ်ိန္မွာ နာဇရက္မွာ သူတို႔ရွိေနၾကျပီ။ ေယာသပ္ရဲ့ အသက္ေမြးလမ္းေၾကာင္းကေတာ့ လက္သမားအလုပ္၊ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ ဘ၀အစမွာပဲ ျပႆနာတစ္ခု ေတြ႔ရပါတယ္။ မာရိဟာ အပ်ိဳစင္ကေလးတစ္ေယာက္၊ ေယာသပ္နဲ႔လည္း မရင္းႏွီးရပဲနဲ႔ ကိုယ္၀န္ရွိလာတယ္။ ထာ၀ရဘုရား၏ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္ သက္ေရာက္မႈျဖစ္တယ္။ မေမြးရေသးေသာသားကိုလည္း ေယရႈဟု အမည္မွည့္ရျပန္သတဲ့။

မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဟု ေတြးစရာျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္းဆရာ၊ ဘာသာေရးဆရာတို႔ အျပင္းအထန္ အျငင္းသန္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ သို႔ေသာ္ တကယ္ပင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္္။ အပ်ိဳစင္ဘ၀ႏွင့္ ကိုယ္၀န္ကို လြယ္ကာ အပ်ိဳးစင္ဘ၀ႏွင့္ပင္ ေယရႈကိုေမြးဖြားခဲ့တာပါ။ ေယရႈကို မာရိေမြးဖြားခဲ့တာပါ။ ေယရႈကိုေမြးဖြားျပီးသည့္တိုင္ေအာင္ မယ္ေတာ္မာရိဟာ အပ်ိဳစင္ပဲ ရွိေနေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒီဘ၀ရဲ့ အစအဦးမွာ ေယာသပ္နဲ႔ မာရိရ့ဲ သားဟုတ္မဟုတ္ ျပႆနာအပိုင္းအစကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ယံုၾကည္ဖို႔ရန္ ခက္ခဲျပီး အခ်ိဳ႕ေသာခရစ္ယာန္ဘာသာ ဆန္႔က်င္သူ Anti-christမ်ားက ေထာက္ျပေ၀ဖန္စရာျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ပိုျပီးဆိုး၀ါးစြာ ေျပာဆိုေရးသားရင္း မယ္ေတာ္မာရိကို ေစာ္ကားသလိုျဖစ္လာပါေသးတယ္။ စာေပလက္တံရွည္မ်ားနဲ႔ သိမ္းရိုက္တဲ့အခါ ယံုၾကည္သူအခ်ိဳ႕ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ရပါေသးတယ္။


စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ ....
ကိုယ္၀န္အငွားလြယ္တဲ့အခါ မိန္မသားဟာ လင္ေယာကၤ်ာတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ရင္းႏွီးဖို႔မလိုသလို သူမရဲ့ ဗီဇအေသြးအသားလည္း ပါ၀င္ဖို႔မလိုဘူး၊ သူက သားအိမ္ကို ေခတၱေပးထားရတာပဲ၊ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆက္ဆံမႈကင္းတဲ့ မိန္းကေလးဟာ အပ်ိဳစင္ပဲမဟုတ္လားဗ်ာ၊ ကမၻာေပၚမွာ သံ၀ါသမျပဳပဲ ပထမဆံုးကိုယ္၀န္အငွားလြယ္တဲ့ကိစၥ (တနည္းအားျဖင့္ သားအိမ္အငွားလြယ္ျခင္းကိစၥကို စျပီးက်င့္သံုးသကေတာ့ ထာ၀ရဘုရားသခင္ပဲလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။Testube Baby ေတြထဲမွာ သားဦးဟာ ေယရႈခရစ္ေတာ္လို႔ ေျပာၾကည့္ၾကရေအာင္ ...။


၁၂ ႏွစ္သားကာလအထိ ....
ေယရႈခရစ္ေတာ္ရဲ့ ငယ္စဥ္ဘ၀ကို ခရစ္၀င္က်မ္းေတြမွာ ျပည့္ျပည္စံုစံုဖတ္ရတဲ့အခါမွာလည္း အင္မတန္မွ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားႏိုင္ခဲ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကိုယ္၀န္ေဆာင္စဥ္ကတည္းက ပေဟဋိဆန္ခဲ့တဲ့ ဘ၀တခုဟာ မိဘမ်ား ခရီးသြားရင္း ေမြးဖြားျခင္းခံရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္ တေျမရပ္ျခားကို သြားျပီး ပုန္းရေသး၊ အသက္ေဘးကလည္း သိုးကာသီကာ လြတ္ရံုကေလး ေျပးရလႊားရ၊ သက္ေတာ္ ၁၂ႏ်စ္မွာ တကယ့္က်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ နင္လားငါလား တရားစကားေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာကို ဓမၼသစ္က်မ္းမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ...
သက္ေတာ္စဥ္ရဲ့ အခန္းက႑ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တဖန္ျပန္ေပၚလာတဲ့အခါ သက္ေတာ္ ၃၀ အရြယ္ရွိေနပါျပီ၊ ဒီၾကားထဲမွာ ၁၈ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ဆိတ္ျငိမ္ေသာႏွစ္ကာလ Silent Years ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဓမၼသစ္က်မ္းမွာေတာ့ ...
ေယရႈသည္လည္း အစဥ္အတိုင္းၾကီး၍ ပညာတိုးပြားလ်က္ ဘုရားသခင္ေရွ႔၊ လူေရွ႔မွာ မ်က္ႏ်ာရေတာ္မူ၏ (လုကာ ၂း၅၂) လို႔ ေဖၚျပထားပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာအားျဖင့္ ...
"Jesus went back with them to Nazareth, where he was obdient to them" 51.a
"Jesus grew both in body and in wisdom, gaining favor with God and men." (52)

ဟုတ္ပါတယ္။ ၁၈ ႏွစ္ကာလမွာ ခရစ္ေတာ္ ဘာလုပ္ေနသလဲ၊ ဘာျဖစ္ေနသလဲ၊ သို႔မဟုတ္ ဘယ္ကိုသြားေနသလဲ၊ H.E Dana ၏ A Life of Christ စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၈ တြင္
"This experience, however, brought no expression of arrogance of ogotism on the parts of the boy Jesus. Here turned with Mary and Joseph to Nazareth subject to them as in the past. Of his experience from that time to the beginning his public ministry we know nothing in detail, but only in a general way that he led a normal but pure and benevolent life. It is generally believed that Joseph died in the early years of Jesus manhood and that Jesus then became the head of the Nazareth household .. ဟုေဖာ္ျပထားပါသည္။

၀င္းေမာ္ဦးစာေပမွထုတ္ေ၀ခဲ့ဖူးေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္၌မူ အိႏိၵယႏိုင္ငံ၊ ဘံုေဘျမိဳ႔ အယ္လိဖင့္စတုန္းေကာလိပ္မွာ အဂၤလိပ္စာပါေမာကၡ ခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ၾကီး J Wilson MA Oxford University ၏ အေမးႏွင့္အေျဖက႑တြင္ သက္ေတာ္စဥ္၏ အပိုင္းအစ တခ်ိဳ႕ကို မွားယြင္းစြာေကာက္ခ်က္ ခ်ထားသည္ကိုေတြ႔ရသည္၊ ၁၈ ႏွစ္ကာလအတြင္း ေယရႈခရစ္ေတာ္သည္ တိဘက္ျပည္ကိုသြား၍ ... ဆိုေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ခ်ီကာကိုျမိဳ႔ ကမၻာေက်ာ္ခရီးလည့္လည္သူ သုေတသနပုဂၢိဳလ္ ဂိုးရစ္ခ္ ရဲ့ မွတ္တမ္းအရ .. ဟု ကိုးကားေဖၚျပခဲ့ပါတယ္။ ဂိုးရစ္ခ္၏ မွတ္တမ္းဆိုေသာ္လည္း စာအုပ္ထုတ္ေ၀မႈ ပံုႏွိပ္မွတ္တမ္း မီွျငမ္းျပဳသည့္ အခ်က္အလက္မပါဘဲ ႏႈတ္စကားမွီျငမ္းမႈသာျဖစ္သျဖင့္ ပညာရွင္မဆန္ပါ၊ ယံုၾကည္ေလာက္ဖြယ္ရာ အေထာက္အထား အားနည္းခဲ့ပါတယ္။

ပါေမကၡဂိုးရစ္ခ္က ...
ခရစ္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ေဟျဗဲဘာသာနဲ႔ ေရးထားတဲ့ မွတ္စုကို ရရွိခဲျပီး ၁၉၂၅ ခုႏွစ္က ခရစ္ေတာ္မသိေသးေသာ သြန္သင္ေဟာေျပာခ်က္မ်ား ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့သတဲ့၊ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ ၁၈ ႏွစ္ကာလ သက္ေသခံခ်က္ေတြကို စာရြက္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္မွာ ခရစ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ လက္ေရးနဲ႔ ေရးသားခဲ့တာလို႔ ဆိုပါတယ္။

အဲသလို စာေရးသားထုတ္ေ၀မႈေတြနဲ႔အတူ ေဟာေျပာသြန္သင္မႈေတြေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ သက္ေတာ္စဥ္ဟာ ပိုျပီးရႈပ္ေထြးေနာက္က်ိ လာခဲ့ပါတယ္။                                                       တစ္ခါ ေရာမလူမ်ိဳး ဘုရင္ခံ ပြန္တီယပ္စ္ ပစ္ေလးရဲ့ စာတမ္းဆိုျပီး ကိုးကားမႈလုပ္ျပီး ေရးသားထုတ္ေ၀မႈေတြေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ Silent Year ဟာ ပေဟဠိဆန္လာပါတယ္။ The Unknown Life of Christ ဆိုတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္အတြက္နဲ႔ ယံုၾကည္မႈေရးရာမွာ အေတာ္ကေလး ကေသာင္းကနင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ကေလာင္ကို ပြဲဆူဖို႔ သက္သက္အသံုးျပဳတဲ့အခါအလြန္စိတ္ပ်က္စရာျဖစ္လာပါတယ္။   ေၾကာင္းက်ိဳးမခိုင္လံုဘဲ ေရးသားခ်က္ေတြေၾကာင့္ အေပၚယံရွပ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဟုတ္တုတ္တုတ္ပါပဲ။


(၁၈) ႏွစ္ကာလအပိုင္းအစ...
ဒီမွာ သက္ေတာ္စဥ္ ေဖာ္ျပျခင္းရဲ့ အားနည္းမႈတစ္ခုကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ရွင္လုကာဟာ ခရစ္၀င္က်မ္းေရးသူေတြထဲမွာ ပညာအတတ္ဆံုး၊ အေသးစိတ္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေရးခ်က္ေတြ သိပ္ေကာင္းတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခန္းၾကီး ၂ နဲ႔ ၃ အၾကားမွာေတာ့ (၁၈)ႏွစ္ ကာလကို တိတိက်က်ျဖတ္ေတာက္ထားပါတယ္။

ရွင္လုကာ St. Luke ဟာ ဒီခရစ္၀င္က်မ္းကို အၾကားနဲ႔တင္ေရးတာမဟုတ္ဘူး၊ The Great Physician ဆိုတဲ့စာအုပ္မွာ လုကာ ရဲ့ အေၾကာင္းကို ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ သုေတသနျပဳခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ လုကာ ဟာ မယ္ေတာ္မာရိကို ေတြ႔ဆံုျပီး (ဗ်ဴး) ျပီးမွ ဒီခရစ္၀င္က်မ္းကို ေရးေၾကာင္း၊ ေတြ႔ဆံုတဲ့ေနရာ၊ ေမးခြန္းတခ်ိဳ႕နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မွတ္တမ္းေတြရွိခဲ့သတဲ့၊ လုကာ ဟာ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ Silent Year ကို မေမးဘဲ မေနပါဘူး၊ မာရိကလည္း မေျပာဘဲ မေနပါဘူး၊ သို႔ေသာ္ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီအေၾကာင္းအရာကို ခရစ္၀င္က်မ္းထဲ ထည့္မေရးခဲ့တာလဲ၊ ေရးရဲ့သားနဲ႔ ဓမၼသစ္က်မ္းစာကို သိဂၤါယနာတင္သူေတြက အက္ဒစ္ Edit ဆန္ဆန္ တည္းျဖတ္လိုက္တာလား။ မဟုတ္ဘူး။ လုကာနကိုက မေရးခဲ့တာပါ။

အားစမ္းဖို႔ေနရာ ...
သူ .. မေရးခဲ့တာျပႆနာမဟုတ္ဘူး၊ (၁၈)ႏွစ္ကာလကို ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းတည္းနဲ႔ သူက ပိုင္းျဖတ္သြားခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ဆန္႔က်င္သူေတြက ဒီေနရာကို အားစမ္းျပီး ျဖိဳဖို႔ ပစ္မွတ္ျဖစ္လာတယ္။ စာအုပ္စာေပေတြ ေရးသားထုတ္ေ၀ တိုက္ခိုက္လာတယ္။ ဒါကို ဖတ္မိတဲ့ အခ်ိဳ႕ပုဂိၢဳလ္ေတြဟာ ရင္ထဲမွာ ခံစားၾကရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အယ္ဒီတာလုပ္ေနတဲ့ဆီကို စာအခ်ိဳ႕ေရာက္လာတယ္။ ဒီျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေမးျမန္းၾကတယ္။ ခက္တာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း ကိုယ္လုပ္ႏိုင္သေလာက္ပဲ ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာက ရွိေနျပန္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္မိပါတယ္။ ယံုၾကည္ျခင္း ႏုနယ္သူအတြက္ေတာ့ လဲျပဳိေလာက္ပါတယ္။ ေအာက္ပါဥပမာကေလးမ်ားကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။

ေမး။ ။ ဘယ္အရြယ္မွာ ခရစ္ေတာ္ဟာ ေရဟူဒီေက်ာင္းက ေပ်က္ကြယ္သြားပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ခရစ္ေတာ္ဟာ (၁၂) ႏွစ္အရြယ္မွာ ရဟူဒီလူမ်ိဳးေတြရဲ့ ဘုရားေက်ာင္းမွ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။

ေမး။ ။ ခရစ္ေတာ္ဟာ ဘယ္အရြယ္ကစျပီး တရားေဟာခဲ့သလဲ။
ေျဖ။ ။ သက္ေတာ္ ၃၀က စတင္ေဟာခဲ့ပါတယ္။

ေမး။ ။ ဒါျဖင့္ အသက္ (၁၂)ႏွစ္က အသက္(၃၀)အထိ (၁၈)ႏွစ္လံုးလံုး ခရစ္ေတာ္ဟာ ဘယ္သြားေနပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ သူ႔ရဲ့ ေမြးစားဖခင္ ရွင္ေယသပ္နဲ႔ အတူတကြ ေနထိုင္လ်က္ရွိပါတယ္။

ေမး။ ။ အဖိုတန္ (၁၈)ႏွစ္ လံုးလံုး ခရစ္ေတာ္ဘာမ်ားလုပ္နပါသလဲ?

တိဗက္ကို သြားမသြား ....
ပါေမာကၡဂိုးရစ္ခ္က ေယရႈခရစ္ေတာ္ဟာ သက္ေတာ္ (၁၂)ႏွစ္မွ (၃၀)ႏွစ္အတြင္း တိဗက္ျပည္ကိုသြားျပီး ဘာသာတစ္ခုကို ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
R.W.F Wootoon ကေတာ့ သူ႔ရဲ့ Christian Worship စာအုပ္မွာ "But we do not know of any other visit in the first 30 years of His life (Pg-41)" လို႔ ေဖၚျပထားပါတယ္။

တကယ္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေအဒီ-၃၀ ခုႏွစ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ခရီးလမ္းပန္းဟာ ခက္ခဲလွပါတယ္။ တိဗက္နဲ႔ ပါလက္စတိုင္းဟာ မိုင္ေပါင္း ၄၀၀၀ မက ကြာေ၀းမယ္။ ေျခက်င္ခရီးကို (ဂိုးရစ္ခ္ရဲ့ အဆိုအရ ေလးလၾကာ ခရီးႏွင္ျပီး) သြားတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္စရာမရွိပါဘူး။ သူဘာအတြက္ သြားသလဲဆိုတာကလည္း ရွိေသးတယ္။ ဘာသာတရားတစ္ခုကို သြားေရာက္ဆည္းပူးတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂိုးရစ္ခ္ရဲ့ ျပႆနာကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘာသာတရားဟာ တိဗက္ကို မေရာက္ေသးဘူးဆိုတာ မသိတဲ့ျပႆနာပဲ။ သမိုင္းက်မ္းအဆူဆူအရ ေယရႈခရစ္ေတာ္ သြားေရာက္ေလ့လာတဲ့ ဘာသာတရားဟာ တိဗက္ကို (A.D 645-650) ေလာက္မွ ေရာက္တာပါ။ ေယရႈခရစ္ေတာ္သြားခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ A.D (14-32) ကေတာ့ အဲဒီမွာ ဒီဘာသာတရားကို မျပန္႔ပြားေသးတာပါပဲ။ ရိုးရိုးစဥ္းစားရင္ကို အေျဖေပၚပါတယ္။ ဘာသာတရားကို မသင္ၾကား မေလ့လာခဲ့ပါဘူး။

Image: http://en.wikipedia.org/wiki/Timeline_of_Buddhism#Common_Era

ေနာက္တခုက ခရီးသြားမသြား ။
မႆဲ ၂း၂၃ မွာ ခရစ္ေတာ္ကို နာဇရက္လူဟု ေခၚၾကလတၱံဟူေသာ ပေရာဖက္တို႔၏ ႏႈတ္ထြက္ႏွင့္အညီ နာဇရက္အမည္ရွိေသာ ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္၍ အျမဲေနေလ၏။
လု ၄း၁၆ တြင္မူ ၾကီးပြားေတာ္မူရာ နာဇရက္ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္ေတာ္မူလွ်င္ ....
စသည့္ ခရစ္၀င္က်မ္းပါ စကားမ်ားသည္ ခရစ္ေတာ္ အဘယ္မွမသြားေၾကာင္းကို ေဖၚျပထားပါတယ္။ Rev.. သိမ္းအုပ္ဆရာကမူ ခရစ္ေတာ္ သြားခဲ့ရင္ မွတ္တမ္းရွိရမယ္၊ အနည္းဆံုး ဂ်ဴးသမိုင္းမွာ ပါကိုပါရမယ္ ဟု ဆိုပါတယ္။

ဘာလုပ္ေနပါလိမ့္ ...
နာဇရက္ျမိဳ႔မွာ (၁၈) ႏွစ္တိုင္တိုင္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ခရစ္ေတာ္ ဘာလုပ္ေနသနည္း။ ဤေမးခြန္းမွာလည္း စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္ပါတယ္။ Rev .သိမ္းအုပ္ ၏ (၁၈)ႏွစ္ ျပႆနာစာေစာင္ကေလးတြင္မူ (၁၈)ႏွစ္ကာလ သူဘာလုပ္ေနသည္ကို ဓေလ့ထံုးတမ္းအျမင္ Customary View မွ တင္ျပ Point out လုပ္ပါတယ္။ မာကု ၆း၃ မွာ သူသည္ လက္သမားသားမဟုတ္ေလာ၊ မာရိ၏သားမဟုတ္ေလာ။ ယာကုပ္၊ ေယာေသ၊ ရွိမုန္ ... တို႔၏ အစ္ကိုမဟုတ္ေလာ ဟု ေဖၚျပထားပါတယ္။ အခ်က္မ်ားမွ ..
ေယရႈသည္ လက္သမားသားျဖစ္သည္။ ယုဒထံုးစံ၌ သားသမီးတို႔တြင္ အၾကီးဆံုးေသာသားသည္ မိမိ၀ါသနာပါရ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ေရြးခ်ယ္၍မျပဳရ၊ ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ဖခင္၏ လုပ္ငန္းကို ၀ိုင္းကူလုပ္ကိုင္ သက္ေမြးရသည္။ က်န္သားသမီးမ်ားက မိမိစိတ္ၾကိဳက္ ႏွစ္သက္ရာ၊၀ါသနာပါရာတို႔ကို လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ရၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ အသက္(၃၀)ႏွစ္မျပည့္မခ်င္း ဘာသာေရး၀င္ေရာက္ ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ပါ၀င္လႈပ္ရွားခြင့္ျပဳရိုးထံုးစံမရွိ၊ သဘာ၀လည္းက်ပါသည္။ အသက္(၃၀)ရွိမွ အေတြ႔အၾကံဳရင့္က်က္မႈ၊ ဗဟုသုတစံုလင္မႈရွိျပီျဖစ္၍ ဘာသာေရးလုပ္ငန္းကို ၀င္ေရာက္လုပ္ခြင္ေပးျမဲျဖစ္သည္ကို လည္းေကာင္း....
ေကာက္ႏုတ္၍ (၁၈)ႏွစ္ကာလသည္ ခရစ္ေတာ္ နာဇရက္ျမိဳ႔မွာပဲ လက္သမားလုပ္ေနေၾကာင္း သက္ေသထူခဲ့ပါတယ္။ H.E Dana က ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ ဖခင္ ေယာသပ္သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသျဖင့္ မိခင္၊မုဆိုးမႏွင့္ ညီ၊ညီမငယ္တို႔အား (၁၈)ႏွစ္တိတိ လုပ္ကိုငေကြ်းေမြးျပဳစုခဲ့ေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္မွာ ယုတၱိတန္ေလသည္။
အကယ္၍ထိုအခ်ိန္တြင္ တိဗက္သို႔ ေယရႈခရစ္ေတာ္ေရာက္ေနပါက မုဆိုးမမိခင္အိုႏွင့္ ညီ၊ညီမငယ္မ်ားစြာတုိ႔ ဘယ္လိုမ်ား ၀ေအာင္စား၍၊ လွေအာင္ေနပါ့မလဲ၊ မိမိ မိသားစုအတြက္ အလ်င္ျငိမ္းေအးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ကို မယံုႏိုင္စရာမရွိပါ။

ခရစ္ေတာ္၏မွတ္တမ္းဟုတ္မဟုတ္...
တကယ္ေတာ့ ခရစ္ေတာ္ တိဗက္ကို မသြားပါဘူးဆိုတာနဲ႔ ျပီးျပတ္ပါျပီ၊ သို႔ေသာ္ စာရြက္ေပါင္း ၁၀၀ ေပၚမွာ (၁၈)ႏွစ္အတြင္း အေတြ႔အၾကံဳကို သက္ေသခံထားတယ္ဆိုတဲ့ စာအုပ္၊ ေဟျဗဲဘာသာနဲ႔ ေရးတဲ့မွတ္စု၊ ၁၉၂၅ခုႏွစ္မွာ ဂိုးရစ္ခ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ထုတ္ေ၀ခဲ့တယ္ဆိုပဲ။ စာအုပ္ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မျမင္ဖူးပါဘူး၊ ရွိတယ္ဆိုတာပဲ ၾကားဖူးတာပါ။ သို႔ေသာ္ ဒီအေၾကာင္းဟာ မမွန္ႏိုင္ဘူးခင္ဗ်။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စာရြက္မွ မေပၚေသးပဲကိုး၊ စာရြက္၁၀၀ကို (AD-30) ေလာက္မွာ ဘယ္ကိုသြားရွာမလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ သမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ စာက်က္တဲ့အခါ အလြန္ေအာ္က်က္တတ္တယ္။ တစ္ေန႔မွာ သူက်က္တဲ့ဆယ္တန္းစာတစ္ပိုဒ္မွာ
"Paper was invented in China at the begining of the second century A.D" တဲ့၊ တကယ္ေတာ့ ဂိုးရစ္ခ္ဟာ ပါေမာကၡတစ္ဦးလို႔ ဆိုတယ္။ ဘယ္လိုပါေမကၡမ်ိဳးလဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မသိတာအမွန္ပါပဲ ...

မွားေနတာေတြ ...
တစ္ခါတစ္ခါလည္း ဒီျပႆနာေတြက အသံက်ယ္လာတတ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အဆံမပါပါဘူး၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ပိုင္းျခားစီစစ္ရင္ ျပီးေပ်ာက္သြားတာပါပဲ။ မွားေနတဲ့ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားၾကီးမွ အမ်ားၾကီးပါ။ သို႔ေသာ္ ဒါေတြဟာ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ ဘ၀အစိတ္အပိုင္းေတြကို ေရညွိတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားခ်က္ကေလးမ်ားပဲ ..လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ထစ္ခ်ဳန္းတဲ့ မိုးၾကိဳးသံကေလးမ်ားပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ ...
အျဖစ္အပ်က္အမွန္ကေတာ့ သမၼာက်မ္းထဲမွာ ပါျပီးသားပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာေစ့ေစ့ငွငွ ဖတ္ရႈရင္ ျပီးျပည့္စံုေအာင္ သိႏိုင္မွာပါ။ သမၼာက်မ္းစာဟာ ျပီးျပည့္စံုတဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဆိုတာကိုပဲ ယံုၾကည္ရပါလိမ့္မယ္။ တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ မပိုစြန္းသလို၊ တစ္ပုဒ္တစ္ေလမွ မလိုလြန္းဘူး ိုတာကိုလည္း စိတ္ႏွလံုးမွတ္က်ံဳးရပါလိမ့္မယ္။
ေယရႈခရစ္ေတာ္ရဲ့ (၁၈)ႏွစ္ကာလကို ညိဳေသာင္းဆိုတဲ့ စာေရးဆရာ (ဘာသာတရားမ်ားစြာကို သုေတသနျပဳသူ) က .. "ေယရႈသည္ ဖခင္ေယာသပ္ကဲ့သို႔ လက္သမားလုပ္၍ ေနထိုင္ခဲ့သည္မွာ အသက္၃၀တိုင္ေအာင္ ၾကာေညာင္းခဲ့ေလသည္" .. ဟုေရးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္သူေတြအေနနဲ႔ေကာ ဘယ္လိုေျပာမလဲ၊

က်မ္းစာထဲကအတိုင္းပဲေပါ့။
က်မ္းကိုးစာရင္း
1. Christian News from Isreal Vol.1 No.(34), 1878
2. Wy of Salvation Booklet.
3. A Life of Christ (H.H Darna) 1966.
4. Christian Worship (R.W.F. Wottom)
5. ခရစ္ေတာ္၏ သက္ေတာ္စဥ္ (သန္လ်င္ေဖသြင္)
6. Buddhism (Kenneth W. Morgan)
7. ျပႆနာမ်ား
8. သမၼာက်မ္းစာ (ယုဒႆန္)
9. ကမၻာကို ခ်ဳပ္ကိုင္မည့္သူ (ေဌးလႈိင္)
10. ကယ္တင္ရွင္ ေယရႈခရစ္ေတာ္ (ႏွစ္ျခင္းသာသနာစာေပ)
11. ဘာသာၾကီးေလးခုအႏွစ္သာရမ်ား (ညိဳေသာင္း)

MURANN မွတ္ခ်က္။ 2008 တြင္ထုတ္ေ၀ေသာ ထစ္ခ်ဳန္းေသာမိုၾကိဳးသံ စာအုပ္မွတဆင့္ေဖၚျပပါသည္။ ဆရာဆိုး၊ ၈၉၃(ခ)၊ ည/၁၁ရပ္ကြက္၊ ဘုရင့္ေနာင္လမ္းသြယ္(၃)၊ ေရႊျပည္သူျမိဳ႔နယ္၊ ရန္ကုန္တိုင္း cwhsoe@gmail.comThis e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it

Source...http://www.murann.com/ezine/index.php?option=com_content&view=article&id=105:2010-04-02-23-51-51&catid=2:knowledge&Itemid=3

Read More

ဆရာႀကီးယုဒသန္၏ ဘ၀မွတ္တိုင္

 ယုဒသန္ (ခရစ္ ၁၇၈၈ -၁၈၅ဝ)

Adoniram Judson Burma's First Missionary Download Bio (Printable Version 400K)
Adoniram Judson
by Galen B. Royer*

Born in Malden, Massachusetts, August 9, 1788. JUDSON MEMORIAL IN RANGOON UNIVERSITY
Died on the Indian Ocean, April 12, 1850. BooK "To the Golden Shore" US$13

ယုဒသန္ (ခရစ္ ၁၇၈၈ -၁၈၅ဝ)။
ဆရာၾကီးယုဒသန္သည္ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္တြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွေရာက္လာေသာ ခရစ္ယာန္ သာသနာျပဳ ပုဂိၢဳလ္ျဖစ္သည္။ ယုဒသန္ ဟူေသာအမည္မွာ ျမန္မာတုိ႔က ဂ်ပ္ဆင္ ဆိုေသာစကားလံုးကို အသံလွယ္၍ ေခၚဆိုေသာ အသံထြက္ျဖစ္ျပီး အမည္ရင္းမွာ အဒိုနီရမ္ဂ်ပ္ဆင္ ျဖစ္ေလသည္။ ယုဒသန္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အေမရိကန္ ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္ကို စတင္တည္ေထာင္သူျဖစ္သည္။ ယုဒသန္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ခရစ္ယာန္ သာသနာေရးဘက္၌သာမက စာေပဘက္၌ေသာ္၄င္း၊ ႏိုင္ငံေရးဘက္၌ေသာ္၄င္း ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေသာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေလသည္။
ယုဒသန္သည္ ၁၇၈၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ေန႔တြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ မက္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္ ေမာ္လဒင္ျမိဳ႔တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ဗေရာင္းသကၠသိုလ္တြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့၏။ ၁၈၁၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီ ၅ ရက္ေန႔တြင္ အန္ေဟဇယ္တိုင္ ႏွင့္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ခဲ့ေလသည္။ ေနာက္တေန႔တြင္ ယုဒသန္သည္ အျခား အေဖာ္ေလးဦးတို႔ႏွင့္အတူ အေရွ႕အာရွႏိုင္ငံမ်ားသုိ႔ သာသနာျပဳရန္ ေစလႊတ္ျခင္းခံရ၏။ ယုဒသန္ ဇနီးေမာင္ႏွံတို႔သည္ ေဖေဖၚဝါရီ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ေဆလမ္ၿမိဳ႕ ဆိပ္ကမ္းမွ သေဘၤာျဖင့္ ထြက္ခြာခဲ့ၾကသည္။ ဇြန္လတြင္ အိႏိၵယႏိုင္ငံ ကာလကတၱားၿမိဳ႕သို႔ ဆိုက္ေရာက္ေလသည္။
ထိုအခ်ိန္က ျဗိတိသွ် အစိုးရႏွင့္ အေမရိကန္ အစိုရတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္းမသင့္မတင့္ ျဖစ္လွ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ေရာက္ရွိေနသည့္ ျဗိတိသွ်တို႔၏ အေရွ႕အိႏၵိယ ကုမၸဏီသည္ အေမရိကန္သာသနာျပဳပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ထိုတိုင္းျပည္တြင္ ေနထိုင္ရန္မလိုလားေခ်။   ထို႔ေၾကာင့္ အိႏိၵယႏိုင္ငံ ဘုရင္ခံခ်ဳပ္က ယုဒသန္ႏွင့္ဇနီးတို႔ကို မိမိတုိ႔စီးနင္းလိုက္ပါလာခဲ့ေသာ သေဘၤာျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္သို႔ျပန္ရန္ အမိန္႔ေပးေလသည္။ ထိုအခါ ယုဒသန္သည္ ျပင္သစ္ပိုင္ ေမာရစ္ရွပ္ကြ်န္းသို႔ ထြက္ခြာခဲ့ရသည္။ အိႏိၵယႏိုင္ငံတြင္ရွိေနစဥ္ ယုဒသန္ႏွင့္သူ၏ဇနီးတို႔သည္ ႏွစ္ျခင္း ခရစ္ယာန္အသင္းသို႔ ကူးေျပာင္းခဲ့ၾကသည္။
ယုဒသန္သည္ အေရွ႕အာရွႏိုင္ငံမ်ား၌ သာသနာျပဳရန္ဟူေသာ မူလရည္ရြယ္ခ်က္ကို စြန္႔လႊတ္ရမည့္ အေျခအေနတြင္ေရာက္ရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း ၁၈၁၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လဆန္းတြင္ အေရွဖက္သို႔ ၾကံဳရာသေဘၤာႏွင့္ မဒရပ္ၿမိဳ႕သို႔ထြက္ခြာခဲ့ၾကျပန္သည္။ တဖန္ မဒရပ္ၿမိဳ႕မွ တဆင့္ ေဂ်ာဂ်ီးယားနားအမည္ရွိ သေဘၤာျဖင့္ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔လိုက္ပါလာခဲ့ၾကရာ ဇူလိုင္လ (၁၃)ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ဆိုက္ေရာက္ေလသည္။
ထိုအခါက ရန္ကုန္သည္ ယခုကာလ ရန္ကုန္ႏွင့္ လံုးဝမတူေခ်။ ဆူးေလေစတီေတာ္ကို အေ႐ွ႕ဖက္၊ အေနာက္ဖက္ႏွင့္ ေတာင္ဖက္တို႔မွ အင္းႀကီးတစ္ခုကာဆီးလွ်က္ရွိသည္။ ၿမိဳ႕ကို အင္းၾကီးႏွင့္ ေခ်ာင္းေျမာင္း ထံုးအိုင္တို႔ ဝန္းရံလ်က္ရွိသျဖင့္ ကြ်န္းၾကီးတစ္ကၽြန္းကဲ့သို႔ ျဖစ္လ်က္ရွိသည္။ ၿမိဳ႕ေျမာက္မ်က္ႏွာရွိ ဝန္ၾကီးတံခါးမွ ထြက္၍ ေခ်ာင္းကိုကူးျပီးလွ်င္ ဝန္ၾကီး လမ္းအတိုင္း ဆက္သြားပါက မိုင္ဝက္ေလာက္ ခရီးတြင္ ႏွစ္ျခင္းသာသနာျပဳအိမ္ၾကီးသို႔ေရာက္ေလသည္။ ယခုဘားလမ္း၏ ေျမာက္စြန္းအနီးတြင္ ျဖစ္သည္ဟု သမိုင္းဆရာမ်ားက ဆိုသည္။ ထိုအိမ္ရွင္မွာ အိႏိၵယႏိုင္ငံ ဆာရမ္ပူၿမိဳ႕ရွိ အဂၤလိပ္ ႏွစ္ျခင္း ခရစ္ယန္သာသနာျပဳ ဝီလ်ံကာရီ၏ သား ဖဲလစ္ကာရီ ျဖစ္သည္။ ထိုသာသနာျပဳအိမ္၌ ယုဒသန္တို႔ ေနထိုင္ၾကသည္။
ေဟာရန္ ေျပာရန္ သာသနာျပဳရန္ ေရာက္လာၾကသည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယုဒသန္တို႔သည္ ျမန္မာစကားကို တလံုးတပါဒမွ် မတတ္ၾကေသာေၾကာင့္ ျမန္မာစကားကို ဦးစြာၾကိဳးစားသင္ယူရသည္။ သိုျဖင့္ သံုးႏွစ္ သံုးမိုး ရွိလာေသာအခါ ယုဒသန္သည္ ျမန္မာသဒၵါက်မ္းတစ္ေစာင္ကို ေရးသားျပဳစုျပီးစီးေလ၏။ ျမန္မာတို႔ အၾကားတြင္ သာသနာျပဳဖို႔ရန္ ျမန္မာတို႔၏ အယူဝါဒ အေလ့အလာ တို႔ကိုလည္း နားလည္ရေပဦးမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယုဒသန္သည္ ေလာကုတၱရာ စာေပမ်ားကို ေလ့လာဆည္းပူးရာ၊ ျမန္မာစကား ကဲ့သိုျဖစ္ေနေသာ ပါဠိ၊ သကၠတ စကားလံုးေပါင္း ေလးေထာင္ေလာက္ကို စုေဆာင္းမိေလသည္။ ထိုစကားလံုး မ်ားကို အကၡရာဝလိစဥ္၍ ျမန္မာအနက္ ေပးကာ ပါဠိ - ျမန္မာ အဘိဓာန္ကို စတင္ျပဳစုေလသည္။ ထိုအဘိဓာန္တြင္ ပါေသာ ျမန္မာ စကားလံုး မ်ားကို တဖန္ အကၡရာ ဝလိစဥ္ကာ အဂၤလိပ္ အနက္ေပး၍ ပဌမျမန္မာ-အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ငယ္ကို ဆက္လက္ ျပဳစုျပန္သည္။
၁၈၁၆ ခုနွစ္တြင္ ဘဂၤလားျပည္နယ္ ဆရမ္ပူ သာသနာျပဳေကာလိပ္ေက်ာင္းက ပံုႏွိပ္စက္တလံုးႏွင့္ ျမန္မာခဲစာလံုးမ်ားကို လက္ေဆာင္ပို႔လိုက္သည္။ ပံုႏွိပ္စက္ႏွင့္အတူ ဆရာေဟာက္ ဆိုသူ ပံုႏွိပ္ပညာတတ္ အေမရိကန္သာသနာျပဳတဦးလည္း ေရာက္လာသည္။ ၁၈၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ယုဒသန္သည္ ရွင္မႆဲ ခရစ္ဝင္က်မ္းကို ျမန္မာဘာသာျပန္ဆိုျပီးစီးသည္။ ထုိအခါ ယုဒသန္သည္ တရား ေဟာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျမန္မာစကားကိုတတ္ေျမာက္ၿပီဟု အယူရွိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္သူသည္ ျမန္မာတို႔ တရားနာေလ့ရွိေသာ စရပ္မ်ားသို႔သြားကာ ဓမၼကထိကမ်ား ေဟာသည္ကို ျမန္မာမ်ားနွင့္အတူ နာယူ၍ အတုယူနည္းမွည္းေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သာသနာျပဳအိမ္ၾကီးႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း လူသြားလူလာမ်ားေသာခရီးတြင္ စရပ္တေဆာင္ ေဆာက္လုပ္သည္။ စရပ္မ်က္ႏွာစာခန္းကို ဝါး၊ ဓနိတို႔ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္၍ အကာအရံမရွိ ဟင္လင္းထားသည္။ ထိုအေဆာင္တြင္ ယုဒသန္ထိုင္၍ ခရီးသြားမ်ားကို တရားနာလာရန္ ဖိတ္ေခၚေလ့ရွိသည္။ ကေလးသူငယ္ မ်ားကိုလည္း သစ္သား သင္ပုန္းၾကီးမ်ားခင္း၍ စာသင္ေပးေလ့ရွိသည္။ ထိုစရပ္ၾကီးတြင္ ယုဒသန္တို႔သည္ တရားစေဟာသည္။ က်မ္းစာမ်ားကိုလည္း ဆက္လက္ေရးသား ျပန္ဆိုကာ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝေလသည္။
သို႔ျဖင့္ ဘၾကီးေတာ္ဘုရား လက္ထက္သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ဘုရင္မင္းျမတ္ထံမွ တရားေဟာေျပာခြင့္ အမိန္႔ေတာ္ကို ခံယူရန္လိုသျဖင့္ အျခား သာသနာျပဳတဦးျဖစ္သူ ဆရာကိုးလမင္းႏွင့္ အတူ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ၁၈၁၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ဆန္တက္ သြားၾကေလသည္။ လမ္းခရီးတြင္ တလေက်ာ္ၾကာျပီးေနာက္ အမရပူရၿမိဳ႕ေတာ္၌ ဘၾကီးေတာ္မင္းတရားႀကီးထံ အခစားဝင္ေရာက္ခြင့္ရ၍ ယုဒသန္က သာသနာျပဳခြင့္ရရန္ ေလ်ာက္တင္ေလသည္။ သို႔ရာတြင္ မင္းတရားၾကီးက ႏွစ္သက္ေတာ္မမူသျဖင့္ အခြင့္မရဘဲ ရန္ကုန္သို႔ စုန္ဆင္းခဲ့ရသည္။
ထုိအေတာအတြင္း ယုဒသန္၏ ဇနီးမွာ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕ယြင္းလ်က္ရွိသျဖင့္ ၁၈၂၁ ခုနွစ္တြင္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသို ျပန္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မ်က္စိ ေရာဂါႏွင္ နားေရာဂါ တို႔၌အထူး ကြ်မ္းက်င္ေသာ သာသနာျပဳ ဆရာဝန္ ပရိုက္စ္ ဆိုသူသည္ ၁၈၂၁ ခုုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာသည္။ ၁၈၂၂ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၂၈)ရက္ေန႔တြင္ ေဒါက္တာပရိုက္စ္သည္ အင္းဝၿမိဳ႕ေတာ္ရွိ ဘၾကီးေတာ္မင္းတရားၾကီးထံ အခစားဝင္ေရာက္ရန္ ဆန္တက္ရာတြင္ ယုဒသန္လည္း စကားျပန္အျဖစ္ ဒုတိယအၾကိမ္ လိုက္ပါသြား ျပန္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဘၾကီးေတာ္ မင္းတရားၾကီးသည္ အင္းဝၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ စံေနေတာ္မူျပီ ျဖစ္၏။ တခါေသာ္ ယုဒသန္သည္ ဘၾကီးေတာ္ မင္းတရားေ႐ွ႕တြင္ တရားေဟာ ေျပာျပရေလသည္။ မင္းတရားၾကီးက ယုဒသန္အား ေနျပည္ေတာ္၌ ေနထိုင္ရန္ ေျမတကြက္ ေပးသနားေတာ္ မူသည္။ ေဒါက္တာပရိုက္စ္ ကိုမူ စစ္ကိုင္းဖက္၌ ေနအိမ္ေဆာက္ ခြင့္ေပးေလသည္။
ထိုေနာက္ ယုဒသန္ သည္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ သိုစုန္ဆင္းခဲ့သည္။ ၁၈၂၃ ခုႏွစ္ဒီဇင္ဘာလ ၅ ရက္ေန႔တြင္ အန္း ေဟဇယ္တိုင္သည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ၁၈၂၄ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ (၂၃) ရက္ေန႔တြင္ ယုဒသန္ ဇနီးေမာင္ႏံွ ႏွစ္ဦးတုိ႔သည္ အင္းဝေနျပည္ေတာ္ သို႔ ေရာက္ရွိလာျပီးလွ်င္ အိမ္တေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ ေနထိုင္ၾကေလသည္။

ယုဒသန္သည္ ျမန္မာမွဴးမတ္ ေဆြေတာ္ မ်ိဳးေတာ္တို႔ႏွင့္ သင့္ျမတ္ေအာင္ ေပါင္းသင္း၍ သူ၏ဇနီးက ေက်ာင္း တေက်ာင္းဖြင့္ကာ အပ္ခ်ဳပ္ အတတ္နွင့္ စာေရး စာဖတ္ တို႔ကိုသင္ၾကား ေပးသည္။ ယုဒသန္သည္ စၾတာ မင္းကေလးေခၚ ေညာင္ရမ္းမင္းသားထံ မျပတ္ခစားသည္။ ခဲေပါင္ျမိဳ႔စား ဝန္ၾကီး ဦးေရႊလူ၊ ျမဝတီမင္းၾကီးဦးစ ႏွင့္ မကၡရာ မင္းသားၾကီးတို႔ ထံတြင္လည္းဝင္ထြက္ ေလသည္။
ထိုအေတာအတြင္း ျမန္မာ အစိုးရႏွင့္ အဂၤလိပ္အစိုးရတို႔သည္ ရွင္မျဖဴကြ်န္း အေရးေၾကာင့္ စစ္ျဖစ္ၾကရာ ၁၈၂၄ ခုႏွစ္ေမလတြင္ အဂၤလိပ္တို႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို သိမ္းယူေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေနျပည္ေတာ္၌ ႏိုင္ငံျခားသားတို႔အား ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ၾကပ္ထားရန္လိုအပ္သည့္အတိုင္း ယုဒသန္ႏွင့္ ေဒါက္တာပရိုက္စ္တို႔ကို ဖမ္းဆီး၍ လက္မရြံ႕ ေထာင္သို႔ပို႔ထားေလသည္။ အျခားေသာအဂၤလိပ္လူမ်ိဳးမ်ားလည္း ထိုနည္းအတူ အဖမ္းခံရသည္။ ၁၈၂၅ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ (၂၆) ရက္ေန႔တြင္ ယုဒသန္ဇနီး၌ သမီးဖြားျမင္၍ မာရီယာဟု အမည္မွည့္ေခၚသည္။
ယုဒသန္တို႔လူစုကို ေထာင္ထဲ၌ ၁ဝ လ အက်ဥ္းခ်ထားျပီးေနာက္ ေအာင္ပင္လယ္ေထာင္သို႔ တဖန္ ေျပာင္းေရႊ႕ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေလသည္။ ဇနီးလည္း မိမိ၏ ခင္ပြန္းသြားရာ အရပ္သို႔လိုက္ေလသည္။ ထိုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလတြင္ ယုဒသန္အား ေထာင္မွလႊတ္ရန္ အမိန္႔ေရာက္လာသည္။ မလြန္ၿမိဳ႕အနီး ေညာင္ပင္ဆိပ္စခန္းတြင္ အဂၤလိပ္ႏွင့္ ျမန္မာတို႔ စစ္ေျပျငိမ္းေရးအတြက္ ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဘက္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးရာ၌ ယုဒသန္ကို စကားျပန္အျဖစ္ ေစလႊတ္ရန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ ဒီဇင္ဘာ ၁(၇) ရက္ေန႔တြင္ အင္းဝသို႔ျပန္ေရာက္လာသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ခဲေပါင္ျမိဳ႔စား ဝန္ၾကီးဦးေရႊလူ၏ ကူညီမွူျဖင့္ ယုဒသန္သည္ ၁၈၂၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန႔တြင္ ေထာင္မွလြတ္ေျမာက္ခဲ့ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ယုဒသန္၏ ဇနီးသည္မွာ အသည္းအသန္ဖ်ားနာလ်က္ရွိသည္။ ၁၈၂၆ ခုႏွစ္တြင္ ရႏ ၱပိုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုေသာအခါ၊ ယုဒသန္သည္ စကားျပန္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ကာ အဂၤလိပ္မွ ျမန္မာသို႔၊ ျမန္မာမွ အဂၤလိပ္သို႔ ေျပာသမွ် စကား၊ ေရးသမွ် စာတို႔ကို ဘာသာျပန္ဆိုရေလသည္။ စစ္ေျပျငိမ္းသြားေသာအခါတြင္ကား ယုဒသန္သည္ ေအာက္ျပည္သို႔စုန္၍ အဂၤလိိပ္ပိုင္နက္ျဖစ္ေသာ က်ိဳကၡမီျမိဳ႔တြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။
ယုဒသန္၏ ဇနီး အန္း ေဟဇယ္တိုင္သည္ ၁၈၂၆ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ ကြယ္လြန္ေလသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ယုဒသန္သည္ ျဗိတိသွ် အစိုးရကိုယ္စလွယ္ ဂၽြန္ကေရာဖက္ႏွင့္အတူ အင္းဝၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ အဂၤလိပ္အစိုးရ ကိစၥျဖင့္ ေရာက္ရွိေနခိုက္ျဖစ္သည္။ ၁၈၂၇ ခုႏွစ္ ဧျပီလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ ယုဒသန္၏ သမီး မာရီယာသည္လည္း ကြယ္လြန္ေလသည္။
ယုဒသန္ျပန္ဆိုေသာ ဓမၼသစ္က်မ္းကို ၁၈၃၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႔၊ သာသနာပိုင္ပံုႏွိပ္တုိက္၌ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ ရိုက္ႏွိပ္ခဲ့သည္။ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကိုလည္း ဆက္လက္ျပန္ဆိုခဲ့ရာ ၁၈၃၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ (၂၉) ရက္ေန႔တြင္ ပံုႏိုပ္ျပီးစီးေလသည္။ ဦးစြာ ယုဒသန္၏ အၾကံမွာ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္ႏွင့္ ျမန္မာ-အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ ႏွစ္ေစာင္ကို တအုပ္တည္း ပံုႏွိပ္ထုတ္လုပ္ရန္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၁၈၂ဝ ခုႏွစ္ကျပဳစုခဲ့ေသာ အဘိဓာန္မွာ မျပည့္စံုသျဖင့္ ၁၈၄၂ ခုႏွစ္တြင္ အဘိဓာန္ကို ႏွစ္ေစာင္ခြဲ၍ စတင္ျပဳစုေလသည္။ အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ကို ၁၈၄၉ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ အျပီးသတ္သည္။ ထို႔ေနာက္ အဘိဓာန္ကို ဆက္လက္ျပဳစုေနခိုက္ မက်န္းမမာျဖစ္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၈၅ဝ ခုႏွစ္ ဧျပီလ ဂ ရက္ေန႔တြင္ ယုဒသန္သည္ ေမာ္လျမိဳင္ၿမိဳ႕မွ သေဘၤာျဖင့္ ပင္လယ္ခရီး ထြက္သြားရာ ဧျပီလ (၁၂) ရက္ေန႔တြင္ ကြယ္လြန္ေလသည္။ ယုဒသန္၏ အေလာင္းကို ပင္လယ္ျပင္တြင္ေရျမွဳတ္သျဂိဳလ္လိုက္ၾကသည္။
ယုဒသန္၏ လက္ငုတ္ျဖစ္ေသာ ျမန္မာ အဘိဓာန္ကို သာသနာျပဳဆရာ အီးေအ၊ စတီဖင္က ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ရာ ၁၈၅၂ ခုႏွစ္တြင္ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႔ အေမရိကန္ သာသနာပံုႏိွပ္တိုက္၌ ပထမအၾကိမ္ စက္တင္ ပံုႏိွပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ယုဒသန္သည္ အဘိဓာန္နွင့္ ခရစ္ယန္က်မ္းမ်ားအျပင္ ေရႊခ်ိန္ခြင္စာအုပ္ကို ၄င္း၊ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး ဝတ္ဆင္ပံု စာတမ္းကို ၄င္း၊ ပိ႗ကတ္အႏွစ္ခ်ဳပ္ က်မ္းကို၄င္း  ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေရးခဲ့ေလသည္။
ယုဒသန္သည္ ပထမ ဇနီး အန္း ေဟဇယ္တိုင္ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္ ၁၈၃၄ ခုႏွစ္တြင္ မစၥစ္ ေဗာ့ဒမန္ဆိုသူ မုဆိုးမတဦးႏွင့္ ဒုတိယ အိမ္ေထာင္ျပဳသည္။ တဖန္ ဒုတိယ ဇနီးကြယ္လြန္ျပန္၍ ၁၈၄၆ ခုႏွစ္တြင္ မစၥအမၼလီခ်ဴးဗက္ ဆိုသူႏွင့္ တတိယ အိမ္ေထာင္ျပဳေလသည္။ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာသားသမီးမ်ားအနက္ သားျဖစ္သူ အက္ဒြပ္ ဂ်ပ္ဆင္သည္ ယုဒသန္၏ အတၳဳပၸတိၱကို ေရးခဲ့ေလသည္။ ယခင္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ အပါအဝင္ျဖစ္ေသာ ဂ်ပ္ဆင္ေကာလိပ္မွာ ယုဒသန္အထိမ္းအမွတ္ေက်ာင္းပင္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာစြယ္စံုက်မ္း အတြဲ ၁ဝ၊ (၁၉၆၆) စာမ်က္နွာ
Burmese Encyclopedia Vol 10, P-433 (Publsihed in 1966)


ဆရာယုဒသန္ ၃၅နွစ္ၾကာ ျမန္မာျပည္ခရီးစဥ္တြင္ ျမန္မာ၊ကရင္ (၇၀၀၀) ေက်ာ္ ႏွစ္ျခင္းခံျပီး ခရစ္ေတာ္ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ ထာ၀ရအသက္ကို ရရွိခဲ့ၾကသည္။ သိကၡာတင္ပြဲေတာ္ ၆၃ၾကိမ္ကို မစ္ရွင္အဖြဲ႔ေပါင္း ၁၆၃ခုျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္ျခင္းျဖင့္ ေဒသခံ ဓမၼဆရာ၊လက္ေထာက္ဓမၼဆရာ မ်ားစြာ ေမြးထုတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ အျခားအသင္းေတာ္မ်ားျဖစ္ေသာ မက္သဒစ္၊ ပရက္ဘာတာရီယန္၊ စသည့္ အသင္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္းရြက္ျခင္းမ်ား .. စသည့္ ဆရာၾကီးယုဒသန္၏ ဘ၀ခရီးစဥ္၊ သူ၏ ဘ၀ဒဏ္ခံႏိုင္ျခင္း၊ အတူးသျဖင့္ အင္း၀ေနျပည္ေတာ္တြင္ အက်ဥ္းခံရျခင္း ႏွင့္ ဧ၀ံေဂလိခရီးစဥ္ အားလံုးတို႔သည္ ခရစ္ေတာ္အားျဖင့္သာ ျဖစ္ပါသည္။


ႏွစ္အလိုက္ ဆရာယုဒသန္၏ ဘ၀ျဖစ္စဥ္
၁၇၈၈ - ၾသဂုတ္ (၉) ရက္ေန႔၊ အေမရိကန္ မက္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္၊ ေမာဒန္ၿမိဳ႕တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည္။
ဖခင္သည္ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးမွ ခရစ္ယာန္သင္းအုပ္ဆရာတဦးျဖစ္သည္။
၁၈၀၄ - အသက္ (၁၆)ႏွစ္တြင္ ဘေရာင္း တကၠသိုလ္၌ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။
၁၈၀၇ - အသက္ (၁၉)ႏွစ္တြင္ ဘီေအဘြဲ႔ စက္တင္ဘာ ၂ရက္ေန႔တြင္ ရရွိခဲ့သည္။
၁၈၀၇ - အသက္ (၁၉)ႏွစ္ အဂၤလိပ္ သဒၵါစာအုပ္တအုပ္ ႏွင့္ သခ်ၤာစာအုပ္တအုပ္ ျပဳစုျပီးစီးခဲ့သည္။ တကၠသိုလ္ ေလာကီပညာ သင္ၾကားေအာင္ျမင္ခဲ့ျပီး ဘုရားသခင္ကို သံသယျဖစ္ခဲ့သည္။             မိသားစုႏွင့္ ဆန္႔က်င္ျပီး နယူးေယာက္ၿမိဳ႕သို႔႔ ဘ၀ေအာင္ျမင္ေရးခရီးထြက္ခဲ့သည္။
၁၈၀၈ - အသက္ (၂၀)ႏွစ္တြင္ ခရီးသြားရင္း ျမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ခုရွိတည္းခိုခန္းတခန္းမွ
ညည္းညဴေသဆံုးသြားသူ လူငယ္တဦးသည္ တကၠသိုလ္တက္စဥ္က ပညာေတာ္သူ မိမိသူငယ္ခ်င္း
ဘာသာမဲ့တဦးျဖစ္သည္ကို အံ့ၾသဖြယ္ ၾကံဳခဲ့ရျပီးေနာက္ မိသားစုထံ ျပန္လာခဲ့သည္။ က်မ္းစာသင္တန္း
Andover Seminary တြင္ဆက္လက္တက္ခဲ့သည္။
၁၈၀၉ - အသက္ (၂၁)ႏွစ္ အရြယ္တြင္ Plymouth အသင္းေတာ္တြင္ ပါ၀င္ျပီး ဧ၀ံေဂလိခရီးစဥ္အတြက္ အသင္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ညွိႏွိဳင္းလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။                                                             အသင္းေတာ္မ်ားမွာ လူငယ္မ်ားမစ္ရွင္လုပ္ငန္းအတြက္ ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီျပီးေဆြးေႏြး
တိုင္ပင္၊ ျပင္ဆင္မႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။
၁၈၁၁ -  ၂၃ႏွစ္ လန္ဒန္ျမိဳ႔သို႔ သေဘၤာစီးျပီး လန္ဒန္မစ္ရွင္အဖြဲ႔ႏွင့္ ေထာက္ပံမႈရေရးအတြက္ ညွိႏွိဳင္းသည္။
၁၈၁၂ -  ၂၄ႏွစ္ အန္းႏွင့္ လက္ထပ္သည္။ သိကၡာရဘုန္းေတာ္ၾကီးအျဖစ္ ဘိသိက္ေပးျခင္းခံရသည္။ ေဘာ့စတြန္ၿမိဳ႕မွသေဘၤာျဖင့္ အိႏၵိယျပည္၊ ကာလကတၱားျမိဳ႔ အေမရိကန္ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိသည္။
၁၉၁၃ - ၂၅ႏွစ္ ရန္ကုန္သို႔ ဇူလိုင္ ၁၃ရက္ေန႔တြင္ ေရာက္ရွိသည္။
၁၈၁၆ -၂၈ႏွစ္ ျမန္မာစကား၊စာေပကို ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးတဦးထံမွ ၆လခန္႔ အျပင္းအထန္ သင္ယူသည္။ ၃ႏွစ္ခန္႔အၾကာ ျမန္မာစကား၊ စာေပကို ျမန္မာပညာရွင္တဦးကဲ့သို႔ တတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။                   ျမန္မာ - အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္၊ ပါဠိ - ျမန္မာ အဘိဓာန္ကို စတင္ျပဳစုရင္း
ျမန္မာက်မ္းစာအုပ္ ရွင္မႆဲခရစ္၀င္ ကို ေဟလသ (ဂရိ) ဘာသာမွ ဘာသာျပန္ဆို ျပီးစီးခဲ့သည္။
၁၈၁၉ - အသက္ (၃၁)ႏွစ္တြင္  လူထုတရားပြဲမ်ားကို ေရႊတိဂံုဘုရားအနီး ဇရပ္တြင္ စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ေမာင္ေနာသည္ ပထမဆံုးေသာ ႏွစ္ျခင္းခံယူသည့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ၁၉၁၉ ဇြန္ (၂၇) -  ထို႔ေနာက္ ေမာင္သာလွ၊ ေမာင္ေျဗ တို႔ႏွစ္ျခင္းခံခဲ့သည္။
ျမန္မာဘုရင္ ဘၾကီးေတာ္ မင္းတရားထံသြားေရာက္ျပီး ေရႊျမန္မာက်မ္းစာအုပ္လက္ေဆာင္ေပးအပ္ရင္း
သာသနာျပဳခြင့္ေတာင္းဆိုခဲ့ရာ ျငင္းပယ္ခံရသည္။
၁၈၂၀ -အသက္ (၃၂)ႏွစ္တြင္ သာသနာျပဳျခင္းမွာ ေႏွးေကြးသြားခဲ့သည္။                                   ႏွစ္ျခင္းခံသူ ၁၀ဦးခန္႔ျဖင့္ အသင္းေတာ္ငယ္ စတင္ခဲ့သည္။ ကာလကတၱားျမိဳ႔သို႔
ဇနီးသည္ ေဆးကုရင္း ျမန္မာျပည္မွထြက္ခြာခဲ့သည္။ ႏွစ္လအၾကာ ျပန္လာခဲ့သည္။         ျမန္မာပညာတတ္ ေမာင္ေရႊဂံုး ႏွင့္ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေသာ
မိတ္ေဆြ၂ဦးတို႔ ႏွစ္ျခင္းခံခဲ့သည္။ ေမာင္ေရႊဂံုးသည္ ျမန္မာက်မ္းစာဘာသာျပန္လုပ္ငန္းကို အထူး ကူညီသူျဖစ္သည္။
၁၈၂၃ ၃၅ႏွစ္ ဓမၼသစ္ ျမန္မာက်မ္းစာအုပ္ဘာသာျပန္ျခင္း ျပီးစီးခဲ့သည္။
၁၈၂၄ ၃၆ႏွစ္ အဂၤလိပ္ျမန္မာ ပထမစစ္ပြဲျဖစ္ခဲ့ျပီး အဂၤလိပ္က ေအာက္ျမန္မာျပည္ကို သိမ္းယူခဲ့သည္။ ဆရာယုဒသန္ေမာင္ႏွံကို ျမန္မာဘုရင္ ဘၾကီးေတာ္မင္းတရားက
အင္း၀ေနျပည္ေတာ္သို႔ သူလွ်ိဳအျဖစ္ စြပ္စြဲကာ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားသည္။
၁၈၂၆ ၃၈နွစ္ သမီး ေမရီအဲလစ္စဘက္ ေမြးဖြားျပီး၊ ရန္ကုန္သို႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိသည္။ ရန္ကုန္အသင္းေတာ္မွာ ပ်က္စီးသြားခဲ့ျပီး၊
ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႔သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ေနထိုင္ရင္း အသင္းေတာ္ထူေထာင္သည္။ က်မ္းစာဘာသာျပန္ဆက္လုပ္သည္။
ပထမဇနီးသည္ ကြယ္လြန္သည္ (၁၈၂၆) ။ ဖခင္ျဖစ္သူ ကြယ္လြန္သည္ (၁၈၂၇)။
၁၈၃၄ ၄၆ႏွစ္ ဒုတိယဇနီးသည္ မစၥစ္ ေဗာ့ဒမန္ ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳသည္။
၁၈၃၅ ၄၇ႏွစ္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းစာ ျမန္မာဘာသာျပန္မႈ ျပီးဆံုးသည္။ (ဒီဇင္ဘာ ၂၉)။
၁၈၃၅ ၄၇ႏွစ္ အေမရိကားသို႔ သေဘၤာျဖင့္ျပန္ရာလမ္းတြင္ ဇနီးသည္ ကြယ္လြန္သည္။ (၁၈၃၅)
ေဘာ့စတြန္ျမိဳ႔သို႔ ေအာက္တိုဘာ ၁၅ - ၁၈၃၅ တြင္ ေရာက္ရွိသည္။ အေမရိကန္အသင္းေတာ္မ်ားတြင္ အေမရိကန္စကားျဖင့္ ျမန္မာသာသနာျပဳခရီးစဥ္ကို တင္ျပ၊ ေျပာၾကားခဲ့သည္။
၁၉၄၅ ၅၇ႏွစ္ မစၥအမၼလီခ်ဴးဗက္ ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳသည္။ ၁၉၄၆ ဇူလိုင္၁၁တြင္ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္လာၾကသည္။
၁၈၄၆ ၅၈ႏွစ္ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓါန္ ျပီးစီးခဲ့သည္။
၁၈၅၀ ၆၂ႏွစ္ ေဆးကုသရန္ အေမရိကားသို႔ ျပန္ရာ သေဘၤာေပၚတြင္ ကြယ္လြန္သည္။ (၁၂ ဧျပီ ၁၈၅၀)


Christian Heroism in Heathen Lands by Galen B. Royer မွတဆင့္ ဘာသာျပန္ေဖာ္ျပပါသည္။

Read More

ဘုရားမဲ့ ဝါဒမ်ား အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

 ယေန႔တြင္ ယံုၾကည္သူမ်ား အတြက္ အလြန္နားခါးေသာ စကားလံုးမွာ ဘုရားမရွိျခင္း၊                        ဘုရားမဲ့ဝါဒ အစရွိေသာ စကားလံုးမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုဘုရားမဲ့ အယူဝါဒကို ကိုင္စြဲထားသူတို႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ယံုၾကည္ျခင္းကို ဆန္႔က်င္ တိုက္ခိုက္ရန္ (သို႔) ေလွာင္ေျပာင္ ရယ္ေမာရန္ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ရန္စ ေျပာဆိုေလ့ ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မေျဖႏုိင္ေသာ ေမးခြန္းမ်ားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အႏုိင္ယူေလ့ ရွိသည္။ ယံုၾကည္ျခင္း အားၾကီးသူ အတြက္ ျပႆနာ မဟုတ္ေသာ္လည္း ယံုၾကည္သူ အသစ္မ်ား၊ ယံုၾကည္ျခင္း အားနည္း ေသာသူမ်ား အတြက္ ၾကီးမားလွေသာ ျပႆနာ တစ္ခု အျဖစ္ ရင္ဆိုင္ေနရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကိဳတင္၍ သိသင့္ သိထုိက္ေသာ ဘုရားမဲ့ ဝါဒ အေၾကာင္းကို The Moody Handbook of Theology စာအုပ္မွ အနည္းငယ္ ေကာက္ႏႈတ္ တင္ျပလို ပါသည္။

၁။ ဘုရားမဲ့ ယူဆခ်က္ (Atheistic View)
ဂရိဘာသာစကားတြင္ စကားလံုး တစ္လံုး၏ ေရွ႕တြင္ ဂရိစာလံုး α (Alpha) ကို ေပါင္းထည့္ျခင္းအားျဖင့္ ထိုစကားလံုးသည္ ဆန္႔က်င္ဘက္ စကားလံုး အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ သြားသည္။ ထိုေၾကာင့္ Atheist ဟူေသာ ေဝါဟာရသည္ ဂရိဘာသာ ျဖစ္ေသာ ဘုရား (Theos) ကို ဆန္႔က်င္ဘက္ စကားလံုး ျပဳလုပ္ထား ျခင္း ျဖစ္သည္။ Atheistဟူေသာ စကားလံုး၏ အဓိပၸါယ္မွာ ဘုရားကို မယံုၾကည္သူ ဟူ၍ အဓိပၸါယ္ ရွိပါသည္။ ဧဖက္ ၂း၁၂ တြင္ ထို ေဝါဟာရကို (ဘုရားမဲ့ ဟု ဘာသာျပန္ထားသည္) ဘုရားသခင္အား မယံုၾကည္သည့္ တစ္ပါးအမ်ိဳးသား မ်ား၏ အေျခအေနကို ေဖာ္ျပရန္ အသံုးျပဳထားသည္။ ဘုရားမဲ့ ဝါဒီမ်ားကို (၃)မ်ိဳး ခြဲျခားႏုိင္ပါသည္။ ၄င္းတုိ႔မွာ

(၁) လက္ေတြ႕ ဘုရားမဲ့ ဝါဒီ= ဘုရားမရွိသကဲ့သို႔ ေနထုိင္ အသက္ရွင္သူ။
(၂) က်င့္ရိုး ဘုရားမဲ့ ဝါဒီ= ဘုရားရွင္အား ျငင္းဆို ခုခံသူ။
(၃) ဘုရားမဲ့ နီးနီး ဝါဒီ= အသံုးအႏႈံးအားျဖင့္ ဘုရားရွင္အား ျငင္းဆန္သူူ ဟူ၍ ခြဲျခားႏုိင္ပါသည္။

 ၂။ သိရန္ မျဖစ္နုိင္ဟူေသာ ယူဆခ်က္ (Agnotic View)

"အသိပညာ" ဟု အဓိပၸါယ္ရေသာ ဂရိ ဘာသာ Gnosis ေရွ႕တြင္ a ထည့္ရာမွ Agnostic မွ ဆင္းသက္ လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သိရန္ မျဖစ္ႏုိင္ ဟူေသာ ယူဆခ်က္ကို စြဲကိုင္သူသည္ ဘုရားရွင္ ရွိမရွိကို မသိႏိုင္ပါ။ တန္ခိုးရွင္ပုဂၢိဳလ္ (သို႔) ဘုရားသခင္ ရွိသည္ပင္ ဆိုေစဦး၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို ငါတုိ႔ လံုးဝ မသိႏုိင္ပါ" ဟု ယံုၾကည္ ေသာသူ ျဖစ္သည္။ ဤ ေဝါဟာရကို Thomas Huxley - ေသာမတ္စ္ စပ္စ္ေလ က စတင္ သံုးစြဲလာျခင္း ျဖစ္၍ အျပစ္ျမင္ ေဝဖန္ ဆန္းစစ္မႈမ်ားအတြက္ သံုးစြဲျခင္း ျဖစ္သည္။ သိရန္ မျဖစ္နုိင္ ဟူေသာ ယူဆခ်က္ကို စြဲကိုင္သူမ်ားသည္ လက္ေတြ႕ အက်ိဳးေမွ်ာ္ ဝါဒီ (Pragmatism)ကို ယံုၾကည္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ သူတို႔သည္ သိပၸံ ပညာရပ္ျဖင့္ စမ္းသပ္ သက္ေသျပ၍ ရေသာ လက္ေတြ႕ အက်ိဳးကိုသာ လက္ခံၾကေလ့ရွိရာ ဘုရားသခင္ကို သိပံၸပညာအရ လက္ေတြ႕ စမ္းသပ္၍ မရေသာေၾကာင့္ ေဝဖန္ ေျပာၾကား ေနရန္ပင္မလိုဟု လ်စ္လ်ဴရႈထားၾကသည္။

၃။ ဆင့္ကဲ ျဖစ္စဥ္ (Evolution)
ဆင့္ကဲ ျဖစ္စဥ္ ဟူသည္မွာ အသက္ႏွင့္ ၄င္း၏ မူလအစကို သဘာဝလြန္ တရားမပါဝင္ေစဘဲ ျဖစ္ႏုိင္ေခ် ရွိေသာ အရာမ်ားျဖင့္သာ ရွာေဖြ သံုးသပ္ေသာ နည္းလမ္းတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။ ဤနည္းလမ္းသည္ ဘုရားမရွိဟူေသာ သေဘာတရားအေပၚတြင္ အေျခခံကာ ဘုရားရွင္ မပါ၀င္ဘဲ တည္ရွိမည့္ ဘ၀ အသက္ရွင္မႈကို ေျဖရွင္းႏုိင္ရန္ ၾကိဳးပမ္းသည့္ နည္းလမ္း တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ အဓိက ထားေသာ အခ်က္မွာ အလြန္ျပင္းထန္သည္။ အကယ္၍ လူသားကို ဘုရားရွင္ ဖန္ဆင္းသည္ မွန္လွ်င္ လူသားသည္ ဖန္ဆင္းရွင္အေပၚ ဝတၱရား မကင္းသည့္ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္သြားေပမည္။ သို႔ေသာ္ လူသားသည္ ဆင့္ကဲ ျဖစ္စဥ္အရ ျဖစ္တည္ျခင္း မွန္ပါက သူသည္ သက္ရွိ သတၱဝါ ရုပ္ဝတၳဳသာ ျဖစ္၍ မည္သည့္ ဘုရားထံတြင္မွ် အက်င့္တရားျဖင့္ ေပးဆပ္စရာ၊ လုပ္ေဆာင္စရာ မလိုအပ္ေတာ့ေခ်။

၄။ ဘုရား အမ်ားဝါဒ (Polytheism)
ဂရိဘာအားျဖင့္ Poly "အမ်ားအျပား" ႏွင့္ Theos "ဘုရား" ကို ေပါင္းစပ္ျခင္းအားျဖင့္ Polytheism ဟူေသာ စကားလံုး ျဖစ္ေပၚလာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားမ်ားစြာ ရွိသည္ (သို႔)ဘုရားမ်ား ရွိသည္ဟူေသာ ယံုၾကည္ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ သမိုင္းေၾကာင္းအရ ႏုိင္ငံမ်ားစြာႏွင့္ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းမ်ားစြာတို႔သည္ ဤစနစ္ကို က်င့္သံုးခဲ့ၾကေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ေရွးေခတ္ ေရာမ လူမ်ိဳးမ်ားသည္ နတ္မ်ားကို ကိုးကြယ္သူမ်ား (Animistics)၊ အိႏၵိယ လူမ်ားသည္ အရာရာ ဘုရား ျဖစ္သည္ဟု ယံုၾကည္သူမ်ား (Polytheistic) သို႔မဟုတ္ ဘုရားမ်ားစြာ ကိုးကြယ္သူမ်ား (Polythiestic)? အီဂ်စ္ လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေန၊ ႏုိင္းျမစ္၊ ဖားျပဳတ္၊ မွက္ (ျခင္) မ်ားအပါအဝင္ ဘုရားမ်ားစြာကို ကိုးကြယ္သူမ်ား (Multiplicity of God)မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ထိုကဲ့သို႔ ဘုရား အမ်ား ၀ါဒကို ကိုင္စြဲသူမ်ားသည္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အသက္ရွင္ေသာ ဖန္ဆင္ရွင္ တစ္ဆူတည္းေသာ ဘုရားကို ဆန္႔က်င္ေနသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။

၅။ အရာရာ ဘုရားဝါဒ (Pantheism)
အရာရာ ဘုရား ဝါဒဟူသည္မွာ အရာဝတၳဳတိုင္းသည္ ဘုရားျဖစ္၍ ဘုရားသည္ အရာဝတၳဳတိုင္း ျဖစ္သည္ ဟူေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ ျဖစ္သည္။ Seneca ဆီနိက က "ဘုရားဟူသည္မွာ အဘယ္နည္း" သူသည္ ျမင္သမွ်ေသာ အရာ အားလံုးျဖစ္၍ သင္မျမင္ရေသာ အရာ အားလံုးလည္း ျဖစ္သည္။ အရာရာ ဘုရား ဝါဒတြင္ ပုံသ႑ာန္ မ်ားစြာ ရွိသည္။ ၄င္းတို႔မွာ

• ရုပ္၀တၳဳ အရာရာ ဘုရားဝါဒ (materialistic pantheism) -ေဒဗစ္ စထေရာက္ David Straussစြဲကိုင္ေသာ ဝါဒ ျဖစ္၍ ထာ၀ရ တရားကို ယံုၾကည္ကာ အေၾကာင္းတရားဟူသည္ ဘဝ အားလံုး၏ ျဖစ္တည္မႈပင္ ျဖစ္သည္ဟု ယံုၾကည္သည္။
• (holozoism) Leibniz ယံုၾကည္ေသာ ေခတ္သစ္ အျမင္ တစ္ရပ္မွာ အေၾကာင္း တရားတိုင္းတြင္ အသက္ (သို႔) ပိုင္ဆိုင္မႈ ရွိသည္ဟူ၍ ယံုၾကည္ေသာ ဝါဒ ျဖစ္သည္။
•  ၾကားေနဝါဒ (neutralism)- ဤဝါဒသည္ မည္သည့္အရာ မဆို အက်ိဳး အေၾကာင္းမွ စ၍ အရာရာသည္ တစ္ဖတ္သတ္ မက် အျမဲ ၾကားေနသည္ဟု ယံုၾကည္သည္။
• စိတ္ကူးယဥ္ ဝါဒ (Idealism) - ေနာက္ဆံုး အမွန္တရားဟူသည္ စိတ္ပင္ျဖစ္သည္။
• ေတြးေခၚဆိုင္ရာ အစြမ္း တန္ခိုး ဝါဒ- အမွန္တရား ဟူသည္ စနစ္ တစ္ခု ျဖင့္ရပ္တည္၍ ထိုအရာသည္ အဓိက က်သည္ဟု ယူဆေသာ ဝါဒ ျဖစ္သည္။

ဘုရားဝါဒ (Deism)
ဤဝါဒကုိ ယံုၾကည္သူမ်ားက လူသားႏွင့္ ဆက္နြယ္ ဆက္ဆံႏုိ္င္ေသာ ဘုရားမရွိဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ခံစားမႈ ကင္ေသာ ဘုရားတစ္ပါးသည္ ေလာကၾကီးကို ဖန္ဆင္းျပီးေသာအခါ လူသားႏွင့္ ေလာကၾကီးကို ထားရစ္ခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ထိုဘုရားသည္ လူသားတုိ႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္သကဲ့သို႔ ထိေတြ႕ ဆက္ဆံျခင္းလည္း မရွိ ဟူ၍ ထိုသူတို႔က ယံုၾကည္ယူဆၾကသည္။
အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ၀ါဒ တစ္ခုခုကုိ လူတစ္စံု တစ္ေယာက္က ကိုင္စြဲ ထားပါက ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အသက္ရွင္ေသာ ဘုရားကို အျမဲတမ္း တိုက္ခိုက္လိုစိတ္ ရွိေနမည္ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ထိုသူသည္ အသက္ရွင္ေသာ ဘုရားသခင္ကို မျမင္ေသးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

Posted by ဦးမင္းလြင္ 

Read More

မွန္ကန္ေသာေရြးခ်ယ္ျခင္း

အေျချပဳက်မ္း။ ။ ရွင္လုကာ ၅း၁-၁၁

တရံေရာအခါ  ဂေနၤသရက္အိုင္နားမွာ ရပ္ေတာ္မူ၍ လူမ်ားတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို နားေထာင္ျခင္းငွါ ကိုယ္ေတာ္အနီးသို႔ တိုးဝင္ၾကစဥ္တြင္ ကမ္းနားမွာဆိုက္ေသာေလွႏွစ္စင္းကို ျမင္ေတာ္မူ၏။ ထိုေလွတို႔တြင္ရွိမုန္၏ေလွထဲသို႔ ဝင္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ေလွကိုကမ္းနားမွ အနည္းငယ္ခြာဖြင့္ေစျခင္းငွါ ရွိမုန္ကိုအခြင့္ေတာင္းေတာ္မူ၏။
ထိုေလွေပၚမွာထိုင္လ်က္ လူမ်ားတို႔ကိုဆံုးမၾသဝါဒေပးေတာ္မူ၏။ စကားေတာ္ျပတ္ေသာအခါ၊ ေရနက္ရာအရပ္သို႔ ေရြ႕ဦးေလာ့။ ပိုက္ကြန္ကိုခ်၍ ငါးကိုအုပ္စမ္းေလာ့ဟု ရွိမုန္အားမိန္႔ေတာ္မူ၏။ ရွိမုန္ကလည္း သခင္အကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ တစ္ညလံုးႀကိဳးစားေသာ္လည္း တစ္ေကာင္မွ်မရပါ။ သို႔ရာတြင္ အမိန္႔ေတာ္ရွိလွ်င္ ပိုက္ကြန္ကိုခ်ပါမည္ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ထိုသို႔ခ်ၾကၿပီးလွ်င္၊ အလြန္မ်ားစြာေသာ ငါးတို႔ကို အုပ္မိသျဖင့္ ပိုက္ကြန္သည္စုတ္ျပတ္စရွိ၏။ အျခားေသာေလွတစ္စင္း၌ရွိေသာအေပါင္းအေဖာ္တို႔သည္လာ၍ ကူညီေစျခင္းငွါ သူတို႔ကိုအမွတ္ေပးသျဖင့္ သူတို႔သည္လာ၍ ေလွႏွစ္စင္းနစ္လုမတတ္ငါးတို႔ႏွင့္ျပည့္ေစၾက၏။
ရွိမုန္ေပတရုသည္ျမင္လွ်င္ ေယရႈ၏ပုဆစ္ေတာ္ကိုဦးတိုက္၍ သခင္အကၽြႏ္ုပ္သည္အျပစ္မ်ားေသာသူျဖစ္ပါ၏။ အကၽြႏ္ုပ္ဆီမွ ၾကြသြားေတာ္မူပါဟုေလွ်ာက္ေလ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ထိုသို႔ေလွ်ာက္သနည္းဟူမူကား အုပ္မိေသာငါးမ်ားကိုေထာက္သျဖင့္ ရွိမုန္ႏွင့္ သူ၏အေပါင္းအေဖာ္ေဇေဗဒဲ၏သားယာကုပ္ႏွင့္ေယာဟန္မွစ၍ ရွိမုန္ႏွင့္ပါသမွ်ေသာသူတို႔သည္ မိန္းေမာေတြေဝျခင္းရွိၾက၏။ ေယရႈက လည္း ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမရွိၾကႏွင့္။ သင္သည္ယခုမွမ၍ လူကိုဖမ္းမိေသာသူျဖစ္လိမ့္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ကမ္းနားမွာေလွကိုဆိုက္ၿပီးလွ်င္ ထိုသူတို႔သည္ရွိသမွ်တို႔ကိုစြန္႔ပစ္၍ ေနာက္ေတာ္သို႔လိုက္ၾက၏။
ေန႔ရက္စဥ္တိုင္း ျပႆနာေတြ၊ အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ရုန္းကန္ေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့အသက္တာအတြက္ ေပတရုရဲ့အသက္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးအနည္းငယ္ခြန္အားယူၾကပါစို႔..။
တံငါသည္ႀကီးတစ္ေယာက္ ငါးမရတဲ့ေန႔မွာ ဘုရားသခင္ရဲ့နိမိတ္လကၡဏာကို ျမင္ေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္တာမွာ လည္းဘုရားသခင္ကို အခြင့္ေပးမယ္ဆိုရင္ ဘုရားသခင္ျပဳမယ့္နိမိတ္လကၡဏာကို ျမင္ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

(၁) ရက္ေရာေသာစိတ္
သခင္ေယရႈခရစ္ေတာ္ဟာ ဂေနၤသရက္အိုင္လို႔ေခၚတဲ့ ဂါလိလဲအိုင္နားမွာ လူေတြကိုတရားေဟာရင္း လူေတြမ်ားလာတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေလွတစ္စင္းေပၚတက္ၿပီး ဆက္ေဟာေျပာဖို႔လိုလာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔အနီးနားမွာ ငါးမရလို႔စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ ပိုက္ကြန္ေဆးေနတဲ့ ေပတရုဆီမွာ သူ႔ေလွကိုခဏအသံုးျပဳခြင့္ေပးဖို႔ ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ တစ္ညလံုး ငါးတစ္ေကာင္မွ်မရတဲ့ ေပတရုအေနနဲ႔ စိတ္ညစ္လြန္းလို႔စကားေတာင္ျပန္ေျပာခ်င္စိတ္ရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ညလံုးလည္း အိပ္ေရးပ်က္ထားၿပီး၊ ပိုက္ကြန္ပစ္ထားတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ေနေလာက္ၿပီျဖစ္တယ္။ အဲလိုအခ်ိန္မွာ ေယရႈခရစ္ေတာ္က သူ႔ေလွကိုခဏအသံုးျပဳခြင့္ေတာင္းလာတယ္။ သခင္ေယရႈက သူ႔ဆီအကူအညီေတာင္းလာတဲ့အခါမွာ ေပတရုေတြေဝမေနပါဘူး။ သူ႔ရဲ့စိတ္ရင္းအတိုင္း သူဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းေနပါေစ၊ သခင္ေယရႈေတာင္းတဲ့အရာကို ေပးဖို႔သူဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။
တစ္ခါတေလ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္တာမွာလည္း ဘုရားသခင္က တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာေတာင္းဆိုလာ တတ္ပါတယ္။ အဲလိုအေျခအေနက ကၽြန္ေတာ္တို႔လံုးဝစိတ္မဝင္စားတဲ့အခ်ိန္၊ စိတ္မပါတဲ့အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္က ယေန႔မိတ္ေဆြဆီကေန ေပတရုလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ တစ္ခုခုေတာင္းဆိုလာရင္ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ တံု႔ျပန္မလဲ။ ကိုယ့္စိတ္အလိုအတိုင္းပဲ ထားလိုက္မွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေပတရုလိုလံုးလံုးလ်ားလ်ား ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးလိုက္မွာလား။ တစ္ခါတေလ ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တဲ့အရာဟာ ဘုရားသခင္ေပးမယ့္ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာရဲ့ ဝင္ေပါက္လည္း ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

(၂) နာခံျခင္း
ဘာမွမသိနားမလည္တဲ့လူတစ္ေယာက္ေယာက္က ကိုယ့္ကိုဆရာလာလုပ္တာမ်ဳိးခံဖူးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ေပတရုဟာ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဂါလိလဲအိုင္ထဲမွာ တံငါသည္လုပ္ငန္းနဲ႔အသက္ေမြးလာတဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုအခ်ိန္မွာ ငါးထၿပီး၊ ဘယ္လိုအခ်ိန္မွာ ငါးအရနည္းတယ္ဆိုတာကို သူေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ ဂါလိလဲအိုင္ရဲ့အေနအထားအရ ေရၾကည္လြန္းတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တံငါသည္ေတြဟာ ငါးေတြပိုက္ကြန္ကိုမျမင္ႏိုင္တဲ့ညအခ်ိန္မွာပဲ ငါးဖမ္းေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ေပတရုဟာ သူနားလည္း ထားတဲ့အတိုင္းပဲ တစ္ညလံုးႀကိဳးစားၿပီး ငါးဖမ္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေကာင္မွ်မရခဲ့ပါဘူး။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေယရႈက ေပတရုကို ေရနက္တဲ့ေနရာကိုေရြ႕ၿပီးပိုက္ကြန္ထပ္ပစ္ပါလို႔ ေျပာပါတယ္။ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ေပတရုအေနနဲ႔လည္း စဥ္းစားမိပါလိမ့္မယ္။ တစ္သက္လံုးတံငါသည္လုပ္လာတဲ့သူကုိ တစ္သက္လံုးလက္သမား လုပ္လာတဲ့သူတစ္ေယာက္က ဆရာလာလုပ္ေနတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ခ်က္ခ်င္းေတာ့ စိတ္ထဲကေနလက္ခံႏိုင္မွာမဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေပတရုရဲ့အသက္တာမွာ နာခံျခင္းကိုေတြ႕ရပါတယ္။ နာခံတယ္လို႔ေျပာတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ဖက္ကသိပ္စိတ္မဝင္စားရင္ လည္း ေအာင့္အီးၿပီးလုပ္ရတာမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အသက္တာမွာလည္း တစ္ခါတေလ ဘုရားသခင္ခိုင္းတဲ့အခါ ေပတရုလိုလံုးဝနာခံတဲ့အသက္တာမ်ဳိးရွိဖို႔လိုပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္အလိုအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းခ်င္မွေကာင္းပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း နာခံျခင္းရဲ့ေနာက္ကြယ္မွာ ဘုရားသခင္ ေပးမယ့္ေကာင္းခ်ီးက အၿမဲတမ္းရွိေနပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆရာေတြက နာခံျခင္း ဆိုတာ နာရင္လည္းခံလိုက္ပါတဲ့..။ ဘုရား စကားနာခံျခင္းရဲ့အက်ဳိးရလဒ္ကေတာ့ ကိုယ့္အတြက္အၿမဲတမ္း အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေနမွာပါ။ နာခံျခင္းဆိုတာလည္း ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး ေလွ်ာက္လွမ္းျခင္းပါ။

(၃) ပိုင္ရွင္ေနာက္ကိုလိုက္ျခင္း
လူတိုင္းအသက္ရွင္လႈပ္ရွားႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေငြရွာေနရပါတယ္။ အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ တတ္ႏိုင္သေလာက္ရွာေဖြေနၾကတာဟာ တစ္နည္းအားျဖင့္ ယံုၾကည္သူေတြအသက္တာမွာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကို ရွာေဖြေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ေပတရုရဲ့အသက္တာမွာလည္း သူ႔အတြက္အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ငါးကိုရွာေနခဲ့တာပါ။ ငါးကိုရွာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔အေနနဲ႔ငါးမရခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း ငါးေတြကို ဖန္ဆင္းတဲ့သူ၊ ငါးေတြကိုေပးႏိုင္တဲ့သူေနာက္ကိုလိုက္တဲ့အခါမွာ သူအရင္ကရွာေနတဲ့အရာေတြဟာ အလိုလိုသူ႔ေနာက္ကေန လိုက္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႔ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္တာေတြလည္း ဆင္ျခင္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကိုပဲ ရွာေနတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကိုေပးႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့အရွင္ကို ရွာေနတာလား။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကို ေပးပိုင္တဲ့ သခင္ေနာက္ကိုလိုက္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းခ်ီးေတြလည္း ကိုယ့္ေနာက္မွာ အလိုလိုလိုက္ေနေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ခါတေလမွာ ေပတရုအသက္တာလို ဘုရားသခင္ျပဳတဲ့နိမိတ္လကၡဏာေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္တာမွာ ျမင္ေတြ႕ဖို႔လို ပါတယ္။ ဘုရားသခင္ျပဳမယ့္အရာကို အခြင့္ေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္ နာခံျခင္းရဲ့ေနာက္ကြယ္မွာရွိတဲ့ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေတြကပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္တာကို ေျပာင္းလဲေစမွာျဖစ္ပါတယ္။ သခင္ေယရႈအေနနဲ႔ ေပတရုကိုတရားမေဟာခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း ေပတရုဟာငါးေတြကိုျမင္လိုက္ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔စိတ္ထဲမွာ သူ႔အားနည္းခ်က္ေတြ၊ အျပစ္ေတြကိုအလိုလိုျမင္လာ ပါတယ္။ ဘယ္သူမွသူ႔ကိုအတင္းမတိုက္တြန္းဘဲ ဘုရားသခင္ရဲ့တို႔ထိျခင္းကို သူကိုယ္တိုင္ခံစားခဲ့ရတာျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အသက္တာ တစ္ခုလံုးကို ဘုရားလက္ေတာ္ထဲအပ္ႏွံၿပီး ခရစ္ေတာ္ေနာက္ကိုလိုက္တဲ့အထိ အသက္တာေျပာင္းလဲခဲ့တာဟာ သူ႔ရဲ့မွန္ကန္တဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္တာမွာလည္း ေပတရုကဲ့သို႔ မွန္ကန္တဲ့ေရြးခ်ယ္မႈကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ၾကပါေစ..။
(မွတ္ခ်က္။ ။ ၂၁.၈.၂၀၁၁ တနဂၤေႏြေန႔တရားေဟာခ်က္မွေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပသည္။)

ေအာင္မင္းထြန္း

Read More

ခရစ္ယာန္အသက္တာအသက္ရွင္ျခင္း

အေျချပဳက်မ္း။ ။ ဂလာတိ ၂း၁၉-၂၁၊ ၅း၁၉-၂၁

          ထိုမွတစ္ပါး ငါသည္ဘုရားသခင္ႏွင့္ဆိုင္ေသာအရာ၌ အသက္ရွင္မည္အေၾကာင္း၊ ပညတ္တရားႏွင့္ဆိုင္ေသာအရာ၌ ပညတ္တရားအားျဖင့္ ေသလ်က္ေန၏။ ငါသည္ခရစ္ေတာ္ႏွင့္အတူလက္ဝါးကပ္တိုင္မွာ အေသခံၿပီ။ သို႔ေသာ္လည္းအသက္ရွင္ေသး၏။ ထိုသို႔ဆိုေသာ္ငါသည္ကိုယ္တိုင္မရွင္၊ ခရစ္ေတာ္သည္ ငါ၌ရွင္ေတာ္မူ၏။ ကိုယ္ခႏၶာ၌ယခုငါရွင္ေသာအသက္သည္ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္တည္၏။ သားေတာ္သည္ ငါ့ကိုခ်စ္၍ ငါ့အဘို႔ကိုယ္ကိုစြန္႔ေတာ္မူ၏။ ဘုရားသခင္၏ေက်းဇူးေတာ္ကိုငါမပယ္။ ပညတ္တရားကိုအမွီျပဳ၍ ေျဖာင့္မတ္ရာသို႔ေရာက္ႏိုင္လွ်င္ ခရစ္ေတာ္သည္ အခ်ည္းႏွီးအေသခံေတာ္မူၿပီ။ (ဂလာတိ ၂း၁၉-၂၁)

           ဇာတိပကတိအက်င့္တို႔သည္ ထင္ရွားၾက၏။ ထိုအက်င့္တို႔မူကား သူ႔မယားကိုပစ္မွားျခင္း၊ မတရားေသာေမထုန္၌မွီဝဲျခင္း၊ ညစ္ညဴးစြာက်င့္ျခင္း၊ ကိေလသာလြန္က်ဴးျခင္း၊ ရုပ္တုကိုကိုးကြယ္ျခင္း၊ သူတစ္ပါးကိုျပဳစားျခင္း၊ ရန္ၿငိွဳးဖြဲ႕ျခင္း၊ ရန္ေတြ႔ျခင္း၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္ျခင္း၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊ ျငင္းခံုျခင္း၊ အခ်င္းခ်င္းကြဲျပားျခင္း၊ သင္းခြဲျခင္း၊ သူ႔အက်ဳိးကိုျငဴစူျခင္း၊ လူ႕အသက္ကိုသတ္ျခင္း၊ ယဇ္မ်ဳိးကိုေသာက္က်ဴးျခင္း၊ ပြဲလုပ္ျခင္းမွစ၍ ထိုသို႔ေသာအက်င့္ေပတည္း။ ထိုသို႔က်င့္ေသာသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္ကိုအေမြမခံရဟု အထက္က ငါေျပာႏွင့္ၿပီး သည္အတိုင္း ယခုပင္လည္းငါေျပာ၏။ (ဂလာတိ၅း၁၉-၂၁)

         ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္တာမွာ ဘုရားသခင္နဲ႔ဆိုင္တဲ့အရာေတြမွာ အသက္ရွင္ေနပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ အျခားေသာအရာေတြေပၚ အမွီျပဳၿပီးအသက္ရွင္ေနပါသလား။ ဇာတိပကတိနဲ႔အသက္ရွင္ေနေသးတဲ့အသက္တာေတြဟာ ခရစ္ေတာ္ေယရႈနဲ႔အတူလက္ဝါးကပ္တိုင္မွာ အေသသတ္ျခင္းခံၿပီးသားျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။ အဲဒါမွလည္း ေယရႈခရစ္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အထဲမွာ အရွင္အသခင္အျဖစ္အုပ္စိုးၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တုိင္လည္း ထာဝရအသက္ရေသာသူတစ္ေယာက္ရဲ့အသက္တာမ်ဳိးနဲ႔အသက္ရွင္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
          ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္တာမွာ ဇာတိပကတိရဲ့အက်င့္ေတြ ေပၚလြင္ေနေသးသေရြ႕ စစ္မွန္တဲ့ေယရႈခရစ္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္တာမွာ အုပ္စိုးခြင့္မရေသးေၾကာင္း ပိုမိုေပၚလြင္ထင္ရွားေစပါတယ္။ လူျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဇာတိပကတိနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အရာေတြကို လုပ္ေဆာင္ေနဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအရာေတြရဲ့ အုပ္စိုးမႈေအာက္ကို ေရာက္မသြားဖို႔လိုပါတယ္။
           ဥပမာအားျဖင့္ ကိုယ္ခႏၶာရွိေနသေရြ႕ ထမင္းစားရပါတယ္၊ ေရေသာက္ရပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ကိုယ္ခႏၶာအသက္ရွင္ဖို႔အတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့အရာေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔စားေသာက္ေပးေနရတာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လိုအပ္တာထက္ပိုသြားရင္ ျမန္မာစကားပံုမွာရွိတဲ့အကိုင္း တန္ေဆးလြန္ေဘး ျဖစ္သြားမွာပါ။  တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔အတြက္ စိတ္ထဲမွာေပၚလာတဲ့ အခါ အရင္ဆံုးစဥ္းစားပါ။ ဒီအရာဟာ လိုအပ္လို႔လုပ္ရတဲ့အရာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ လိုအပ္တာထက္ပိုၿပီး ကိုယ့္ဖာသာလုပ္ခ်င္တဲ့အရာလား ဆိုတာကို ကြဲကြဲျပားျပားသိထားဆန္းစစ္ေစခ်င္ပါတယ္။
            ဘယ္အရာေတြဟာ ဇာတိပကတိရဲ့အက်င့္ေတြလဲဆိုေတာ့ (ဂလာတိ၅း၁၉-၂၁) မွာေဖာ္ျပထားတဲ့အရာေတြဟာ ဇာတိပကတိအက်င့္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက မိမိကိုယ္ခႏၶာရဲ့လိုအပ္ခ်က္ထက္ေက်ာ္လြန္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ရတဲ့အရာမ်ဳိးေတြကို ရည္ညႊန္းထားတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီအရာေတြဟာ သာမန္လိုအပ္တာထက္ပိုၿပီး ျပဳလုပ္တဲ့အရာေတြကို ေျပာထားတာျဖစ္တယ္။ လုပ္ေနက်အတိုင္းဆက္လုပ္ၿပီး အသက္ရွင္ေနမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဇာတိပကတိနဲ႔ဆိုင္တဲ့အရာမွာ မေသေသးလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မေသေသးသေရြ႕ ေယရႈခရစ္ေတာ္ဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ထဲမွာလာၿပီး အုပ္စိုးႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အသက္တာမွာ အမွန္တကယ္ ေယရႈခရစ္ေတာ္အသက္ရွင္တာကို ခံစားခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ဇာတိပကတိတည္းဟူေသာ အျပင္ပန္းအက်င့္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ တပ္မက္မႈအားလံုးဟာ အရင္ဆံုး အေသျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။
              ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္တာရဲ့အသက္ရွင္မႈတိုင္းမွာ မိမိကိုယ္တိုင္အသက္ရွင္ေနျခင္းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ လုပ္ေဆာင္ေလရာရာမွာ ဒီေနရာမွာ ေယရႈခရစ္ေတာ္ဆိုရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ မေကာင္းမႈတစ္ခုခုကိုျပဳလုပ္ဖို႔စီစဥ္ေနတဲ့အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ေယရႈခရစ္ေတာ္သာ ကိုယ့္ေနရာမွာဆိုရင္ ဒီအရာကိုဒီလိုတံု႔ျပန္ပါ့မလား ဆိုၿပီးကိုယ့္ကိုကိုယ္ဆန္းစစ္ေမးျမန္းဆင္ျခင္ဖို႔လိုပါတယ္။ အသက္တာရဲ့ အခန္းက႑တိုင္းမွာ ဒီေမးခြန္းေလးကိုေမးဖို႔လိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ဇာတိပကတိအက်င့္ဆိုးေတြဟာ ေယရႈခရစ္ေတာ္နဲ႔အတူ လက္ဝါးကပ္တိုင္မွာအေသခံၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ယခုလက္ရွိရွင္ေနတဲ့အသက္ဟာ ကိုယ့္အလိုအတိုင္းရွင္ေနျခင္းသက္သက္မ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ခရစ္ေတာ္နဲ႔အတူအသက္ရွင္ျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။
            What Would Jesus Do? (WWJD?) ဆိုတဲ့အဂၤလိပ္စာသားေလးအတိုင္း ဘယ္အရာပဲလုပ္လုပ္၊ လုပ္ေတာ့မယ့္အရာတိုင္းမွာ မလုပ္ခင္စဥ္းစားရမယ့္အရာဟာ ဒီေနရာမွာ ေယရႈခရစ္ေတာ္ဆိုရင္ ကိုယ္လုပ္သလိုလုပ္ပါ့မလား။ ကိုယ့္အတြက္လိုအပ္တာထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီးလုပ္ေဆာင္လိုတဲ့အရာေတြဟာ ေယရႈခရစ္ေတာ္ဆိုရင္ အဲလိုလုပ္ပါ့မလားဆိုတဲ့ေမးခြန္းေလး အၿမဲတမ္းႀကိဳေမးၿပီး ဆင္ျခင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
           ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘဝမွာအေရးႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ထာဝရအသက္ရဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူသားေတြဖက္က ဘာမွႀကိဳးစားက်င့္ႀကံ အားထုတ္စရာမလိုေပမယ့္ ထာဝရအသက္ရၿပီးေနာက္ပိုင္း အသက္တာရဲ့အသက္ရွင္မႈတိုင္းဟာ ေယရႈခရစ္ေတာ္အသက္ရွင္သကဲ့သို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတိျပဳၿပီး အသက္ရွင္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ကယ္တင္ျခင္းရဖို႔အတြက္ ပညတ္တရားအက်င့္အားျဖင့္က်င့္ႀကံႀကိဳးစားစရာ မလိုေတာ့သလို အဲဒီအတြက္က်င့္ႀကံႀကိဳးစားေနျခင္းဟာလည္း ေယရႈခရစ္ေတာ္ရဲ့ကိုယ္စားျပဳလုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့အရာအားလံုးကို အသိအမွတ္မျပဳဘဲ အသက္ရွင္ေနတာနဲ႔အတူတူျဖစ္ပါတယ္။
           ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္တာအသက္ရွင္မႈေန႔ရက္တိုင္းဟာ ဘုရားသခင္ရဲ့အလိုေတာ္အတိုင္း အသက္ရွင္ဖို႔ျဖစ္သလို လုပ္ေဆာင္ေလရာရာတိုင္းမွာလည္း ကိုယ့္ဖက္ကျဖစ္ခ်င္တဲ့တဖက္သတ္ဆႏၵမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ေယရႈခရစ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မိမိအသက္တာထဲမွာ အသက္ရွင္ေနသကဲ့သို႔ မိမိကိုယ္ကိုဆင္ျခင္ေသာအသက္တာမ်ဳိးနဲ႔ အသက္ရွင္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။
            လုပ္ေဆာင္ေလရာရာတိုင္းမွာ WWJD? ကိုသတိရၾကရေအာင္!!

Read More